به نظر من خوب و شریف بود .
یک خاطره سازی کاملا رئال و بدون هجو ، با طراحی صحنه مینیمال و کارگردانی روان و خوب
روایت یک قصه ای که اغلب ما باهاش خاطره داریم خیلی شجاعت میخواد که این گروه به نظر من به خوبی با کمتری عناصر بصری بیشترین بهره رو برای خندادن و خاطره سازی مخاطب کرد. جمعه من با ترس خراب شدن خاطرات کودکیم رفتم که این کار رو ببینم ولی بعد فکر میکنم بیشتر از بچه های 4-5 ساله ، از این کار شاد و درست،لذت بردم.
پ ن : نکته ی قابل توجه برای من توی این نمایش ، حضور جمعیت 150-160 نفری توی یک سالنی که فکر نمیکنم بیشتر از 120 نفر داشته باشه
ولی با وجود ظرفیت بیشتر از گنجایش سالن ، بچه های کوچیک و حتی خانواده ها بعد از اتمام اجرا، برای گرفتن عکس های یادگاری با بازیگر های علیمردان خان حمله کردند که به نظرم یکی از شیرین ترین حمله های دنیا میتونست باشه. ممنون که قصه های خاطره انگیز رو ، خاطره سازانه به صحنه می برید. موفق باشید
من اصلا این نمایش را نپسندیدم و اصلا مناسب سن کودک نیست و سالن نمایش که بیشتر شباهت به یک دخمه تاریک و نمناک داره تا سالن اجرا و هیچ فضایی برای انتظار تماشاچی در نظر گرفته نشده . طراحی صحنه و طراحی لباس فوق العاده ضعیف. در کل حیف چنین داستان نوستالژ ی که اینطور اجرا بشود.