تئاتری که نباید ببینید!
چرا؟
متن افتضاح که سعی داره فضای نزدیک به جنگ رو به کمک یه تصویر کلیشه و ضعیف به خوبی نشون بده، که بنظرم اصلا هم موفق نبود.(حداقل به عنوان کسی که به اندازه کافی اندوه مردمی که کسی رو در جنگ از دست دادن دیدم و داستان‌شون رو شنیدم)
در بخش مهمی از اجرا اصلا متوجه اینکه راوی چه کسی هست نمیشید و نمیدونید راوی یک معشوق هست یا قطعه‌ای پارچه و این هم اینقدر نامفهوم و ضعیف بود که در هیچکدوم از این دو حالت نمیتونم بپذیرمش و واقعا قابل‌درک نبود.
بازی افتضاح و خالی از هر اکت و حرکتی از بدن که بازیگر صرفا ... دیدن ادامه ›› ایستاده بود و صحبت میکرد، خیلی صریح بخوام بگم اگه چشم‌هاتون رو بسته بودید و فقط گوش می‌کردید هیچ تفاوتی در درک‌تون از نمایش_یا در واقع نانمایش_ایجاد نمیشد.
جدای از این طراح لباس و صحنه انگار تنها درکش از جنوب و عزا و جنگ فقط به پارچه سیاه وصل بود، حتی موسیقی هم در اغلب مدت زمان اجرا متناسب نبود و به تریلر روانشناسانه شبیه بود تا یک تئاتر مربوط به جنگ.
و بدترین بخش ماجرا: بازیگر میکروفون وصل کرده بود به خودش، نه اینکه از بازه‌های مختلف صداش استفاده کنه و واقعا درگیر اجرا بشه. و حین اجرا دائم دستش وصل به میکروفون بود که تنظیمش کنه. و کاش فقط همین بود اما حتی میکروفون هم پنج بار توی اجرا قطع شد.
و فکر کنم بهتر بود که این متن، یک کتاب صوتی افتضاح باشه تا یک نمایش افتضاح.
و تنها نقطه قوت کار شاید نورپردازی بود و بس.

ممنون که نظرتون رو به اشتراک گذاشتین.
تعریف شما از تئاتر با آنچه در این اجرا تجربه می‌شه متفاوته.
برای آگاهی بیشتر به فصل اول کتاب میزانسن معاصر، (تئاتر بی‌میزانسن) نوشته‌ی پاتریس پاوی مراجعه کنین.
یا با نگاه جدید و معاصر (بااستفاده ازتکنولوژی) به‌شیوه‌ی اجرایی نقالی، چه در مضمون چه در شیوه اجرایی.
و امیدواریم اجراهای بعدی این گروه بیشتر به سلیقه‌ی شما مخاطب گرامی نزدیک باشه.