وقتی بچه بودیم پدرم بعضی کلماتی که باید در ذهنمان نقش می‌بست را با تحکم خاصی می گفت و مدام برایمان تکرار می‌کرد. یکی از این کلمات، «آت‌لان» بود:
.
.
.
.
یعنی سوار اسبت شو و برو...