سعدی بزرگوار میفرمایند:

اگر دانش به روزی در فزودی – اگر قرار بود دانش باعث افزایش روزی شود،
ز نادان تنگ‌روزی‌تر نبودی – نادان باید از همه فقیرتر می‌بود.

به نادانان چنان روزی رساند – اما روزگار چنان به نادانان نعمت می‌دهد،
که دانا اندر آن عاجز بماند – که دانایان از رسیدن به آن عاجزند.

بخت و دولت به کاردانی نیست – خوشبختی و دولت از کاردانی نمی‌آید،
جز به تأیید آسمانی نیست – مگر با خواست و اراده آسمانی.

اوفتاده‌ست ... دیدن ادامه ›› در جهان بسیار – بسیار دیده‌ایم در این جهان،
بی‌تمیز ارجمند و عاقل خوار – که نادان عزیز و عاقل خوار شده است.

کیمیاگر به غصه مرده و رنج – آن‌که عمر در جست‌وجوی دانش گذرانده، از رنج مرده،
ابله اندر خرابه یافته گنج – و ابلهی بی‌هنر گنجی در خرابه یافته است.

در این پنج بیت، سعدی با زبانی شیرین و طنز تلخ، تصویری از جهانی ارائه می‌دهد که در آن شایستگی، تضمینی برای موفقیت نیست، و گاه نادانی و بخت کور، ملاکِ دستیابی به قدرت و ثروت می‌شود. امیدوارم شرکت کنندگان این دوره از دانش استاد بهره کافی برده و استاد هم از جیب ایشان!