حمید رشید فعال هنری

از زبان خود مینویسم نه منتقدانه بخوانید نه موشکافانه
از همکار به همکار.
خیلی از بزرگان سراغ کست شلوغ نمیرن ، چون اتصال این حجم از انرژی نیروی انسانی کاریست دشوار ، چرا که در ایجاد یک نمایش آرامش در مسیر امریست مهم.
پس دست مریزاد اول از ایجاد آن.
تعویض صحنه مهم است ، همه چیز دیدنیست ، پس با تعارف و نیمچه تاریکی ، پنهان اش نکنید ، در عوض راهی برای ادغام اش در دل کار بیابید.
رفت و آمد این حجم از نور های رنگی ، به کار نمیآید.
اتمسفر با قلم شوخ طبع نویسنده و بازی اندازه ی بازیگران ساخته میشود.
نیازی به رنگینکمان در سالن بی باران و خورشید نیست.
انگیزه در چشمان بازیگران ، منشور چند رنگ گوناگونی را میسازد ، و این برگ برنده ی اتصال ... دیدن ادامه ›› مادام مخاطب با اجراست.
.
شیطنت گروه مردان را به گروه زنان اضافه کنید ، چیدمان در بخش خانوم ها من رو یاد بازی مافیا انداخت ابتدا !
و مردان ، بازیگران ، همه چیز بر پایه ی توجه بی اندازه ی شما به درام و علت حضورتان در صحنه بسته است ، وقتی در سکوت نشسته اید ، نه در آینده سیر کنید و نه در گذشته ، مشهود است .
برخی به نقشتان نزدیک شده اید ، خوب هم شده اید ، اما هیجان درونی اتان را به قیمت مجروح کردن کمدی پارتنرتان بیرونی نکنید.
.
پخش موسیقی هایی ناگهان همراه مونولوگ ها وصله ایست ناچسب ، و شکست ایجاد میکنید ، صرفا تمنای احساسات است تا ایجاد اش.
.
و اما لیلیت ، تو موم و مادر جهان این اجرایی ، صاحبِ تفکرِ تمامی اشخاصی . گرفتار بین ستون های کلام گذشتگان و نقاش برای آیندگان... در روند نمایش زخم ها و مرحم هارا با جان بپذیر ، و در انتها آزادی را فریاد کن. خستگی تو در انتهای این دو ساعت ، حقیقت نمایش است.