گفتگوی آقای رسول حسینی را با دو تن از بازیگران نمایشنامه را شنیدیم..

جای تاسف است که گفتگوی ایشان را با این دو بازیگر عزیز نمیتوان از یک مکالمه خیابانی تفکیک کرد...و بکار بردن سوالات جهت داری که به وضوح هر دو بازیگر از ماهیت و معنی سوال بی اطلاع هستند هیچ رنگ خوشایندی به این گفتگو نمی بخشد...
بکار بردن کلامات خاصی مثل فلسفه...روانشناسی...و .. تیپ شخصیت...و....نیز نتوانسته است غربت هر دو بازیگر را از محتوی..معنی...و ...استنتاج در باب کاری که انجام داده اند پوشش دهد...
پاسخ های سطحی ...دم دستی...هر دو نفر به سوالات شایسته بازیگر نیست...هر کاری با کسب معرفت باید آغاز شود...
شکاف بزرگی بین مقصود پرسشگر و سوالاتش...و نیز بین سوالات و پاسخهای هر دو بازیگر مشهود است....
و اینکه عمده سوالات دو بخشی هستند و بخش اول یک فرض را به عنوان اصل مسلم پذیرفته و به دنبال آن در جهت آن اصل فرضی ،بخش دوم سوال به شکل پرسش ... دیدن ادامه ›› طرح شده است...
از آن جهت که گفتگو را در یک سایت هنری ارائه میکنیم شایسته است لحن... و کششهای بیانی پرسشگر حداقل بوی هنر و نمایش را در خود حفظ کند...و در قطعه آخر گفتگو و معرفی پرسشگر شاهد تغییری ناگهانی در جهت لحن خبری ورزشی یا اقتصادی هستیم....
از آنجاییکه گاهی نقد با عیبجویی عامدانه اشتباه گرفته می شود ...متذکر میشوم که هدفم صرفا کمک ...اصلاح و راه یابی بیشتر در عرصه هنر- که باارزش است- می باشد و لا غیر...
ممنونم