رفته بودم یک اجرای دانشجویی ببینم. از اون اجراهایی که تلاششون چشم رو خیره می کنه، نه نتیجه تلاششون. و چقدر دوست داشتنی هستند اون اجراها.
اما با یک نمایش خوب مواجه شدم.
معمولا وقتی نمایشی بازیگران و المان های متغییر زیاد داره، کار از دست کارگردان جوان در میره. که طبیعی هم هست و قابل ستایش.
اینجا اما نه تنها نبض کار موم دست کارگردان بود که به نظر میومد هر بازیگری کار رو مال خودش می دونه و این امتیاز مثبتی برای کارگردانه. این که ضمن حفظ کلیت ایده، دیگران رو در موفقیت/شکست احتمالی اثر ذی نفع می کنه. دست مریزاد
اما اجرا، ابتدای کار برای من کمی گسسته بود. تعدد بازیگرها، سایه بازی، تعدد بازیگر برای هر نقش(که نمیدونستم چند نفر یک نقش رو بازی می کنند. ۱؟ ۲؟ ۳؟ بیشتر؟) و اطلاعاتی که در ۱۰ دقیقه ی اول ارایه شد، ریسک بالایی داشت. من که تقریبا کار رو از دست دادم و داشتم از نمایش جدا می شدم. شاید محدودیت ۵۹ دقیقه باعث این تصمیم بوده. به نظرم اگر این ۱۰ دقیقه کمی بیشتر می شد یا تنفسی به ذهن تماشاچی می داد، نتیجه ی بهتری
... دیدن ادامه ››
می گرفت.
در ادامه اما ریتم نمایش رو دوست داشتم. نه رها کرد من رو، نه خیلی شلوغ بود. درست روی صندلی نگه داشت و دنبال داستان کشوند.
بازی ها رو خیلی دوست داشتم. هم تم و جنس کلی و یکدست همه ی بازی ها برام جذاب بود. و هم اکت هر بازیگر بصورت مجزا. البته یکی دو نفری کمی کاستی داشتند که علتش حتما معلومه.
اشکهایی که ریخته شد، اشکهایی که در چشم حلقه زد ولی نریخت، خنده ها، فریادها و اون خنده ی ضبط شده! چند اکتاو بالا رفت؟ چهار اکتاو؟ پنج؟
نور. اینکه با امکانات محدود انجام کار نور دشواره، شکی نیست. اینکه چون پرژکتور ندارید از ویدیوپرژکتور نور می گیرید، دم شما و سالن گرم. اینکه فضای سن برای اون تعداد پرژکتور بزرگه و... همه قابل درکه. امیدوارم شرایط بهتر بشه.
اما اون نور آبی خیلی تند بود. چند دقیقه از نمایش رو از دست دادم. چشمم رو بستم و دستم رو گذاشتم روی چشمام، چون پلک به تنهایی افاقه نمی کرد.
صدا رو دوست داشتم. افکت ها، بلندی صدا، صداهای رکورد شده همه کیفیت قابل قبولی داشت.
البته اینکه بلندگوهای سالن دیوار چهارم پشت تماشاچیان قرار داره هم بی تاثیر نیست. اول که صدا مستقیم به گوش برخورد نمی کنه. دوم طول کابلهای کم شده و صدا از کیفیت نمیوفته. اتفاقی که در خیلی از سالن های دولتی و خصوصی میوفته.
گریم هم پر جزییات و پر از نکته بود همینطور لباس. براوو
در مجموع از کارلذت زیادی بردم.
این نمایشِ ارزشمند توان اجرا شدن در سالن اصلی تیاترشهر رو داره.
امیدوارم با تلاش و پشتکار، پله های موفقیت رو بالا برید.