پیش از هر چیز باید به متن نمایش اشاره کنم. هرچند داستان ظرفیت و جذابیت بالایی داشت و می‌توانست تماشاگر را به‌خوبی درگیر کند، اما پایان‌بندی آن برای من چندان رضایت‌بخش نبود.
در بخش بازی‌ها باید بگویم که تقریباً همه‌ی بازیگران بی‌نقص و بسیار حساب‌شده ظاهر شدند. بازیگر نقش «مادر» و همچنین بازیگر نقش «عروسک وودوو» به‌ویژه درخشان بودند. هر دو فیزیک بدنی چشمگیر و صدایی رسا و تأثیرگذار داشتند و حضورشان در صحنه کاملا حس می‌شد.
طراحی صحنه مینیمال اما در عین حال جذاب و کافی بود. عناصری که در صحنه حضور داشتند، هرچند محدود، به فضاسازی نمایش کمک شایانی می‌کردند. طراحی لباس بسیار جالب و هوشمندانه بود. مهم‌تر از آن، ماسک‌هایی بود که برای هر شخصیت طراحی شده بود؛ ماسک‌ها به‌خوبی ویژگی‌های هر کاراکتر را برجسته می‌کردند و به‌ویژه ماسک شخصیت «پسر خدمتکار» بسیار بامزه و هماهنگ با چهره‌ی بازیگر طراحی شده بود که جلوه‌ای خاص به اجرا می‌بخشید.
موسیقی نیز در بخش‌های زیادی به خلق اتمسفر کمک می‌کرد و توانست فضا را همراهی و تقویت کند. هرچند از نظر من گاهی این موسیقی می‌توانست پررنگ‌تر و تأثیرگذارتر باشد، به‌ویژه در القای فضای ترسناک و ناآرامی که نمایش بر آن تأکید داشت.

در نهایت اجرای بی‌نقصی بود و لذت بردیم


با آرزوی موفقیت برای این تیم