نمایشنامه در پرداخت به موضوعات روانشناسانه و تحلیل گرایی شخصیت ها بسیار موفق بود و نقطه قوت، اجراها بودند که با صمیمیت و ارتباط بسیار عالی با تماشاگر این موضوعات را منتقل میکردند. بازی هر سه عزیز و خصوصا آقای حسینی بسیار دوست داشتنی بود. اولین نمایشی بود که از آقای رهبانی میبینم و بهشون بسیار تبریک و خسته نباشید میگم. بهره گیری از موسیقی بسیار به جا و مناسب بود. کلیه مدت اجرای نمایش، کشش و جذابیت لازم را داشت و به هیچ عنوان خسته کننده نبود و رو به رکود نمیرفت. در انتها تماشاگر با حالی خوب سالن را ترک میکند. به شدت دیدن این نمایش رو توصیه میکنم و به دست اندکاران نمایش خسته نباشید میگم.

وقتی موضوع و قضیه شخصی میشه، کلمات خیلی حساس میشن.

لطفا اگر کسی برای یکشنبه ۸ بهمن دو بلیط اضافه داره به بنده اطلاع بده. ممنون

قابل انکار نیست که کارگردانی و فیلمبرداری دچار مشکلات و ضعفهایی بود، بازی خانم مستوفی و آقای هاشمی گیرا و خوب نبود، اما فضای داستان و بازی خانم ها برومند و لشگری بسیار دوست داشتنی و جذاب بود. حتی دلم میخواد چند بار دیگه هم این فیلم رو ببینم.

نمایش را امشب تماشا کردم. در مقام مقایسه نمایش اسم و نمایش یک پپرونی برای دیکتاتور و این نمایش که در رابطه با یک نمایشنامه واحد بودند، از تمامی زوایا، نمایش اسم بسیار پخته تر و گیراتر بود. بازی خانم رشیدی در نمایش اسم بسیار دلنشین تر از بازی خانم شریفی در این نمایش و خانم ادبی در نمایش پپرونی بود. آقای مولایی اصلا نتوانسته بودند نقششان را خوب القا کنند. نقش ایشان طالب نوعی بازی خاص بود که اصلا به چشم نمیامد. بازی آقای خطیبی و آقای امیدی بسیار خوب و متناسب بود. دکور و طراحی صحنه مناسب بود. نمایشنامه بسیار جالب و جذاب هست و دیدن نمایش های متفاوت ساخته شده از آن را میپسندم.
در مجموع نمایش خوبی بود و ناراضی از سالن خارج نشدیم.

با توجه به نقدهای بسیار بدی که در مورد کلنل خوندم با یک ذهنیت تیره به تماشای این نمایش نشستم. پس مسلما همش دنبال ایرادگیری بودم (البته ناخواسته). اما هرچی نمایش جلو میرفت دیدم کار خوبیه. نمایش بدی نبود. داستان بسیار خوبی داشت. بازی بازیگر ها تا حدود زیادی قابل قبول بود. اشکالاتی هم داشت. مثلا طراحی لباس (خصوصا انتخاب کفش ها) خیلی میتونست بهتر باشه. الزامی برای اجرای بسیار کوتاه آواز آقای عقیلی در شروع نمایش و قطع کردن سریع اون وجود نداشت. همون پخش در انتها کفایت میکرد. بازیگر نقش سید میتونست حرفه ای تر دیالوگ ها رو ادا کنه. اما محاسن خیلی خوبی هم داشت اعم از داستان خوب و منسجم، موسیقی زنده، بازی بسیار عالی آقای حقیقت دوست که به خوبی شخصیت پردازی شده بود. بازی آقای سیروس همتی خیلی خوب بود.
در مجموع از خیلی از نمایش های دیگری که یک مرتبه یک جو مثبت براشون ... دیدن ادامه » فراهم میشه و کلی ازشون تعریف میکنند اما در حقیقت چنگی به دل نمیزنن، خیلی بهتر بود.
به افرادی که نمایش هایی با محوریت داستانهای تاریخی رو میپسندن، حتما توصیه میکنم.

واقعا فیلم به این بدی رو، پرویز شهبازی ساخته؟
من انتظار داشتم مثل فیلم های قبلیشون فیلمی ببینم که تا مدت ها درگیرم کنه، این مثل فیلمی بود که یک کارگردان جوان غیرحرفه ای، از روی دست شهبازی تقلب کرده باشه

واقعا فیلم به این بدی رو، پرویز شهبازی ساخته؟
من انتظار داشتم مثل فیلم های قبلیشون فیلمی ببینم که تا مدت ها درگیرم کنه، این مثل فیلمی بود که یک کارگردان جوان غیرحرفه ای، از روی دست شهبازی تقلب کرده باشه.

چون تصور میکردم امروز روز پایانی نمایش هست، برای اینکه فرصت تمایشای این نمایش رو از دست ندم، برای اجرای امروز بلیط تهیه کردم. که البته خوشبختانه گویا تا چند روز دیگر هم نمایش تمدید شده.
نمایش بسیار بدور از تکلف و دلنشین بود. در عین سادگی مضمون اصلی رو انتقال میداد و نمایشنامه جالبی را هم انتخاب کرده بودند. دکور مناسب بود، چیزی که برای من نسبت به تئاترهایی که این اواخر دیدم و من رو نسبت به تئاتر دیدن داشت سرد میکرد، ارزشمند و قابل احترام بود و هست، برخورد محترمانه کارگردان و مسئول صحنه بود. احساس مسئولتی که داشتند ستودنی بود. کارگردان حتی اگر به تماشاگر هم احترام نگذاره باید حداقل برای خودش، نمایشش و بازیگراش ارزش قائل باشه و انتهای نمایش حضور داشته باشه. والا عدم حضور کارگردان در انتهای نمایش نشاندهنده باکلاسی نیست. آقای سلیمانی که نه تنها انتها، ... دیدن ادامه » بلکه ابتدا و قبل از شروع نمایش هم تشریف داشتند و این نکته بسیار جای تشکر داره.
با اینکه از مهمانان هنرمندشون هم در بین تماشاگران حضور داشتند، اما بر خلاف برخی نمایش های دیگر برای سایر تماشاگران ایجاد مشکل نکردند و مهمانشون حتی روی پله نشسته بودند.
تمام این فضای صمیمانه باعث میشه در کنار یک نمایشنامه و داستانی جالب و بازی های خوب و کارگردانی موفق، نمایشی خوب رو ببینید.
امیدوارم در روزهای باقیمانده، دوستانی که نمایش را ندیدند، به تماشای نمایش بنشینند.

نمایش خیلی کند پیش میرفت و من از پیشروی زمان چیز جدیدی نمیتونستم توی نمایش پیدا کنم. با یک تصور و ذهنیت خیلی خوب رفتم نمایش رو ببینم اما اصلا برام دلنشین نبود و نتونستم با نمایش ارتباط برقرار کنم. به خصوص با نقش آقای افشاریان. این شخصیت برام تعریف نشده باقی موند. فردی که باید خیلی غمگین باشه تا آخر داستان خودکشی کنه اما چرا گاهی اینقدر راحت با شوخی ها و بازی های دوستش همراه میشد؟ حجم غم رو در این فرد من نتونستم پیدا کنم. نکته دیگه ای هم که زیاد نپسندیدم این بود که بیشتر با تکیه بر آهنگ و موسیقی سعی شده بود فضا رو حزن انگیز و حس برانگیز کنند. ای کاش روی متن بیشتر تمرکز شده بود. نمیگم موسیقی نباشه، اتفاقا خیلی موسیقی میتونه عمق کار رو افزایش بده، اما نباید جایگزین عناصر اصلی بشه. دکور و طراحی صحنه خیلی خوب و مناسب بود. صدای آقای افشاریان برخی قسمت ها ... دیدن ادامه » به سختی شنیده می شد. شخصیت نقش آقای هومن شاهی خیلی بهتر و باورپذیرتر از آب در آمده بود. اما در مجموع نمایشی نبود که در ذهن من بمونه.
* نمیدونم چرا در برخی از نمایش ها مانند این نمایش اینقدر در دادن تراکت تئاتر به تماشاگر خساست به خرج میدن. یا تدارک تراکت نبینید یا یکی در میان نباشه.

ای کاش برای هفته آینده هم تمدید میشد

اجرای این کنسرت نمایش در فضای کاخ سعدآباد بسیار جذاب بود و تصویر ذهنی همراه با شنیدن روایت داستانی مطلوب و زیبایی رو برای تماشاگر به همراه آورد.
اجرای داستانی باستانی (البته نوعی روایت جدید از آن) در فضایی تاریخی برای من خیلی خوشایند بود. روایت جدید از این داستان برام جالب بود و خوب از آب در آمده بود. آقای پورناظری بینظیر بودند. مهره اصلی این کنسرت نمایش از نظر من که باعث شد بسیار لذت ببرم، آقای پورناظری و بازی بسیار پخته و مناسب آقای پاکدل و آقای ابر بود.
در مورد جایگاه ها هم برخلاف نظراتی که برخی دوستان گفته بودند و من زیاد امیدی به اینکه بتونم موفق به تماشای مناسب بازی ها بشم، نداشتم، اما هم صدا و هم نمایش به کمک بلندگوها و مانیتورها به خوبی قابل شنیدن و قابل رویت بود (البته شاید بدین دلیل که در سر ردیف ها بودیم، شاید در اواسط ردیف ها کمی مشکل ... دیدن ادامه » تر بوده باشه) در کل برای من خیلی رضایت بخش بود و بسیار شب خوبی رو برای من رقم زد.