قشنگ بودعباس جان
خیلی نوشته خوشمزه ای بود
توت:)

عالی بود عباس آقای گل...ولی توتهای شهر من نه مال آدماست نه سهم پرنده ها همشون قسمت زمین میشن و زیر پای عابرای بی خیال له میشن و منظره ی
زشتی ایجاد میکنن...و من میمانم یک دنیا ناراحتی و یاد سهراب میفتم:
"دل خوش سیری چند"
توی شهر من مردم دلشون خوش نیست حتی پرنده ها هم واسه همین این بلا سر
توتها میاد...توتهایی که قدیما واسه چیدنشون سر و دست میشکستیم...

مرتضی جان ممنون. آری برای نان شب


شیرین عزیزم افسوس و دریغا


مهدیه بانو سپاس از محبت و مهری که دارید