خیلی خوشحالم از مجتبی جدی دو تا کار دیدم و در هر دو کاری که دیدم به شدت راضی از سالن بیرون اومدم. امان و حالا این کار.
موضوع این کار به شدت جلوتر و آلترناتیو تر بود و تا به امروز یادم نمیاد تئاتری با این موضوع ملتهب دیده باشم. موضوعی که من خودم در اولین فیلم کوتاهم دغدغه بود البته با یک داستانی دیگر و واقعا دم مجتبی جدی گرم .
بازی بازیگران بسیار خوب بود مخصوصا شیدا خلیق ، دنیز دانش و نازنین حشمدار که براساس شناختی که از نازنین دارم درسته کاراکتر تا حدی در یک سری رفتارها بهش نزدیک بود اما کاملا مشخص بود از اون نزدیکی استفاده نکرده و وارد مرحله ساختن نقش شده.
فقط مشکلی که با کارهای مجتبی جدی دارم دیالوگ های نمایشنامه هایی است که انتخاب میکنه و کار رو ار یک شاهکار به یادماندنی گاهی تبدیل میکنه به اینکه چرا باید در این کار جالب و آلترناتیو الان اینو بشنوم.
کاملا مشخصه در کارگردانی و همه چیز نسبت به امان پیشرفته اما "امان" یک فضای خودمونی ای داشت که خیلی دوستش داشتم.
دمتون گرم که باعث شدید دیشب لذت ببریم.