.:: واژه شناسی هنر ::.

واژه هنر در زبان سانسکریت، ترکیبی از دو کلمه سو به معنی نیک و نر یا نره به معنای زن و مرد است. در زبان اوستایی "سین" به "ها" تبدیل شده و واژه "هونر" ایجاد گشته است که در زبان پهلوی یا فارسی میانه به شکل امروزی (هنر) درآمده است که به معنای انسان کامل و فرزانه است.

در ادبیات ایران در دوره اسلامی این معنا دوباره دگرگون شد، و هنر به معنای کمال، فضیلت، هوشیاری، فضل، تقوی، دانش و کیاست و... به کار رفت، که دارای بار معنایی عام بود:

به دشمن نمایم هنر هرچه هست / ز مردی و پیروزی و زور دست (فردوسی)
چون غرض آمد هنر پوشیده شد / صد حجاب از دل به سوی دیده شد (مولانا جلاالدین ... دیدن ادامه ›› محمد بلخی)

و حالا هنر چیست؟

هنر تجسم یک تجربه ی انسانی است.
هنر ترکیب پدیده های هستی است به گونه ای که احساسی را در بیننده بوجود آورد.
هنر کوششی است که به آفرینش یک اثر زیبا منجر می شود.
هنر جوششی درونی و بیرونی است که به خلق پدیده ای منجر می شود.

اینها نمونه هایی از تعاریف مختلف هنر هستند. اما مسئله همچنان حل نشده باقیست!

در یونان و روم باستان هنر را ترکیب انسان، طبیعت و زیبایی می دانستند و بدین لحاظ هم اکثر آثار هنری آن دوران مجسمه هایی از آدمها در عین زیبایی و تناسب اندام بوده است.


باز هم از لطف تون ممنونم...