"خرده‌انسان" نمایشی است پر از اشک و لبخند؛ سفری به قبرستانی که در آن اجزای انسان‌ها سر هم می‌شوند تا تحویل پزشک قانونی داده شوند. خشونت و جنایت، از جنس مثله‌کردن، با طنزی تلخ و موقعیت‌هایی گاه خنده‌دار در هم می‌آمیزند و مخاطب را هم می‌خندانند و هم می‌گریانند.
شخصیت «لاله‌زار» با زندگی سراسر نکبت و رنج، نمادی از آدم‌هایی است که انگار از کودکی در غم و بدبختی تنیده شده‌اند.
در این کار اشاراتی به مرگ بابک خرمدین و زخم‌های اجتماعی مشابه، نمایش را به واقعیت‌های تلخ جامعه امروز پیوند می‌زند.
صحنه‌پردازی دقیق و بازی پرانرژی نقش «قنبرلو» ریتم نمایش را زنده و سریع نگه می‌دارد؛ تا جایی که مخاطب گذشت دو ساعت اجرا را حس نمی‌کند.
بعد از کارهای اخیر، این نمایش از آقای کیانی برایم متفاوت و دوست‌داشتنی بود؛ متنی که یادآور جهان وحشتناک زیر پوست شهر است، با همان نگاه سیاه آشنا و طنز تلخش بود.