خب راپورت دجال تئاتر است. قوی است و گاهی مسحور کننده است، اما در انتها ضد تئاتر است و شاید حتی نفرت انگیز.
خلا روایت،خلا درام و حضور ممتد ایده های هیجان زده و خامی که بیش از اینکه حاصل فکر یا شهود خالق اثر باشد، حاصل تکانه های ذهنی اوست. اصرار به اینکه یک سری صحنه سازی آشفته و سطحی یک آزمایش اجتماعی است، حس بدی به من می دهد، حس اینکه مخاطب را نادان فرض می کنید. اینکه یک مرد نیمه برهنه تا حلق به من نزدیک بشود و جیغ های گوش خراش بزند، حس بدی به من میدهد. حس تجاوز می‌دهد و قابل توجیه هم نیست، این یک تجربه نزدیک به تعرض است و حس میکنم اگر خارج از ایران بودیم خیلی جنجالی تر می شد.
اما من خوشحالم که راپورت روی صحنه رفته.چون نشان می‌دهد حذف درام از تئاتر که یک جریان شبه پست مدرن جاری در مدیوم صحنه است، نه فقط تبعات کیفی و هنری دارد، تبعات اخلاقی هم دارد.
راپورت اثر جسورانه ای نیست، موحش است.