من اجرای این نمایش در سال 90 را دیدم، نمایش خوبی بود. انصاف نیست که بگویم خیلی عالی بود و یا بد بود. ضعف هایش آزاردهنده نبود. اما وجود داشت. خیلی دلم میخواهد بدانم نقش آرش را که آقای معادی بازی کرده بودند، آقای مهران فر در سال 93 به چه نحوی بازی کردند. من بازی های آقای مهران فر را خیلی دوست دارم و از انعطاف کاراکتر پذیری ایشون مطلعم. در این نمایشی که من دیدم ، دور از انصاف است که بیان نکنم که بهترین بازیگر که نقش خود را خیلی قابل باورتر و بهتر و منطقی تر و یکرویه تر بازی کرده بودند با اینکه پیچیدگیهای بیشتری داشت، آقای معادی بودند. من بازی ایشون رو خیلی پسندیدم. بازی خانم کوثری خیلی بی رمق و بی حس بود. به هیچ وجه با بازی آقای سرابی نتونستم ارتباط برقرار کنم متاسفانه. اصلا نحوه ی ایفای برخی رفلکس ها و یا میمیکهای ایشان همراه با بیان کلماتشان برای من قابل هضم نبود. نقش خانم کیخانی نقش خیلی پیچیده ای نبود. اما باز هم نحوه ی ادای کلمات و بیان و لحن ایشون، مخصوصوصا در برخی قسمت ها از باور و ذهن من دور بود. اصلا گویا به ناگاه آدم رو از فضای نمایش بیرون میکشیدن. همگن و روان حرف نمیزدن. بالا بردن و تغییر ناگهانی ریتم حرف زدنشان برایم جالب نبود.
تکرار ها و اینکه پس از هر تکرار نحوه ی بازخورد شخصیت ها فرق داشت خیلی خوب و جالب بود و سانسور ذهنی و یا بلعیدن حرف بدون آنکه بر زبان جاری اش سازی را خیلی خوب نشان داده بود. شاید واقعا سکوت در خیلی از مواقع همان دروغ باشد. کلا نگاه و داستان نمایش را دوست داشتم. خیلی روان و خطی بود و پیچیدگی خاصی نداشت. البته داستان کمی مثل طرح های اپیزودی فیلم ها چیده شده بود و زمان ها مسیر مستقیم نداشت و زمان ها کمی جلو میرفت و به عقب بامیگشت که این برایم جالب بود. لباس ها خوب بود. طراحی صحنه نیز همچنین. از دوستانی که هم کار سال 90 و هم 93 رو دیده اند، خیلی ممنون میشم اگر این نظر را خواندند نظرشان را در رابطه با مقایسه بازی آقای مهران فر و آقای معادی برای نقش ارش بیان کنن.