نمایش›پایین سمت چپ

گاوشده سرانجام گاو میزاید!” / درباره یک سکوت عمیق اما گویا در نمایش “پائین سمت چپ” به نویسندگی و کارگردانی هادی محرابی

بخشی از یادداشت پوریا فرجی (بازیگر و منتقد):


نمایش “پائین سمت چپ”، به نویسندگی و کارگردانی “هادی محرابی” در سالن شماره ۱ خانه نمایش مهرگان میزبان مخاطبانی است که اساساً به دنبال تماشای تئاتر خاص هستند، تئاتری که حکیمانه و صد البته رندانه کمتر میگوید اما بیشتر ... دیدن ادامه ›› روایت میکند!

این نمایش از نمونه آثار موفق است که توانسته مانند اسلاف سبک خود باز هم اثبات کند که نمایش صحنه‌ای، یک کل به هم بافته است که چیزی بیش از جزئیات را تشکیل میدهد که سکوت، حرکت، نگاه، همه در بطن یک فرم کلامیِ مستتر قابلیت جاری شدن در یک روند رئال را دارد. از این رو این نمایش برای کلام، سکوت و حرکت و فاصله گرفتنِ یک باره از همه‌ی آنها-خصوصاً فاصله گرفتن از فضای کلی نمایش-ارزش عینی و واقعی قائل است...


متن کامل یادداشت را در عصر فرهنگ بخوانید:

https://asr-farhang.ir/?p=117261

اول بگم که طرح پوستر و جدیتش، از اونجایی که در حیطه تخصص و تحصیلات خودم بودم برام جالب بود و میتونم بگم یکی از دلایلم برای انتخاب تماشای اثر بود که بعد از مشاهده کار هم معناش و کدهاش برام قوت گرفت. وگرنه مهرگان رو برای تئاتر انتخاب نمیکردم.قبل اجرا ورود دادن، ما وارد سالن شدیم ولی توی راهرو باز نگهمون داشتن. فکر کردیم بخشی از اثره اما اینطور نبود. در مورد کار اما بنظرم این اجرا از سطح کارهای لوده و دلقک بازی که تو مهرگان اجرا میره خیلی بالاتر بود، نمیدونم گروه اجرایی چطور این ریسک رو پذیرفته بودن که چنین اجرای جدی رو در این سالن برن. جسارت این گروه برای شخص من ستودنی بود. چون اسم مهرگان اونطور که خود بچه های تئاتری میگن یاد اور کارهای ضد تئاتری، ضعیف و مسخره هست. که برای پر کردن سالن و خنده گرفتن دست به هر کاری میزنن. در مورد این کار اما نقطه قوت این اثر نمایشنامه اون هست و من شسته رفته بودن کار، قاب ها و پارادوکس هایی که ایجاد میکرد و توجه به جزییات رو دوست داشتم. نمایش انگار قاب عکس های قدیمی بودن که یک نفر از روشون روایت میکرد و همزمان به حرکت در میومدن. البته احتمالا خیلی آقایون خصوصا اونایی که روحیه مردسالارانه دارن یا کسایی که به جزئیات توجه چندانی ندارن و طبع هنری ندارن از این اجرا خوششون نیاد و دریافتی نداشته باشن. همونطور که دیدم خیلی ها هم به هوای یه اجرای کمدی اومده بودن و از کار خوششون نیومد. اما به نظر من متن جسور و روشنفکرانه ای بود. در نهایت اخر اجرا من دوست داشتم به جای تک تک صندلی هایی که خالی مونده بود دست بزنم.