«ستاره سهیل» را دیدم، نمایشی که نه فقط تماشا، بلکه تجربه‌اش کردم.
نمایشی پر از لحظه‌هایی بود که مرا وادار کرد بخندم، فکر کنم، تعجب کنم، بغض کنم و حتی در سکوت، شوکه بمانم.
«ستاره سهیل» نمایشی چندلایه است که با مهارت، مرز میان طنز و تراژدی را در هم می‌شکند.
روایت، هم پر از شوخی‌های ظریف است و هم مملو از تأمل و تلخی‌های انسانی.
سهیل ملکی با کارگردانی دقیق و ریتم حساب‌شده باعث می‌شود تماشاگر در طول اجرا نه‌تنها از داستان جدا نشود، بلکه با هر لحظه بیشتر درگیر شود.
بازی درخشان لبخند بدیعی و سهیل ساعی یکی از نقاط اوج نمایش است؛ ترکیبی از ظرافت، کنترل و احساس واقعی.
«ستاره سهیل» تئاتری است که پس از پایانش، در ذهن و دل تماشاگر ادامه پیدا می‌کند .از آن نمایش‌هایی که باعث می‌شود به زندگی و خودت دوباره فکر کنی.

نمایشی که در ذهنم ادامه دارد…