به نظر من باید مینوشتند در ستایش زندگی....
نمایش جذابی بود که باعث میشد ادم بیشتر درباره ی زندگی،ادم های اطرفش فکر کنه،که ایا رفیقی رو مثل حیدر داره؟یا ده دقیقه برای ادم زندگیشون که مثل سرمه هست،وقت گذاشته؟
من با دیدن این نمایش یاد نوشته های اقای مهام میقانی افتادم.