حیف نشد ببینمش

ذوق زدۀ عزیز آنگونه که من برداشت کردم بیوه زنی محور داستان بود که پس از مرگ همسرش در سالهای دور، از طریق قالیشویی و سبزی پاک کردن و .. امرار معاش و تنها دخترش را با چنگ و دندان بزرگ کرده و تا رسیدن به سالخوردگی فعلی از سوی اطرافیان مورد سوءاستفاده قرار گرفته بود.(بقول خود نمایش دلداری داده شده بود) اکنون زن و دخترش و دامادش درکنار هم زندگی می کنند اما به مثابه مهره های چرتکه ای که دائما همه چیز را عدد می دهند.

صفر از مضامین فلسفی هم بهره برده بود و قراردادهای بشری از جمله قوانین و تابوها و اخلاقیات را به زیبایی و زیرکی به هجو کشیده بود.


اثر کاملا متفاوت و دوستداشتنی و قابل تأملی بود امیدوارم اگر مجدد به صحنه رفت فرصت تماشایش را بدست آوردید.

ممنونم کیان عزیز، من همیشه کارهای سیاوش حیدری رو دوست داشتم. امیدوارم به جایگاهی که سزاوارش هست برسه.