
- به هنر در اوایل دهه ۸۰ شمسی در استودیو های تاریک و نمور زیرزمین پیوستم.
چیزی نگذشت که از تاریکی زیرزمین خسته شدم و نور را در میزان سن صحنه ی نمایش یافتم
به خود که آمده بودم دنبال نقطه ی طلایی قاب ویزور دوربین میگشتم تا رسالت خود را فریاد زنم
پویان پوینده سرشت خود را در پویایی حفظ فرهنگ کهن پارسی میداند، گاه با ساخت آثار موسیقی .. گاه با فرم و اکتی بر فراز صحنه و اغلب میان خطوط خالی فیلمنامه ها
این بندهی حقیر هنر آموزی کوچک در دنیای بزرگ هنر ام. نه گامی بیش از آن و نه کمتر از استحقاق اندازه خود