ضمن تکیه به ارزش های این اجرا ، اما...
ما با برهمنی ها و زارعی ها و غیره ها توقعمان از تئاتر ایران بالا رفته و حق بدهید به اندازه ی سیزیف ها لذت نبرده باشیم.

دقتِ اجرا ، فن بیان ، ریزاکت ، هماهنگی و همه ی کارهایی که اگر از هنرجو برنمی آید کارگردان می‌تواند با ظرافتی که قبل تر ها دیده ایم بهترین حالت آن را به روی صحنه بیاورد؛ پیش نیاز این اجرا بود.

عدم تعادل در ارائه ی نقش ها توسط بازیگران نکته ی آزاردهنده ی اجرا بود. و ای کاش تعدادی از بازیگران را به حداقل های بازیگری ... دیدن ادامه ›› میرساندید.

فرم ها و صداسازی ها چقدر توانایی کامل شدن داشت‌.

فارغ از نکات منفی از لذتی که لحظات باعث آن می‌شد غافل نیستم.
از تام هایی که چقدر خودم ها را برایم تداعی کرد.
بر خلاف برداشت هایی که آینه ای بودن کاراکترها را زبانزد بود، برداشت من اما تنها این نبود و تعددشان مشغولیت ذهنم شد‌.
از تصویر پدری که گسیخت و کامل نشد.
از شمع هایی که با روح آدم های قصه آرام آرام آب شدند و روزی خاموش...
از سقفی که باز شد و ای کاش در لحظه ی تماشای ماه باز می‌شد تا ارتباط بی ربط آن لحظه ی من با آسمانم را در درست ترین جای اجرا برقرار کنم.

در پایان، محمد برهمنی... نسل شما تمام نمی شود. و کاش همان باشید که دیدیم.
خداقوت به شما.