نمایش › خاطرات هنرپیشه نقش دوم

کی مهمتره؟ اونی که میمیره یا اونی که براش میمیری؟

خرید بلیت روز تازه این نمایش، شنبه ۱۹ خرداد، به نویسندگی: بهرام بیضایی،‌ طراحی و کارگردانی: افشین زمانی، بازی: محمد معتضدی، ویدا جوان، محمدرضا خادمی، ‌ مونا کرمی، جوانه دلشاد و ... آغاز شد.

گروه همسُرایان:
ما اعتراف می کنیم که از ما بازیگران بهتری هستند بازیگرانی که صحنه شان خیابان است و مخاطبشان، جمع اجتماع....

دو مرد روستایی - موهبت و ذوالفقار - در واپسین ماه‌های حکومت پهلوی به امید یافتن کار به شهر می‌روند. کاری که این دو سرانجام پیدا می‌کنند بدل‌پوشی برای شرکت در تظاهرات در طرفداری از رژیم شاه است . . .
----------------
درخشان و تامل برانگیز

نمایش بر اساس متن درخشان و جهان شمول بهرام بیضاییِ ابدی که در روزهای منتهی به بهمن 57 می گذرد، با اجرای هماهنگ گروهی جوان به روی صحنه آمده که ارزش بارها تماشا کردن دارد.
اینکه در این روزگار، متنی این چنین نزدیک به بطن جامعه انتخاب و روی صحنه برود، جای تقدیر بسیار دارد.
درود خداوند به آقای زمانی و عوامل محترم این نمایش دیدنی

امیدوارم سعادت دوباره دیدن تان را پیدا کنم.

" کاش خواب جواب سوالامون رو میداد"
.
اجرای خوبی بود. متن برای اجرا بسیار زیاد بود که خب میذارم به پای خاصیت این نمایش.
قسمت پر رنگ این نمایش برای من بجز دیالوگ گویی های طولانی هر یک از نقش ها و نورپردازی خوب، شخصیت سازی عجیب و جالب و قابل تامل و دوست داشنتیه "رئیس" بود. گریم، نحوه ی ایستادن و راه رفتن، حتی تکون خوردن عصبی انگشتان دست راستش عالی بود و یه سر و گردن از بقیه، بهش بیشتر توجه شده بود. بقیه هم خوب بودن اما بنظر من استایل خاصی براشون ساخته نشده بود.
در ئهایت بلند شدن و کف زدن برای آقای افشین زمانی برای عالی بودن تو این نقش و زحمات همه ی گروه...

پیشنهاد می‌کنم این نمایش را ببینید.
با دقت هم ببینید. همین!

خاطرات هنرپیشه نقش دوم
اثر ماندگاربهرام بیضایی با کارگردانیدرخشان افشین زمانی
اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۷
صمد چینی فروشان عضوکانون ملی منتقدان تئاتر
این روزها، تالار ناظرزاده‌ی تماشاخانه‌ی ایرانشهر، نمایشی را به صحنه برده است که در زمستان ۹۴ حضوری موفق و فراموش نشدنی درتالار سنگلج را تجربه کرده بود. افشین زمانی با اجرای بسیار چشم نواز و تاثیرگذار خود از نمایشنامه‌ی «خاطرات هنرپیشه‌ی نقش دوم» (۱۳۶۰) اثر بهرام بیضایی دراین تالار، یکباردیگر ثابت می کند که هنوز تئاتر ما زنده است؛ که چاره‌ی کار تئاتر امروز ما، نه حضور سلبریتی های بی خبر از ماهیت واقعی تئاتر، نه تسلیم شدن کارگردانان به نیات فرصت طلبانه‌ی سرمایه گذاران مالی، نه نادیده انگاری شعور مخاطب از طریق اعمال ترفندها، شعبده ها و تردستی های حقیر صحنه ای- یعنی همه‌ی آنچیز هایی که به قول فردوسی به خواری هنر و ارجمندی دروغ و تزویر می انجامد- بلکه بازگشت به معیارهای اصیل و فرهنگساز تئاتر، بازگشت به نقش خلاقه و صادقانه‌ی تئاتر در ارضای نیازهای زیبایی شناختی و معناشناختی همزمان مخاطب است؛که چاره‌ی کار تئاترما، دوری گزیدن از عوام گرایی و زدودن صحنه ها از دروغ و ... دیدن ادامه ›› تزویر است.

در باره‌ی اجرا:
افشین زمانی در اجرای نمایشنامه‌ی خاطرات هنرپیشه‌ی نقش دوم، با کاستن از تعداد اشخاص نمایش، انتخاب پوشش هایمتنوع در رنگ ها و هویت های گویا، با چهره پردازی های دراماتیک و معنادار، رنگ آمیزی قابل تاویل چهره‌ی گروه همسرایان و مردمان کوچه و بازار(کار رضا صالحی)، با بهره گیری هوشمندانه و خلاقانه از فضای خالی صحنه ، ساخت و پرداخت فضاها و مکان های گوناگون از طریق نورپردازی های عمومی و موضعی ،هدایت بازی های درخشان و به شدت قابل تحسین بازیگران، با کاربرد دراماتیک و تاثیرگذارموسیقی(کار قابل ستایش بهزاد بختیاری)، و بطورکلی، با اعمال نوعی دراماتورژی اجرا، به ریتم موسیقایی و موزونی در اجرای صحنه های متعدد نمایش دست یافته است که حاصل آن، امکان تمرکز هرچه عمیق تر مخاطب بر لایه های معنایی متعدد و چندگانه‌ی نمایش است. میزانسن های چشم نواز، استفاده‌ی کاربردی و زیباشناسانه از تمامی ابعاد صحنه،تداخل بی مقدمه‌ و سیال بخش های روایی در بخش های غیر روایی، چنانچه در سنت نمایش ایرانی متداول است، ارتباط دوسویه‌ی‌ میان صحنه و مخاطب را تشدید کرده و همذات پنداری لحظه به لحظه‌ی مخاطب با قهرمانان و سرنوشت تراژیک آنان را تضمین کرده است.
وقتی از دقایق میانی اجرا، شور و شوق حاصل از لذت کشف اندیشه‌ های پنهان در لایه های زیرین متن، مرا از خود بی خود می کند، بی هیچ نگرانی از دیده شدنِ واکنش احساسی ام توسط دیگران، ابتدا بر تنهایی بیضایی و سبب بر جهل چندین ساله‌ی خود به عنوان منتقد، آشکار و بی حجاب می گریم و در پایان اجرانیز، اولین کسی هستم که تمام قد، به احترام افشین زمانی و گروه فوق العاده‌ اش به پا می خیزم . در جریان صحنه‌ی تمجید و تکریم گروه اجرایی توسط تماشاگران، با مشاهده‌ی عکس العمل هایبراستی گرم و پراحساس حاظران درتالار، برمن مسلم می شود که تئاترِ فرهنگساز متعهدِ واقعی و نه مضحکه های فرصت طلبانه ی دامن گستر امروز بر صحنه های تئاتر تهران، هنوز دراین سرزمین زنده است. برمن مسلم شد که در میان نسل جوان هنرمندان کشورم،هنوز هستند افراد شعورمندی که تئاتر را، همچون رهروان صدیق دیروز این عرصه‌ی پر درد و رنج، نه برای کسب شهرت و درآمد،بلکه، برای فرهنگسازی و فراهم کردن عرصه‌ی گفت و گو با جامعه‌ی مخاطبان و اثبات برتری هنر و هنرمند بر سیاست و سیاست ورزمی خواهند.
درباره‌ی بازی ها
نمایشنامه‌ی بیضایی، به خاطرسیالیت ویژه‌‌ی صحنه هایش،تداخل مواج زمان ها و مکان ها و رویدادهایش، شخصیت های متنوع و متعددش، چنان فضای پر تحرک و پرهیجانی را فراهم می کند که هرگونه قطعیت زمانی و مکانی را از رویدادها و صحنه های متعدد خود سلب می نماید. تحقق عملی و عینی این ویژگی ها برصحنه‌ی تئاتر، به سادگی مقدور نیست و مستلزم طراحی میزانسن های سیال و استفاده‌ی بهینه و شاعرانه از نور و رنگ و تنوعات بیانی و گفتاری و بازی های رنگ آمیزی شده‌ با هیجانات و عواطف گوناگون است. اجرای افشین زمانی علاوه بر ابتکارات خلاقه در طراحی و ساماندهی میزانسن ها، و سیالیت های زمانی و روایی، از بازی های درخشانی برخوردار است که هرکدام، زیبایی، روح، رنگ و تنوع بصری و عاطفی ویژه ای به صحنه ها بخشیده اند. از میان بازی های درخشان، پرتحرک و یگانه‌ی این اجرا، بویژه باید از بازی ویدا جوان،‌ بازیگر نقش بلقیس(که خاطره‌ی اجراهای مژده شمسایی را زنده می کند)، محمد رضا خادمی، بازیگرنقش موهبت، محمد معتضدی، بازیگر نقش ذوالفقار، جوانه دلشاد، بازیگر نقش مشکین خانم، مهلا مرادخانی،بازیگر نقش زرین، و شخص افشین زمانی، بازیگر نقش دوالپا، نام برد که بی اغراق، همه‌ی ذهن و روح تماشاگر را به خود جلب می کنند. در این میان، علاوه بر حضور پرانرژی و درک شده‌ی بازیگران گروه همسرایان و مردمان عادی شهر. می باید از بازی های قابل تقدیر موناکرمی در نقش ماهر، علیرضا لببییان در نقش خدنگ نام برد که هریک در جایگاه خود، نقش بسزایی در انتقال مفاهیم نمایش و رنگ آمیزی رویدادهای آن ایفا کرده اند.
من، تماشای این نمایش خلاقه و درخشان را، به همه‌ی دوستداران تئاتر، بویژه دانشجویان، فعالان و اساتید تئاتر کشور، جدا توصیه می کنم.

چقدر پیش از هر انقلابی شبیه پیش از هر انقلاب دیگه ایه....چقدر بیضایی خوبه

با نام جعلی تاریخ...
درود به شما جناب آقای زمانی که در این چند پرده صدای سکوت ما بودید.
نمایش خاطرات هنرپیشه نقش دوم، یک اجرای باشهامت با کلی حرف دردناکه که از نظر من قطعاً به تماشا بیارزد. سپاس از همه‌ی عوامل و به امید دیدن اجراهای بیشتر از این گروه باانگیزه.

خرید بلیت روزهای تازه این نمایش، از چهارشنبه ۹ تا شنبه ۱۲ خرداد، به نویسندگی: بهرام بیضایی،‌ طراحی و کارگردانی: افشین زمانی، بازی: محمد معتضدی، ویدا جوان، محمدرضا خادمی، ‌ مونا کرمی، جوانه دلشاد و ...امروز (دوشنبه) ساعت ۱۸ آغاز خواهد شد.

نمایشنامه ای بی پروا با اجرا و کارگردانی عالی.. خسته نباشید به گروه.و حیف از مهجور ماندن چنین نمایشی. قویا طرفداران تیاتر را به تماشای این نمایش تشویق میکنم

تبریک بسیار صمیمانه میگم برای این کار شجاعانه. بازی ها یکی از یکی درخشان تر بود. همگی بسیار هماهنگ و مسلط بودند. دیدن این کارو به شدت توصیه میکنم.

فوق العاده بوود ..
پیش بینی استاد بیضایی بعد از ۳۳ سال مقابل چشمان ما .. کارگردانی خوب و بازی های باورپذیر و متن که هر آنچه از آن بنویسیم کم است ..

"ما اعتراف می‌کنیم که از ما
بازیگران بهتری هستند؛
بازیگرانی که صحنه‌شان خیابان است
و مخاطبشان جمع اجتماع.
بازیگرانی که می‌گویند و می‌گویند و می‌گویند؛
از باطل و حق، و از واقع و مجاز
و این میانه اگر خوب بنگری
فقط اجساد واقعی است.
ما چطور بازی کنیم
با ... دیدن ادامه ›› دستِ اینهمه خالی
با دهانِ اینهمه در بند
سرابی این چنین فریب
راست‌هایی اینهمه دروغ؟
ما چطور روی این صحنه‌ٔ عاریه‌ٔ کوچک
با تفنگ‌های چوبی اندک
کشتاری بزرگ راه بیندازیم
که در آن خون از آب جاری روانتر است
و از خاکی که بر آن ریخته بی‌ارج‌تر؟
ما کارگران نمایشیم
نشسته در ردیف اول تهمت؛
از تیره‌ی آن مرغ دانه‌بر
که در عروسی و عزاش هر دو سر می‌بُرند.
ما تصویر کوچک این دنیاییم
اگر حقیر، اگر شکسته
ما تصویر زمانه‌ی خود هستیم.
ما اعتراف می‌کنیم که از ما
بازیگران بهتری هستند؛
با چشم‌بندی و شعبده
با اشک و آه و سوز
با مژده و فریب
با تفنگ‌های واقعی بسیار
آنان به نام شما
- به نام نامی مردم-
آراء شما را غربال می‌کنند؛
شما تحسینشان می‌کنید
و مرعوبشان هستید.
سنگ آسیای آنان
از خون شما می‌گردد
و نمایشنامه‌شان را بارها خوانده‌اید؛
با نام جعلی تاریخ..

لطفاً لطفاً و حتما دیدن این نمایش رو از ندهید.
#خاطرات_هنرپیشه_نقش_دوم

اعتراف میکنم اصلا انتظار نداشتم که اینقدر تیاتر خوبی باشه و با اینکه نمایشنامه از آقای بیضایی بود فقط امیدوار بودم اجرای بدی نباشه
ولی به نظرم در کل تئاتر و اجرای فوق العاده ای بود و حقیقتا دوستش داشتم
واقعا خسته نباشید بابت اجرا و نمایش خوبتون که تمام احساساتم رو با توجه به تجربیات شخصی که در چند سال گذشته داشتیم درگیر کردید

"ما اعتراف می‌کنیم که از ما
بازیگران بهتری هستند؛
بازیگرانی که صحنه‌شان خیابان است
و مخاطبشان جمع اجتماع.
بازیگرانی که می‌گویند و می‌گویند و می‌گویند؛
از باطل و حق، و از واقع و مجاز
و این میانه اگر خوب بنگری
فقط اجساد واقعی است.
ما چطور بازی کنیم
با دستِ اینهمه خالی
با دهانِ اینهمه در بند
سرابی این چنین فریب
راست‌هایی اینهمه دروغ؟
ما چطور روی این صحنه‌ٔ ... دیدن ادامه ›› عاریه‌ٔ کوچک
با تفنگ‌های چوبی اندک
کشتاری بزرگ راه بیندازیم
که در آن خون از آب جاری روانتر است
و از خاکی که بر آن ریخته بی‌ارج‌تر؟
ما کارگران نمایشیم
نشسته در ردیف اول تهمت؛
از تیره‌ی آن مرغ دانه‌بر
که در عروسی و عزاش هر دو سر می‌بُرند.
ما تصویر کوچک این دنیاییم
اگر حقیر، اگر شکسته
ما تصویر زمانه‌ی خود هستیم.
ما اعتراف می‌کنیم که از ما
بازیگران بهتری هستند؛
با چشم‌بندی و شعبده
با اشک و آه و سوز
با مژده و فریب
با تفنگ‌های واقعی بسیار
آنان به نام شما
- به نام نامی مردم-
آراء شما را غربال می‌کنند؛
شما تحسینشان می‌کنید
و مرعوبشان هستید.
سنگ آسیای آنان
از خون شما می‌گردد
و نمایشنامه‌شان را بارها خوانده‌اید؛
با نام جعلی تاریخ!"
.
جدای از خوب بودن یا نبودن این اجرا (چون من ندیدم اجرای جدیدو) حیف بود این بخش از نمایشنامه اینجا نباشه

درود بر همگی
دست مریزاد
حق مطلب به زیبایی هر چه تمامتر ادا شده بود

دروغی بنام تاریخ .....
چه جمع بندی باشکوهی
بسیار دوست داشتم ، به حقیقت زیبا بود

خرید بلیت روزهای تازه نمایش، از پنجشنبه ۳ تا جمعه ۴ خرداد، به نویسندگی: بهرام بیضایی، طراحی و کارگردانی: افشین زمانی، بازی: محمد معتضدی، ویدا جوان، محمدرضا خادمی، ‌ و ... فردا (یکشنبه) ساعت ۱۴ آغاز خواهد شد.

خرید بلیت روزهای تازه نمایش، از یکشنبه ۳۰ اردیبهشت تا چهارشنبه ۲ خرداد، به نویسندگی: بهرام بیضایی، طراحی و کارگردانی: افشین زمانی، بازی: محمد معتضدی، ویدا جوان، محمدرضا خادمی، ‌ و ... آغاز شد.