حمیدرضا سعیدی عکاس

به نام دادار
از نظر من قصه نمایش بسیار تکراری و قدیمی بود، در بهترین حالت یک کپی ضعیف از اثار استاد کمیایی بود.
توی تمام صحنه های یک حرف بارها با زبان کاراکترهای مختلف تکرار میشد که نقش اصلی به راه راست کشیده شود
هیچکدوم از صحنه باهم ارتباط معنادار و منسجمی نداشتن و برای من هیچ سوال و پاسخی را ایجاد نکردن.

وقتی کاری اجرا میرود باید یا نقل قولی از زمان و زبان مردم اش باشد یا سرگرم کننده باشد که مخاطب ارتباطات بگیرد ،بعضی از قصه ها هم انقدر زیبا و جهان شمول هستن که هیچ تاریخ انقضایی ندارن که قصه این اجرا هیچ کدوم از این خصوصیات ... دیدن ادامه ›› را نداشت.

تنها نکته قوت کار بازیگرهای کار بودن که به زیبایی اجرا میکردن مخصوصا کاراکتر سیاوش ،کاش قصه کار دغدغه مندتر و بیان روزگار امروز بود که با اجرا خوب بازیگرانش بر روی صحنه میدرخشید.

و در آخر در زمان اجرا نور و صدای کار عکاس به شدت اذیت میکرد به طوری که بارها حواس من رو از دیدن نمایش برهم زد.

اگر دوست دارید نمایشی ببیند حال و هوای دهه ۴۰ و ۵۰ رو داشته باشد توصیه میکنم در غیر این صورت خیر.

امیدوارم این نقد من را به عنوان کسی که دغدغه هنر و نمایش را دارد پذیرا باشید.