در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | نگار امیری
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 06:26:18
 

فعال هنری

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
محمد نادری، حسین مسافرآستانه و شهروز ابراهیمی مهمانان نمایش "داستان چوانگ تسو"
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با استقبال تماشاگران "شکستن امواج" تمدید شد

نمایش شکستن امواج به نویسندگی ارژنگ ‌طالبی ‌نژاد و کارگردانی مجتبی ‌جدی که از نوزدهم آبان ماه در سالن شماره ۳ مجموعه تئاتر لبخند اجرای خود را آغاز کرده بود، با توجه به استقبال مخاطبان تا ۲۱ آذرماه تمدید شد.

تا کنون هنرمندانی همچون: محمد چرمشیر، مسعود کرامتی،ناهید مسلمی،هوتن شکیبا، صابر ابر، نوید محمد زاده، علی شادمان، فرشته حسینی، مجتبی پیرزاده، ،سوگل خلیق، حبیب رضایی، حسام ناصریمجید نوروزی، علیرضا آرا،  حسین کیانی، مونا احمدی، پوریا شکیبایی، نیکی مظفری، پوریا رحیمی سام، مهرداد ضیایی، کیوان ساکت اف،محمد برهمنی،ملودی آرام نیا، فارس باقری،یوسف باپیری،احمد سلگی، رضا بهاروند، مرتضی میرمنتظمی، سید محمد مساوات، مجتبی کریمی، فرزانه میدانی، رامونا شاه، بهزاد آقاجمالی، میلاد نیک آبادی،لعیا خرامان، فربد فرهنگ، میثم عبدی، مازیار نیستانی، امید طاهری، احمد طالبی نژاد، نیلوفر ثانی، بهزاد صدیقی، سید حسین رسولی، فریال آذری و... تا کنون به تماشای این نمایش نشسته اند.

نگین ‌تهمتن، عباس ‌جمالی، نازنین ‌حشمدار، شیدا ‌خلیق، دنیز ‌دانش ‌صمدی، باسط ‌رضایی بازیگران این نمایش ۸۰ دقیقه ای هستند.

مرز باریک توهم و واقعیت در «داستان چوانگ تسو»

حمیرا آزادمنش روانشناس در یادداشتی اختصاصی پس از تماشای نمایش «داستان چوانگ تسو» عنوان کرد: نمایش که شروع شد به یاد فیلم «دیگران» افتادم ، محتوای آن بیشتر نمایانگر این بود که گویی توهم بسیار پیچیده‌تر از آن است که بتوان مرزی بین آن و و‌اقعیت قائل شد، زیرا توهم و واقعیت لزوما در دو سر طیف و کاملا مجزا از هم نیستند، انگار، واقعیت قبل از آنکه نمادین شود، خیالی است.

به عبارتی آنچه ما در عالم واقع تجربه می‌کنیم، همواره یک ساختار نمادین و خیالی دارد که روی واقعیت را می‌پوشاند و آنچه، اساسا انسان‌ها در زیست خود تجربه می‌کنند، توهمی برساخته از جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنند. توهماتی که اتفاقا تماشاگر را در طول نمایش بار‌ها و بار‌ها به ژرفای واقعیت و خیال میبرد و و با خود برمیگرداند، به گونه‌ای که از این در هم تنیدگی ساحت خیال و واقعیت، به نوعی درماندگی می‌رسد.

شاید این درماندگی به شکل توهمی روان پریشانه به طور نمادین پرده خیال را میشکست، اما این از هم گسیختگی می‌تواند، باعث تولید واقعیتی از نظر ... دیدن ادامه ›› خود فرد شود که بر درماندگی او بیافزاید.

توهم روان پریشانه بازیگران در عرصه نمایش و نقشی که مسئولیت ایفای آن را به عهده داشتند، این مفهوم را به تماشاچی القاء می‌کند که این توهم نه دروغ است و نه تصویری نادرست از واقعیت، بلکه، کوششی از سر استیصال است، برای ترمیم شکاف بین واقعیت و خیال تا بتواند از پس آن معنایی برای جهانی که در آن می‌زید، تولید کند.

به گمانم، اما انسان در جستجوی معنا است و این معنا سازی شاید به گونه‌ای کاملا فردی بتواند معنایی بسازد تا شکاف بین آنچه دوست دارد باشد و آنچه هست را به فراخور نیاز فرد پر کند.

منبع: خبرگزاری آنا
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
شکستن امواج با تخفیف ۵۰ درصدی به مناسبت روز دانشجو روی صحنه می‌رود


به مناسبت روز دانشجو،  در روز یکشنبه ۱۶ آذرماه دانشجویان می‌توانند با مراجعه به سایت تیوال یا به صورت حضوری در گیشه و ارائه کارت دانشجویی از ۵۰ درصد تخفیف بهرمند شوند.


نویسنده: ارژنگ ... دیدن ادامه ›› ‌طالبی ‌نژاد
کارگردان: مجتبی ‌جدی

بازیگران: (به ترتیب حروف الفبا)
نگین ‌تهمتن، عباس ‌جمالی، نازنین ‌حشمدار، شیدا ‌خلیق، دنیز ‌دانش ‌صمدی، باسط ‌رضایی

مجری طرح: رها ‌جهانشاهی‌
مشاور اجرا: مسعود ملکوتی نیا



مجموعه تئاتر لبخند، سالن شماره ۳

ساعت ۲۰:۴۵

داریوش کاردان، ایرج راد و سعید پورصمیمی به تماشای نمایش "داستان چوانگ تسو" نشستند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یادداشتی بر نمایش داستان چوانگ تسو

روزنامه سازندگی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
ادامه نقد....

میدان برخورد نظام‌های دلالتی

نمایش «شکستن امواج» را می‌توان از منظر نشانه‌شناسی فرهنگی به‌مثابه میدان برخورد نظام‌های دلالتی متکثر تحلیل کرد؛ جایی که سه نظام ارتباطی -زبان گفتاری، زبان اشاره و زبان نوشتاری (زیرنویس و پروژکشن)- در کنار هم قرار می‌گیرند و سه سطح متفاوت از تولید معنا را شکل می‌دهند. حتی عنوان «شکستن امواج» خود یک نشانه‌ی چندلایه است. امواج در اینجا استعاره‌ای از فشارهای اجتماعی و زبانی‌اند که مدام بر ساحل زندگی نیلی فرود می‌آیند.

علاوه‌براین، اگر از منظر دریدایی به «شکستن امواج» نگاه کنیم، با جابه‌جایی و واژگونی دوگانه‌های تثبیت‌شده مواجه می‌شویم. این نمایش، روابط ... دیدن ادامه ›› متضاد را به سطح می‌آورد و نشان می‌دهد که هیچ دوگانه‌ای پایدار نیست:

۱. مرکز/حاشیه: خانواده‌ای که با زبان گفتاری ارتباط برقرار می‌کند در مرکز قرار دارد، درحالی‌که نیلی (دختر ناشنوا) به حاشیه رانده می‌شود. این وضعیت به دوگانه‌ی مشروعیت گفتار/نامشروعیت اشاره نیز گره خورده است.

۲. مشروعیت روشنفکری/نامشروعیت مردم عادی: پدر و مادر استاد دانشگاه‌اند و خود را حامل حقیقت می‌دانند، اما نظر دیگران را حذف می‌کنند. در اینجا روشنفکری به‌عنوان زبان قدرت عمل می‌کند.

۳. مشروعیت لذت‌گرایی مردانه/نامشروعیت لذت‌گرایی زنانه: رابطه‌‌ی رزا با پیرمردی شصت‌ساله «نامشروع» معرفی می‌شود، درحالی‌که همین نوع رابطه پیش‌تر برای پدر و مادر او رخ داده است؛ مادر خانواده، دانشجوی پدر بوده و فاصله‌ی سنی آن‌ها بسیار زیاد است. این تناقض، نشان‌دهنده‌ی بازتولید تبعیض جنسیتی در قالب مشروعیت‌های فرهنگی است.

نتیجه‌گیری: فروپاشی قبیله

«شکستن امواج» را می‌توان بازآفرینی‌ای دانست که بحران تعصب اجتماعی، خودشیفتگی زبانی و فروپاشی خانوادگی را در بستر ایرانی بازتاب می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه حاشیه می‌تواند مرکز را به چالش بکشد. این اثر، با جابه‌جایی شخصیت‌ها و بازتعریف موقعیت‌ها، پرسش‌های بنیادین نینا رِین درباره‌ی زبان و هویت را به زمینه‌ای بومی منتقل کرده و از خلال آن، سازوکارهای قدرت و طرد را آشکار ساخته است.

خانواده دیگر یک واحد خصوصی و بسته نیست؛ بلکه استعاره‌ای از «قبیله» است، همان مفهومی که رِین در متن اصلی طرح کرده بود. پدر و مادر روشنفکر، فرزندان سرکش و به‌ویژه دختر ناشنوا، همگی نشان می‌دهند که زبان مشترک از دست رفته و هیچ توافقی بر سر حقیقت وجود ندارد.
البته باید اذعان کرد که برخی بازی‌ها و به‌ویژه کارگردانی، از متن جلوتر حرکت می‌کنند. متن اقتباسی در مواردی نمی‌تواند انتقاداتی را که مطرح می‌کند به‌طور دراماتیک بپروراند و گاه با رویکردی سطحی از آن‌ها عبور می‌کند؛ نمونه‌ی بارز آن، اشاره‌ی کوتاه و کم‌عمق به شغل «بلاگری» رزا است. بااین‌حال، اجرا توانسته لحظه‌ای را به تصویر بکشد که زبان به میدان اصلی قدرت و مقاومت بدل می‌شود.

از سوی دیگر، اریکا فیشر-لیشته اعتقاد دارد که در دراماتورژی معاصر، دو پارادایم جدید شکل گرفته که در یکی متن قربانی می‌شود و در دیگری متن تبدیل به یک کار جمعی بازی‌محور می‌شود؛ اما هیچ کدام از این پارادایم‌های جدید دراماتورژی در متن ارژنگ ‌طالبی ‌نژاد دیده نمی‌شود.

در نهایت، «شکستن امواج» نه تنها بازنمایی بحران زبان و قدرت در خانواده، بلکه نمونه‌ای قابل‌توجه از کارگردانی‌ است که توانسته متن را به اجرا بدل کند و اجرا را به نقدی فرهنگی ارتقا دهد
نقدی بر نمایش شکستن امواج به کارگردانی مجتبی جدی

واژگونی خیره‌کننده‌ی استبداد روشنفکری

سید حسین رسولی



شیدا خلیق با سکوتی ظریف در نقش دختر ناشنوا، در مقابل عباس جمالیِ درخشان در نقش پدر سلطه‌جو می‌ایستد؛ تقابل این دو بازی، صحنه را به جدالی ... دیدن ادامه ›› تماشایی میان قدرت و مقاومت بدل می‌کند


نمایش «شکستن امواج» به کارگردانی مجتبی جدی، اقتباسی از متن «قبیله‌ها» اثر نینا رِین است که در «تئاتر لبخند» به اجرا درآمده است. نمایش از لحظه‌ای آغاز می‌شود که شخصیت‌ها در حال گفتگو هستند، اما یکی از آن‌ها به علت ناشنوایی نمی‌تواند حرف بزند که نشان‌دهنده‌ی جایگاه حاشیه‌ای او در «نظم نمادین» است.

متن ارژنگ ‌طالبی ‌نژاد با تغییر بستر رویدادها -به ویژه تغییر شخصیت اصلی نینا رِین از «بیلی، پسر ناشنوا» به «نیلی، دختر ناشنوا»- موضوعات خانواده، زبان و هویت را به بستر فرهنگی و اجتماعی ایران منتقل کرده است. این تغییر، بیش از جابه‌جایی جنسیتی، بازتعریفی از مفهوم «سوژه‌ی سخنگو» محسوب می‌شود.

در این اجرا، پرسش‌هایی درباره‌ی زبان، قدرت و جایگاه افرادی که به حاشیه رانده شده‌اند مطرح می‌شود که مخاطب را به تفکر درباره‌ی روابط خانوادگی و اجتماعی دعوت می‌کند. اما یک پرسش کلیدی در مورد دراماتورژی این است که آیا بر اساس پارادایم‌های جدید اجرایی، تغییراتی معاصر در این اجرا رخ داده است یا نه؟

میز شام؛ میدان نبرد

در نخستین صحنه‌ی «شکستن امواج»‌، میز شام خانه‌ای از طبقه‌ی متوسط آرام‌آرام چیده می‌شود. قرار است خانواده‌ای پرادعا، پرحرف و پرخاشگر دور آن جمع شوند، اما به‌جای یک دورهمی صمیمی، فضایی متشنج شکل می‌گیرد. پدر خانواده -با بازی پرقدرت عباس جمالی- محور اصلی تنش‌های این خانواده‌ی روشنفکر است. خنده‌های عصبی و بی‌موقع، حملات کلامی و حضور نیلی (دختر ناشنوا) با بازی قابل‌توجه شیدا خلیق، فضای صحنه را شکل می‌دهند. نیلی با تلاش برای لب‌خوانی می‌کوشد در میان هیاهوی خانوادگی دیده شود، اما تماشاگر درمی‌یابد مسئله فراتر از این ارتباط‌ناپذیری است.

نمایش‌نامه بر این پرسش اساسی تأکید می‌کند: آیا ما حاضر به یادگیری زبان اشاره برای ارتباط با فردی ناشنوا هستیم یا ترجیح می‌دهیم همچنان در چرخه‌ی زبان شنیداری و تکراری خود گرفتار بمانیم؟ گفت‌وگوی کنایه‌آمیز خانواده درباره‌ی رابطه‌ی رزا، دختر دیگر خانواده، با پیرمردی شصت‌ساله -که دانا، پسر خانواده، او را «شوگرددی» می‌نامد- نمونه‌ای از این فضای پرتنش است. در ادامه آشکار می‌شود دانا -که معتاد و دانشجو است- توان زندگی مستقل ندارد و برخلاف میل پدر دوباره به خانه بازگشته است. رزا نیز در موقعیتی مشابه قرار دارد و پدر بارها به هر دو می‌گوید خانه را ترک کنند.

خانواده، اقتدار و بحران ارتباط

خانواده‌ی مورد بحث در ظاهر واجد سیمای روشنفکری است: پدر و مادر هر دو استاد دانشگاه‌اند و خود را چهره‌های فرهنگیِ معتبر می‌پندارند. بااین‌حال، تناقض بنیادین در همین نقطه رخ می‌دهد؛ پدر با وسواس و اشتیاقی چشمگیر زبان چینی را می‌آموزد، اما در برابر یادگیری زبان اشاره -تنها امکان واقعی برای ارتباط با دختر ناشنوایش- مقاومت می‌کند.

میز شام، یک نشانه‌ی کلیدی و مرکز اصلی فروپاشی این خانواده است که یادآور سنت «نمایش‌های آشپزخانه‌ای» در انگلستان دهه‌ی پنجاه و شصت است؛ آثاری که با تمرکز بر فضای بسته‌ی خانه و مناسک روزمره، فروپاشی روابط خانوادگی و عصبیت نسل جدید را به نمایش می‌گذاشتند.

نمونه‌های شاخص این سنت، همچون «با خشم به گذشته بنگر» اثر جان آزبورن و «جشن تولد» از هارولد پینتر، خانواده یا جمع کوچک را به میدان تنش‌های اجتماعی و سیاسی بدل می‌کنند. در این آثار، خانه دیگر مکان آرامش نیست، بلکه عرصه‌ای است که تضادهای طبقاتی، نسلی و ایدئولوژیک در آن متراکم می‌شوند. همین الگو در نمایش «شکستن امواج» نیز تکرار می‌شود: میز شام، صرفاً یک موقعیت روزمره نیست، بلکه صحنه‌ای است که در آن بحران‌های عمیق‌تر اجتماعی و فرهنگی بازنمایی می‌گردند.
افزون بر این، خانواده دیگر صرفاً یک واحد خصوصی نیست؛ بلکه استعاره‌ای از «قبیله» است که نینا رِین در متن اصلی طرح کرده بود. این قبیله در نسخه‌ی ایرانی، به‌وضوح در حال فروپاشی است: پدر و مادر روشنفکر، فرزندان سرکش و دختر ناشنوا، همگی نشان می‌دهند که زبان مشترک از دست رفته و هیچ توافقی بر سر حقیقت وجود ندارد. فروپاشی خانواده، در واقع فروپاشی قبیله‌ای است که قرار بود هویت ببخشد.

مواجهه با زبان بحرانی

نمایش «قبیله‌ها» تضاد بنیادین میان زبان گفتاری و زبان اشاره را به میدان اصلی کشمکش بدل می‌کند؛ جایی که بیلی ناگزیر است وفاداری خود را میان دو قبیله‌ی استعاری جابه‌جا کند. همین الگو در «شکستن امواج» نیز تکرار می‌شود، با این تفاوت که روابط میان شخصیت‌ها به‌سوی نوعی ملودرام خانوادگی حرکت می‌کند.

در بخش نخست روایت، همه‌چیز به نبرد میان اعضای خانواده و پدر سلطه‌گر و خودشیفته تبدیل می‌شود. روشنفکری پدر، به‌مثابه سرمایه‌ی مشروع فرهنگی، ابزار طرد و تحقیر دیگران است؛ او خود را استاد ممتاز بهترین دانشگاه ایران و صاحب حقیقت می‌داند و از همین جایگاه، دیگران را به حاشیه می‌راند.

در بخش دوم، روابط عاطفی روشن‌تر می‌شوند. نیلی از آشنایی با دختری کم‌شنوا به نام سیما سخن می‌گوید و تصمیم خود برای ترک خانه را اعلام می‌کند. جمله‌ی او به دانا، یکی از مضمون‌های اساسی است: «خانواده‌ها خوبن... ولی تا یه سنی. از یه جایی به بعد برای همه بهتره که جدا زندگی کنن».


این موقعیت یک نقطه‌ی عطف است: لحظه‌ای که سوژه میان دو قبیله‌ی قدیم و جدید قرار می‌گیرد. این انتخاب صرفاً عاطفی نیست؛ بلکه از منظر ژیژکی، انتخاب میان دو نظم نمادین است. نظم نمادین قدیم همان خانواده‌ی پرحرف است که ناشنوایی نیلی را سال‌ها «نامرئی» کرده است.
خانواده با کنترل زبان و ممنوعیت نانوشته‌ی زبان اشاره، بدن و هویت نیلی را «نرمال‌سازی» می‌کند. او در این نظم قدیمی، از حق داشتن زبان خود محروم است و در عین حال تحت حمایت پدر و مادر قرار دارد؛ حمایتی که هم‌زمان ابزار سلطه است. از منظر فوکویی، انتخاب نیلی میان دو قبیله، انتخاب میان دو رژیم حقیقت است: یکی که او را «مشکل‌دار اما قابل اصلاح» تعریف می‌کند و دیگری که او را «فردی عادی» می‌بیند. هر دو رژیم، شبکه‌ای از قدرت و نهادهای انضباطی را پشت خود دارند.

ادامه دارد...

منبع: ایران تئاتر
یادداشت حمیدرضا نعیمی

"داستان چوانگ تسو" یک دارالشفاست

ابوتراب خسروی در کتاب «دیوان سومنات» می‌نویسد: روزی طبیب هندی به عادت یومیه در حجره نشسته و رحل و کتابی در برابرش گشوده بوده که پروانه‌ای به خلوتش وارد گشته و بر ساق قلمش در قلمدان می‌نشیند. طبیب می‌گوید: به چه قصدی به خلوت ما آمدی، مطلبت چیست؟ پروانه می‌گوید: به سراغ جفت زیبایی آمده‌ام که در خیال تو است. طبیب قلم بر دوات می‌برد و غزلی به هیئت پروانه رنگینی می‌نویسد که از سطرهای کاغذ پر می‌کشد و با جفت منتظر به گرد سر طبیب طواف می‌کند و از پنجره خارج ... دیدن ادامه ›› می‌شود.

داستان نمایش «داستان چوانگ تسو» نوشته داریوش رعیت برای من یادآور داستان‌های زیبایی است که از نویسندگان شرقی و غربی در باب «واقعیت و خیال» خوانده‌ام؛ سیمرغ، سیدارتا، آئورا، پدرو پارامو و… نکته قابل تأمل این اثر نمایشی آن است که در هیچ کجا نویسنده را نمی‌بینید. او حضوری غایب دارد. از همان شروع داستان تا پایان با ذهن مخاطب بازی می‌کند، پیش‌بینی‌های او را به هم ریخته و این پرسش را ایجاد می‌کند: چه چیز «واقعی» و چه چیز «خیال» است؟ به گونه‌ای که مدام نظریه «مثل» افلاطون را در اندیشه متبادر می‌کند.

کارگردانی حامد عقیلی بی‌پیرایه و ساده است. او داستان پیچیده‌اش را پیچیده‌تر نمی‌کند. به‌درستی با طراحی‌هایش (چه در هدایت بازیگران، چه در طراحی حرکات، چه صحنه و لباس و گریم و نور و موسیقی و صدا) جهان متن را کشف و جهان اجرای خود را می‌سازد. این بی‌تکلف بودن نقطه عطف کارگردانی حامد عقیلی است. او کارگردانی با دانش، با تجربه و خلاق است که می‌داند در این برهه از زمان با تمام دشواری‌هایی که برای تولید یک اثر نمایشی وجود دارد، چگونه از امکانات ساده بهره برده و فضای نمایش خود را طراحی کند. هماهنگی و زیبایی صحنه و اجرا نشان از تازگی روح و نگاه کارگردانی دارد که متأسفانه بیست سال از کار تئاتر دور بوده و اکنون با حضوری مؤثر و درخشان پا به میدان گذاشته و امیدواریم بیشتر و زودتر از او نمایش ببینیم.

بازی بازیگران، درخشان است. همگی در انعطاف بالای حسی، بیانی و بدنی قرار دارند. هیچ‌کدام برای یک بازی کمدی با یکدیگر مسابقه نمی‌گذارند. به قاعده بازی می‌کنند و این درک از موقعیت است که آنان را به واکنش‌های سریع، کمیک وادار می‌کند و به جان و دل تماشاگران می‌نشیند. خلاف بسیاری از آثاری که بازیگران برای خنداندن تماشاگران دست به هر کاری می‌زنند، بازیگران نمایش «داستان چانگ تسو» به ظاهر هیچ کاری نمی‌کنند، اغراق هم نمی‌کنند، و همین راز موفقیت آنهاست که نشان از هدایت صحیح کارگردان دارد. اتابک نادری صادق و مینیمال بازی می‌کند. حضورش در این نمایش درخشان است. آرش نوذری تمام‌نشدنی است. هر لحظه از حضورش نشان از تمرکز و دقت‌نظری دارد که پیش‌تر هم در بازی‌های او دیده‌ایم. آرش نوذری گوهری ارزشمند برای تئاتر ماست. پریزاد سیف مثل همیشه خوش‌انرژی و عالی است. صحنه دونفره او و آرش نوذری که هم‌زمان با پلیس حرف می‌زنند به‌یادماندنی است. جواد اسماعیلی در نقش چوانگ تسو، به اندازه بازی می‌کند و برای چینی بودن دست به تیپ‌سازی‌های مرسوم و مبتذل نمی‌زند و این نشان از آگاهی او در تحلیل و طراحی نقش دارد. سونیا ملکی و ستاره صائبی، بازیگر رقصنده در نقش شاپرک، عنصر لازم و کافی این اجراست.

طراحی‌ها چه در صحنه، لباس، موسیقی، نور، گریم و… در هماهنگی با یکدیگرند و هیچ‌کدام بیرون نمی‌زنند. باید به سینا ییلاق‌بیگی، مونا سلمانی‌ها، بردیا سراج، کیوان ضیاپور، سمیرا کحالی و… تبریک گفت.

نمایش «داستان چوانگ تسو» یک دارالشفاست. حال مخاطب را خوب می‌کند؛ هم او را شادمان می‌کند و هم به فکر وامی‌دارد. این اثر را در سالن سایه، ساعت ۲۰:۱۵ ببینیم.

نگاهی به نمایش «شکستن امواج» به کارگردانی مجتبی جدی

حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید

امیرارسلان ضیا

نمایش شکستن امواج (بازخوانی نمایشنامه قبیله ها به نویسندگی نینا رین) تئاتری است درباره زبان، قدرت و خانواده. قصه اثر درباره دختر کوچک ... دیدن ادامه ›› خانواده است که ناشنوا است، او در خانواده ای شنوا به دنیا آمده، جایی که پدر خانواده دکترای ادبیات دارد و همسر او نویسنده ای است که پیش از اینها دانشجوی پدر بوده. در این خانواده پدر به عنوان رهبر قبیله حتی نمی خواهد بپذیرد که دخترش ناشنوا است و دوست دارد با او همچون افراد عادی رفتار کند. اثر درباره تلاش و تقلای دختر و تصمیمش برای جدایی از خانواده و شروع زندگی ای تازه به عنوان فردی ناشنوا و متفاوت از بقیه است.

ارژنگ طالبی نژاد در بازنویسی نمایشنامه نینا رین با وجود ایجاد تغییرات چه در جغرافیا و امروزی تر کردن آن توانسته شالوده اصلی و مضمونی که دغدغه اصلی نینا رین بوده را حفظ کند و آن هم چیزی نیست جز اینکه، همه افراد جامعه، در کوچک ترین حد آن یعنی خانواده هم به نوعی و هر کدام به حدی ناشنوا هستند و شاید تنها پذیرفتن این حقیقت بتواند اولین گام برای درک و فهمیدن زبانی باشد که فهم <<دیگری>> را ممکن سازد.

اولین کلماتی که در این نمایش کاراکتر دانا به زبان می آورد مقدمه رساله دکترای خودش است که درباره زبان و نقش تعیین کننده آن در جهان امروز است. از اولین صحنه ما با این واقعیت مواجهه می شویم که نمی توان امیدی به بی طرفی زبان داشت به نوعی که انگار ریشه تمامی شکاف ها و شکست در سطوح روابط انسانی از همان وسیله ارتباطی اش نشأت می گیرد. نمایشنامه در صحنه اول با ارجاع به مساله زبان در روانکاوی لاکان چشم انداز خودش را مطرح می کند. <<بدون زبان اندیشه آدمی می میرد>> این نقل قولی است که نمایش در طول سیر روایت خود سعی می کند آن را نقد کند.

نمایش شکستن امواج تلاش در جهت بازنمایی خانواده ای روشنفکر در طبقه متوسط جامعه را دارد. در این خانواده کاراکتر پدر (با بازی بسیار خوب عباس جمالی، که انگار شمایلی از پدر سلطه گر در تئاتر ایران شده است) با داشتن طیف وسیع تری از دایره واژگان تسلط کاملی در خانه دارد. این وضعیت سکون در نمایشنامه لحظه ای دچار لغزش می شود که دختر ناشنوای خانواده (با بازی شیدا خلیق) تصمیم می گیرد که دیگر از تظاهر شنیدن حرف های خانواده آن هم با استفاده از سمعک دست بردارد و در ادامه به زندگی ای جدا از خانواده بپردازد، آن هم در حینی که پسر و دختر بزرگ تر اکنون به خانه برگشته اند و به کلی کنترل روی زندگی خصوصی، خلوت و تصمیمات خود را از دست داده اند و به منفعل ترین حالت خود نزول کرده اند. برای مثال دانا با وجود اینکه یک رساله دکتری در پیش دارد تمام مدت با تحقیر پدر و سرخوردگی دوباره رو به بطالت و اعتیاد می آورد و دختر خانواده از آنجایی که دایره واژگانی نسل جوان امروزی را دارد بی وقفه توسط پدر تحقیر می شود. پدر با وجود اینکه به هیچ وجه از بازگشت فرزندان خود راضی نیست اما نمی تواند این را قبول کند که فرزند کوچکش با فردی که به مرور دارد ناشنوا می شود زندگی ای مستقل شروع کند. پدر با نفی کردن تفاوت هر یک از اعضای خانواده، مخصوصا فرزند ناشنوای خود تلاش می کند که خود را در راس هرم قدرت و سلطه نگه دارد. در سیر روایت اثر گاه به گاه این جایگاه مورد حمله و تهدید قرار می گیرد و در نهایت دچار شکست می شود.

نیلی فرزند کوچک خانواده به تازگی با دختری به نام سیما آشنا شده که به مرور دارد شنوایی خود را از دست می دهد و ملاقات او با این خانواده اولین باری است که پدر متوجه می شود که کارکرد زبان در مناسبات قدرت خانه در حال فروپاشی است. سیما در مقام یک <<دیگری>> با حضور خود سطح تازه و نویی در روابط انسانی را در خانه به وجود می آورد. پدر تا آن لحظه همیشه سعی می کرد این واقعیت تلخ را از نیلی پنهان کند که با بقیه متفاوت است و باید زبان اشاره یاد بگیرد (زبانی که پدر چندین جا به بدوی بودن و ناکارآمدی آن اشاره می کند) و او را وادار به استفاده از سمعک و لب خوانی کرده است و این گونه از ایجاد هویت مستقل او جلوگیری می کند.

در این صحنه شام، ما تقابل مابین دو زبان اشاره و زبان معیار پدر را می بینیم، زبان اشاره همواره توسط پدر تحقیر می شود به این دلیل که از منظر دستور زبان و بیان فاقد هرگونه چندلایگی است اما از طرفی سیما در میان دیالوگ ها به این اشاره می کند که زبان اشاره به خاطر زبانی مستقیم بودن درست است که از کنایه و استعاره عاری است اما همزمان از نظری بسیار کاربردی است چون کاملا مستقیم نیازها را مطرح می کند و برای مخاطب این سوال ایجاد می شود که مگر زبان در سطح اول خودش چنین کارکردی ندارد و جدای از این ایجاد شکاف و سلسله مراتب بین افراد یک جامعه نوعی سوءاستفاده از زبان نیست؟ پدر بعد سرافکندگی این رویارویی با این واقعیت با عصبانیت، رفتاری بدوی از خود نشان می دهد.

شکستن دیوار چهارم امری است که در عمده تئاترهای امروز ما شاهدش هستیم که متاسفانه در خیلی از موارد به خام دستانه ترین نحوه ممکن انجام می شوند، اما در این اثر می توان گفت که در یکی از درخشان ترین لحظات نمایش رخ می دهد، جایی که ما از ذهنیت کاراکتر سیما فضای صحنه را می بینیم و با استفاده از پروژکشن ما دنیایی بی صدا و زبان را نظاره می کنیم که در آن کاراکترها نوبت به نوبت از صحنه خارج می شوند و پس از آن ما دیالوگی بین دو کاراکتر ناشنوا را می بینیم، جایی که نیلی متوجه می شود که حتی در چشمان سیما هم نمی تواند هویتی مستقل از خانواده خود داشته باشد.
در اولین مواجهه با اجرا اولین چیزی که به چشم می آید، صحنه کاملا کاربردی آن است. این کیفیت در طراحی لباس ها، نورپردازی و سایر المان های صحنه هم به چشم می آید، که به مرور به کمک روایت می آیند. به نوعی که تمامی اعضای خانواده لباس هایی یک دست می پوشند و خود را جز یک قبیله نشان می دهند و این گونه تک افتادن سیما و نیلی نمایان می شود. یکی از دیگر ویژگی های صحنه این نمایش این است که با وجود اینکه تمام مدتی تجسم یک آشپزخانه طبقه متوسط است، مثل نمایشنامه های هارولد پینتر جایگاهی برای به چالش کشیدن عقاید، خشونت کلامی و فیزیکی و مناقشات و جدل بین اعضای خانواده است.

نمایش شکستن امواج ملودرامی است که نشان می دهد انسان گاهی ناگزیر از ترس یک ساختار به دامان ساختاری دیگر پناه می برد تا شاید اینگونه بتواند برای خود هویتی تعریف کند که در چنگ پیش داوری و پیش فرض ها نباشد، در حینی که خود این کنش هم زمینه ساز این می شود که درگیر چرخه ای دیگر از داوری ها و صفات شود. این نمایش با داشتن صحنه ای کارآمد، موسیقی کافی و بازی های درخشان توانست در حدود یک ساعت و نیم اجرای خود بین خط باریک کمدی و درام حرکت کند و در کنار لذت بخش بودن این سوال را مطرح کند که رهایی حقیقی در کجا رخ می دهد؟ کجا می توان عضو قبیله ای خارج از دایره واژگانی و سنت هایی بود که برای فرد محدودیت نسازد، جایی که هویت های نادیده گرفته شده ای نباشد و <<دیگری>> به عنوان دشمن شناخته نشود.

عنوان مطلب نام فیلمی
به کارگردانی استنلی کریمر است.

بیست ویکمین جشنواره تئاتر پانیذ در تالار هنر برگزار می‌شود


به گزارش روابط‌عمومی آکادمی بازیگری پانیذ، بیست ویکمین جشنواره تئاتر پانیذ با مدیریت رکسانا خلوتی و دبیری محمدرضا غریب‌زاده با حضور 8 گروه نمایشی در 2 بخش کودک و جوان در روزهای جمعه و شنبه برابر با سی‌ام آبان و یکم آذرماه سال جاری در تالار هنر برگزار می‌شود.

هومن برق نورد، ناصر آویژه، صحرا اسدالهی، حمیدرضا نعیمی، یاسر خاسب و بهناز اقبال دوران این رویداد ... دیدن ادامه ›› هنری هستند.

برنامه اجراهای بیست‌ویکمین جشنواره تئاتر پانیذ بدین شرح است:

جمعه؛ ۳۰ آبان روز نخست جشنواره از ساعت ۱۳ تا ۱۷

نمایش «پرواز شماره ۳۶۶» به کارگردانی برکه بذری در بخش کودک

نمایش «سگ اداری» به کارگردانی  امین جوادی در بخش جوان 

نمایش «ضدخروج» به کارگردانی امیررضا جلالی در بخش جوان

نمایش «قافیدن» با کارگردانی مشترک امین اکبری‌نسب و سینا صفوی‌فر در بخش جوان


شنبه؛ یک آذر روز دوم جشنواره از ساعت ۱۷ تا ۲۱

نمایش «توطئه‌گران باغچه» به کارگردانی مینا امامی در بخش کودک

نمایش «رویای فرشته‌ها» به کارگردانی فرزانه میرزایی در بخش کودک

نمایش «صدای نسل نو» به کارگردان محسن حافظی در بخش کودک

نمایش «پذیرش عامی ذهنی» به کارگردانی امین جوادی در بخش جوان


مدیرتولید: پانیذ اسماعیلی، مدیر اجرایی:علیرضا رحیم‌زاده، ساخت تیزر و مدیا: سیناصفوی‌فر، طراح پوستر: بهنام پورحسن و مدیرروابط عمومی: نگار امیری از دیگر عوامل این رویداد هنری هستند.
ایرج راد از نمایش «داستان چوانگ تسو» گفت:


حضور هنرمندانی که با تماشاگر ارتباط واقعیِ تئاتری برقرار می‌کنند؛ مغتنم است

ایرج راد، پس از تماشای نمایش «داستان چوانگ تسو» با بیان اینکه مساله ابزورد و پوچی چیزی است که ما را به تفکر وا می‌دارد، حضور هنرمندانی که با تماشاگر ارتباط واقعیِ تئاتری برقرار می‌کنند؛ مغتنم ... دیدن ادامه ›› دانست.


به گزارش...به نقل از مدیر رسانه اثر، نمایش «داستان چوانگ تسو» به نویسندگی داریوش رعیت با کارگردانی حامد عقیلی، با حضور ایرج راد و حمیدرضا نعیمی هنرمندان شناخته شده عرصه هنرهای نمایشی در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت.

ایرج راد در پایان این نمایش، ضمن عرض خسته نباشید به گروه نمایشی تجربه گفت: هنرمندان با وجود اینکه در بسیاری از موارد کمک‌های مادی و معنوی برای تولید اثر نمایشی‌شان صورت نمی‌گیرد، همچنان چراغ تئاتر را روشن نگه داشته‌اند. حضور افرادی که تئاتر کار می‌کنند، حرفی برای گفتن دارند، باعث تفکر و اندیشه می‌شوند و با تماشاگر خودشان ارتباط واقعی تئاتری برقرار می‌کنند، بسیار مغتنم و ارزشمند است.

او ادامه داد: نمایش «داستان چوانگ تسو» نسبت به دیگر کارهایی که این اواخر به تماشا نشستم هست. متن طبیعتا یک اثر ابزورد است و سوال اینجاست که مرز بین واقعیت و تخیل کجاست؟! ما کجا دچار تخیل هستیم؟ آیا واقعیت‌ها واقعی هستند یا آنچه که می‌گذرد در توهم و ذهنیت ماست.

این هنرمند افزود: مساله ابزورد و پوچی این نیست که ما به هیچ بودن و نیستی بیاندیشیم بلکه آن چیزی است که ما را به تفکر وا می‌دارد که در این جهان هستی چگونه سرگردان و در هم پیچیده هستیم. گاهی اوقات خودمان را نمی‌شناسیم و در ارتباط با جهانی که در آن زندگی می‌کنیم؛ نمی‌دانیم که این جهان واقعی است یا نه؟! اصلا ما واقعی هستیم یا این جهان؟! این‌ها سوالاتی است که مطرح می‌شود و همواره تفکر برانگیز است و می‌تواند در جسم، جان و زندگی ما تاثیرگذار باشد و این یعنی تئاتر.

راد با اشاره به لزوم حضور در سالن‌های نمایشی و حمایت از هنرمندان این عرصه گفت: متاسفانه در ارتباط با تئاتر هیچ گونه اطلاع‌رسانی صورت نمی‌گیرد. شاید هر شب بیش از 120 کار تئاتری در تهران روی صحنه هست ولی جامعه مردم از آن خبر ندارند. من به بالا و پایین بودن و کیفیت آثار کاری ندارم ولی به هر حال کار تئاتر تولید شده است. چرا نمی‌خواهیم کار تئاتر در جامعه مطرح شود؟! مردم باید بدانند که افرادی به این هنر مشغول هستند و باید به تماشای آثار هنری آن‌ها بنشینند.

او در پایان سخنانش بیان کرد: در جامعه ما درباره هر چیزی تبلیغ می‌شود، اما درباره آنچه فرهنگی و هنری است و جامعه نیازمند آن است، متاسفانه اطلاع‌رسانی انجام نمی‌شود. به شخصه از حضور دلگرم‌کننده تماشاگران در سالن ممنونم و امیدوارم تماشاگران عزیز افرادی باشند که برای تئاتر تبلیغ کنند.

نمایش «داستان چوانگ تسو» با حضور اتابک نادری، آرش نوذری، پریزاد سیف، جواد اسماعیلی، ساعت 20:15 دقیقه  به مدت ۲۲ شب در سالن سایه  روی صحنه می‌رود.
نگار امیری (negaramiri)
درباره نمایش کلسیم i
"کلسیم" یک درام متفاوت در پردیس تئاترشهرزاد
"ستاره سهیل" ۲ اجرای پایانی

بازیگران نمایش «داستان چوانگ تسو» معرفی شدند

بازیگران نمایش «داستان چوانگ تسو» نوشته داریوش رعیت با کارگردانی حامد عقیلی برای اجرا در سالن سایه مجموعه تئاترشهر معرفی شدند.

اتابک نادری، آرش نوذری، پریزاد سیف و جواد اسماعیلی بازیگرانی هستند که در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازند.

همچنین سونیا ملکی و ستاره صائبی به عنوان بازیگران فرم و حرکت در نمایش «داستان چوانگ تسو» حضور دارند.




امشب ۵ اذر ۴۰۴ به سالن سایه رفتم و برای اولین بار از تاتر شهر دیدن کردم. تجربه ی عالی بود که تصمیم گرفتم بیشتر و بیشتر بیام اونجا. تاتر چوانگ تسو موضوع بسیار عالی داشت که در هیاهوی زندگی یادمون میره. « زندگی یه شوخیه. جدی نگیرش. به قول معروف : از کجا معلوم،،،😜😜😜. بازیگرانش عالی بودن.حتتتما برین
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش «ستاره سهیل» برای ۳ روز تمدید شد
نمایش «ستاره سهیل» به نویسندگی و کارگردانی سهیل ملکی که قرار بود تا 20 آبان روی صحنه میزبان مخاطبان باشد، با استقبال و همراهی تماشاگران برای 3 شب تا بیست‌وسوم آبان در مجموعه تئاتر لبخند ماندگار شد.

لبخند بدیعی، سهیل ساعی و یاسمن گرکانی بازیگرانی هستند که هر شب ساعت 18 در سالن ۲ مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه می‌روند.

«ستاره سهیل» بازگوکننده روایتی عاشقانه در یک بیمارستان ... دیدن ادامه ›› است.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: نرسیده به جاده عجیب کجور و کندلوس، حتی کمانچه کلهر هم، دَردِی را دوا نکرد.

از دیگر عوامل این نمایش می‌توان به سرپرست گروه کارگردانی و برنامه ریز: النا صفری، منشی صحنه: محیا معدن نژاد فرد، مدیر صحنه: حسین اشتهاردی، طراح نور: رضا خضرایی، طراح لوگو تایپ: محمد رحیم نواز، طراح پوستر و بروشور: علی غفاری، طراحی و ساخت ویدئو و مواد تبلیغات مجازی: سروش شجری، مدیر روابط عمومی، رسانه و تبلیغات: نگار امیری و عکاس: امیر نعیمیان اشاره کرد.

علاقه‌مندان می‌توانند برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند به سایت تیوال یا گیشه مجموعه تئاتر لبخند مراجعه کنند.
نمایش «داستان چوانگ تسو» با کارگردانی حامد عقیلی به صحنه می‌آید

حامد عقیلی، کارگردان تئاتر پس از نزدیک به دو دهه دوری از صحنه به تازگی قصد دارد تا نمایش «داستان چوانگ تسو» نوشته داریوش رعیت را در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه ببرد.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «وقتی همه چیز واقعی باشه باید بهش شک کرد، درست مثل چوانگ تسو....»

نورالدین حیدری ماهر به عنوان مجری طرح در این پروژه ... دیدن ادامه ›› حضور دارد.

حامد عقیلی، دانش آموخته‌ی رشته ادبیات نمایشی از دانشکده هنر و معماری و از موسسان گروه تئاتر تجربه است.


او در کارنامه تئاتری خود تجربه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری در نمایش‌هایی چون «حماسه گیلگمش»، «چهار صندوق»، «صبح طلوع می‌کند» و ... را دارد.

این هنرمند، بیش از دو دهه ازصحنه  تئاتر دور بود و در این مدت با عناوین تهیه‌کننده و کارگردان در دنیای تصویر فعالیت داشت. 

داریوش رعیت، نویسنده نمایشنامه «داستان چوانگ تسو» موقعیت نمایشی را به وجود آورده است که صحنه میدانِ تقابل دو جهان وجود و وهم، بیداری و خواب و بودن یا نبودن می‌شود.


عقیلی نیز در همین راستا سعی کرده است در فضای ابزورد و کمی گرایش به شیوه‌ی کمیک نگاهی به این سوال اساسی بشر که من کیستم و اینجا کجاست، داشته باشد.


نمایش قابل تاملی بود . پیشنهاد میکنم ببینید . نقطه قوت کار کارگردانیش و بعد بازی ها هستش .
تبریک به آقای حامد عقیلی 🌻
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نگار امیری (negaramiri)
درباره نمایش کلسیم i
نمایش «کلسیم» میزبان عکاسان، خبرنگاران و علاقه‌مندان به هنر عکاسی تئاتر می‌شود

نمایش «کلسیم» به نویسندگی مشترک ستاره فرسا و مهدی ضیا چمنی با کارگردانی مهدی ضیاچمنی در نخستین شب اجرا برابر با سه‌شنبه 20 آبان ساعت 20:30 در سالن 3 پردیس تئاتر شهرزاد میزبان عکاسان، خبرنگاران و تمامی تماشاگران علاقه‌مند به هنر عکاسی از تئاتر خواهد شد.


این نمایش روایتی چالش‌زا از زندگی زنی به نام سیلوا است که زیر فشار نظام پدرسالارانه، سیستم آموزشی اشتباه و روابط انسانی ناکام در آستانه فروپاشی روانی قرار می‌گیرد.


علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این نمایش می‌توانند به سایت تیوال یا گیشه پردیس تئاتر شهرزاد مراجعه کنند.
بازگشت به ریشه‌ها نیاز جامعه امروز ایران است


حمید نیلی، مدیر هنری و تهیه‌کننده تئاتر در یادداشتی بر نمایش «اُطربمو» به نویسندگی و کارگردانی امیر مشهدی‌عباس با تهیه‌کنندگی متین محجوب که هر شب ساعت 18:30 در تالار حافظ روی صحنه است، بر ضرورت بازگشت به آیین‌ها و سنت‌های گذشته این مرزوبوم تاکید کرد.

در متن این یادداشت ... دیدن ادامه ›› آمده است:

«جای آیین‌ها و سنت‌های این مرزوبوم و این تاریخ چندین هزارساله و پر افتخار در زیست بوم فرهنگی حال حاضر جامعه ایرانی خالی است. و نقطه بسیار جذاب نمایش «اُطربمو» همین بازگشت به فضایی پر از آیین‌‌ها و سنت‌های اصیل ایرانی است. سنت‌هایی که ما هر روز و با گذشت زمان به ضرورت حفظ آن‌ها پی برده و به داشتن آن‌ها افتخار کرده و با خاطرات‌شان زندگی می‌کنیم.

جامعه امروز ما با داشته‌های فرهنگی و تمدنی چندین هزارساله خود زیست می‌کند و چه بهتر که این حس وطن‌پرستی، غرور و افتخار به داشته‌های ملی با زبان نمایش مطرح شده و فرصتی برای به تماشا نشستن تاریخ و هویت ایرانی فراهم شود.

نباید ضرورت جریان‌سازی فرهنگی و هنری به واسطه هنر نمایش را از یاد ببریم و در این مسیر آثار نمایشی چون «اُطربمو» قطعا در صورت تداوم می‌توانند برای نسل امروز جریان ساز باشند.

ما باید آرام آرام با تولید آثار متناسب و درست به آیین و رسوم ایرانی خود بازگردیم و در حداقل‌ترین کار ممکن، آن‌ها را زنده نگه داشته و از یاد و ذهن نبریم.

نمایش «اُطربمو» سعی دارد؛ تماشاگر نسل امروز جامعه ایران را با موسیقی سنتی و گوشه‌های متفاوت آن آشنا کند.

قطعا شیرینی و حلاوت، سازوموسیقی ایرانی برای همه ما محترم و قابل دفاع است و باید با تعدد تولید اینگونه آثار جوانان را به این سمت وسو، سوق دهیم. البته که به قول معروف «یک دست صدا ندارد» و برای جریان‌سازی نیازمند تولیدات مستمر در این عرصه هستیم، چراکه از یک نمایش نمی‌توان انتظار جریان‌سازی داشته است.

«اُطربمو» کار امیرمشهدی عباس است و قطعا امضای هنرمندانه او را پای خود دارد. کار جذاب و درستی که بابت تولید و تهیه آن باید به او و گروهش تبریک گفت. اثری که سعی دارد برخی از آیین‌های گذشته را با فرم و موسیقی زنده نگه دارد.

جریان ساز بودن، زمان‌بر است ولی اصل این است که جامعه هنری و در راس آن سیاست‌گذاران فرهنگ و هنر جامعه به این سمت گام بردارند.

متاسفانه ما بسیاری از سنت‌ها و آیین‌هایی که در سراسر این مرزوبوم کهن باعث افتخار و سربلندی بوده است را به فراموشی سپرده‌ایم و به نظر من آثاری چون «اُطربمو» می‌تواند نویددهنده بازگشت به این سنت‌ها باشد.
گروه‌بندی مخاطب برای تماشای این اثر کار سختی است اما به نظر من مخاطب این اثر بیشتر نوجوانان و البته جوانان هستند.

نسل جوان ما اکنون درگیر اتفاقات نو و جدید است و مباحثی چون وطن، خانواده و هزاران فضای فکری تازه برایش ازجمله دغدغه‌های مهم به شمار می‌آید که تماشای این نمایش به واسطه پرداختن به این مسائل و دغدغه‌ها می‌توانند برایش جذاب باشد.

علاوه بر این نسل؛ مسئولان و مدیران فرهنگی وهنری باید به تماشای «اُطربمو» بنشینند چراکه ریل‌گذاری فرهنگی و هنری به ویژه برای نسل جوان کشور و کودکانی که ده سال دیگر به عنوان نسل جو.ان جامعه شناخته می‌شوند، برعهده آن‌هاست.

آن‌ها باید بدانند که هنرمندان فعال در عرصه نمایش ایرانی با چه مشکلاتی برای اجرا و پاسداشت داشته‌های آیینی و سنتی خود دست به گریبان هستند.

باید به تماشا بنشینند تا بدانند چگونه در این مسیر اقدام به ریل‌گذاری و جریان‌سازی داشته باشند و چگونه از آثار ایرانی حمایت کنند چراکه بازگشت به ریشه‌ها نیاز جامعه امروز ایران است.»

منبع: ایران تئاتر

اجرای ۷ نمایش جدید در عمارت هما

عمارت نمایشی هما با ۷ اجرای تازه در مهر سال جاری میزبان تماشاگران تئاتر است.

به گزارش مدیر رسانه عمارت، سالن‌های عمارت نمایشی هما با نمایش‌های «صد در صد مرده»، «شب ۱۲اُم»، «قلب نارنگی»، «بشکاف»، «غول جوجه تیغی»، «شکستی، شکستم، شکست» و «اتاق رختکن شماره ۱۶» میزبان مخاطبان و علاقه‌مندان به هنر نمایش در ... دیدن ادامه ›› مهر ماه است.

سالن شماره ۱

نمایش «صد در صد مرده» نوشته مارکوس لوید با ترجمه شقایق الکائی، کارگردانی شاهین زارع و تهیه‌کنندگی درسا آقائی با بازی شاهین زارع و ناهید عساکره از ۷ تا ۱۸ مهر ساعت ۱۹ در سالن شماره یک روی صحنه است.

نمایش «صد در صد مرده» درباره بازیگری است که وارد خانه شخصی یک زن فلج می‌شود تا نمایشنامه‌ای را که نوشته بخوانند.

نمایش «شب ۱۲اُم» به نویسندگی ویلیام شکسپیر با کارگردانی و تهیه‌کنندگی محسن صادقی از ۱۰ شهریور تا ۱۶ مهر ساعت ۲۱ در سالن شماره یک میزبان مخاطبان است.

محمدرضا آبانگاه، الهام جدی، آرش راسخ، حمید رشید، نگار سلحشور، الناز شهبازی، امین سیمیار، خشایار قائدرحمتی و شهاب نظام‌دوست بازیگران این نمایش هستند.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: «اگر موسیقی غذای روح عشاق است، پس بنوازید.»

سالن شماره ۲

نمایش «قلب نارنگی» به نویسندگی و کارگردانی داریوش علیزاده و تهیه‌کنندگی سینا ساعی که اجرا‌های خود را از ۱۴ مرداد آغاز کرده است تا ۷ آبان ساعت ۱۹ در سالن شماره ۲ عمارت هما روی صحنه است.

کیوان احمدی، محمد امیری، علی غفاری، محمدرضا محمدپور، علی مهرنیا و مهناز میرزایی بازیگران این نمایش هستند.

این نمایش الهام گرفته از رمان «گور به گور» اثر ویلیام فاکنر است که در خلاصه داستان آن آمده است: «پسری در جستجوی خانواده‌اش است.»

نمایش «بشکاف» به نویسندگی امیررضا ملکی با کارگردانی الهام احمدی و تهیه‌کنندگی سجاد رحیمی از ۷ تا ۱۸ مهر ساعت ۲۱ در سالن شماره ۲ روی صحنه است.

امیررضا ملکی، حسین ثمری، محمد نژاد، کامیاب زارع، رضا رباط، نوید احمدزاده و یاسین پازکیان بازیگران این نمایش هستند که در خلاصه داستان آن آمده است: «پسرعمه بیهوش نمی‌شه، تیغ نمی‌شکافه، شب عروسیه، توالت فرنگی خرابه، کلمبیا تو راهه ...»

سالن شیشه‌ای

نمایش «شکستی، شکستم، شکست» به نویسندگی و کارگردانی مهدی گلناری با تهیه‌کنندگی مهدی گلناری و رامین گودرزی فخار از ۸ تا ۲۴ مهر در سالن شیشه‌ای روی صحنه است.

شکوفه حیدریان، امیرعلی گودرزی، دلارام موسوی، فرتاش دوراندیش بازیگران این نمایش به شمار می‌آیند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «از شما دعوت می‌کنیم شیئی را همراه خود به محل اجرا بیاورید؛ شیئی که برایتان یادآور چیزی از گذشته است: می‌تواند فردی باشد که زمانی در زندگی‌تان نقش پررنگی داشته، یا حرفه‌ای که دیگر رهایش کرده‌اید، باوری که تغییر یافته، یا هر تجربه‌ای که زمانی بخشی از شما بوده و اکنون از آن فاصله گرفته‌اید. این شی، مجوز ورود شما به اجرا خواهد بود.

لطفاً یک جمله در مورد این شی روی برگه‌ای بنویسید؛ جمله‌ای که بخشی از خاطره یا احساسی از گذشته یا حال شما را در خود جای دهد. پیش از ورود به سالن، شی و نوشته شما جمع‌آوری خواهد شد.»

نمایش «اتاق رختکن شماره ۱۶» به نویسندگی سهند خیرآبادی با طراحی و کارگردانی امیر کربلایی زاده و تهیه‌کنندگی پوران مرادی از ۱۴ مهر تا ۱۵ آبان ساعت ۲۱ دیگر نمایش سالن شیشه‌ای عمارت هما است.

در خلاصه داستان این نمایش تک پرسوناژ که با بازی امیر کربلایی‌زاده اجرا می‌شود، می‌خوانیم: «همه چیز از رختکن شروع شد.»

نمایش «غول جوجه تیغی» به نویسندگی مروارید اسدی و کارگردانی محسن اسدی و مروارید اسدی با تهیه‌کنندگی حامد شفیع‌خواه نمایش دیگری است که اجرا‌های خود را از ۲۸ مهر در سالن شیشه‌ای آغاز خواهد کرد.

محسن اسدی، محمدرضا اقدایی، مارال سامانی، کوروش دستورانی و مروارید اسدی بازیگران این نمایش هستند.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: «وقتی دختربچه رو دید ۲ کلمه به ذهنش رسید: قتل و تجاوز ... چه کسی می‌تونست این خبر رو به پدر و مادر دخترک بده؟ ...»

علاقه‌مندان برای تهیه بلیت این آثار می‌توانند به سایت تیوال یا گیشه عمارت نمایشی هما مراجعه کنند.
خبر
درباره نمایش آریو برزن i
ژاله آموزگار: آریوبرزن‌ها می‌روند، اما رسم پهلوانی در طول تاریخ باقی می‌ماند | عکس ژاله آموزگار: آریوبرزن‌ها می‌روند، اما رسم پهلوانی در طول تاریخ باقی می‌ماند
ژاله آموزگار نمایش «آریوبرزن» را اثری مبتکرانه در به تصویر کشیدن زندگی سردار بزرگی که متعلق به تمامی ایرانیان است، دانست.طبق اعلام مشاور رسانه پروژه، نمایش «آریوبرزن» به نویسندگی و کارگردانی حامد مکملی که کار خود را از دهم تیر در سالن ۳ پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرده است، شب گذشته، دوشنبه یازدهم تیرماه، میزبان ژاله آموزگار، فرزین محدث و رضا بنفشه‌خواه بود.ژاله آموزگار پس از تماشای این نمایش گفت: برداشتی بسیار زیبا و مبتکرانه از زندگی آریوبرزن را به تماشا نشستم. آریو برزنی که متعلق به تمامی ایرانیان است.آموزگار با اشاره به اینکه بعد از این همه مدت ما هنوز عاشقانه ...
دیدن ادامه ››

ژاله آموزگار نمایش «آریوبرزن» را اثری مبتکرانه در به تصویر کشیدن زندگی سردار بزرگی که متعلق به تمامی ایرانیان است، دانست.
طبق اعلام مشاور رسانه پروژه، نمایش «آریوبرزن» به نویسندگی و کارگردانی حامد مکملی که کار خود را از دهم تیر در سالن ۳ پردیس تئاتر شهرزاد آغاز کرده است، شب گذشته، دوشنبه یازدهم تیرماه، میزبان ژاله آموزگار، فرزین محدث و رضا بنفشه‌خواه بود.
ژاله آموزگار پس از تماشای این نمایش گفت: برداشتی بسیار زیبا و مبتکرانه از زندگی آریوبرزن را به تماشا نشستم. آریو برزنی که متعلق به تمامی ایرانیان است.
آموزگار با اشاره به اینکه بعد از این همه مدت ما هنوز عاشقانه آریوبرزن را دوست داریم، تاکید کرد: کار آریوبرزن بسیار خوب بود و من باور نمی‌کردم که بازیگران تا این اندازه منظم و راحت نقش خود را ایفا کنند، به همه این عزیزان افتخار می‌کنم.
وی ادامه داد: شکست آریوبرزن به واسطه خیانت یک چوپان ایرانی در مقابل اسکندر مقدونی نشان می‌دهد که همه ایرانی‌ها خوب هستند، اما بد‌هایی هم در کنارشان هست. این استاد و پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی گفت: متاسفانه خیانت باعث می‌شود تا اسکندر آریوبرزن ما را نابود کند. البته که آریوبرزن‌ها می‌‍روند، اما راه و رسم پهلوانی در طول تاریخ باقی می‌ماند.
نمایش «آریوبرزن» به نویبسندگی و کارگردانی حامد مکملی به مدت محدود و تا ۲۲ تیرماه ساعت ۲۱:۳۰ در سالن ۳ پردیس تئاترشهرزاد روی صحنه است.

منبع: خبرگزاری میزان

محمد فروزنده، امیر مسعود و hosseinsanj این را خواندند
حسین سینجلی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خبر
درباره نمایش جزیره i
«جزیره» وارد خانه نمایش دا می‌شود | عکس «جزیره» وارد خانه نمایش دا می‌شود
نمایش «جزیره» با کارگردانی کیمیا نوری در خانه نمایش دا روی صحنه می‌رود.  به نقل از روابط‌عمومی، کیمیا نوری، بازیگر و کارگردان تئاتر جدیدترین اثر نمایشی خود با نام «جزیره» را از اواسط تیر در خانه نمایش دا روی صحنه می‌برد.در خلاصه داستان این اثر آمده است: «پس از سقوط هواپیما چند نفر از مسافران در جزیره‌ای گرفتار شده‌اند در جایی که برای بعضی‌ها به معنای آزادیست و برای بقیه اسیری، هر کدام از آنها برای رفتن یا ماندن و یا ادامه زندگی در آنجا دچار چالش‌هایی میشوند و کم کم به شرایط عجیب جزیره پی می‌برند.»نوری پیش ...
دیدن ادامه ››

نمایش «جزیره» با کارگردانی کیمیا نوری در خانه نمایش دا روی صحنه می‌رود.

 به نقل از روابط‌عمومی، کیمیا نوری، بازیگر و کارگردان تئاتر جدیدترین اثر نمایشی خود با نام «جزیره» را از اواسط تیر در خانه نمایش دا روی صحنه می‌برد.
در خلاصه داستان این اثر آمده است: «پس از سقوط هواپیما چند نفر از مسافران در جزیره‌ای گرفتار شده‌اند در جایی که برای بعضی‌ها به معنای آزادیست و برای بقیه اسیری، هر کدام از آنها برای رفتن یا ماندن و یا ادامه زندگی در آنجا دچار چالش‌هایی میشوند و کم کم به شرایط عجیب جزیره پی می‌برند.»
نوری پیش از این نیز نمایش «سیاره آدم‌ها» را در خانه نمایش دا روی صحنه برده بود.
این هنرمند همچنین در آثاری چون «کالیگولا»، «دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست داشت»، «بانوی آب و آیینه» و «بنگاه تئاترال» به ایفای نقش پرداخته است.
اطلاعات تکمیلی نمایش «جزیره» به‌زودی منتشر می‌شود.

منبع: خبرگزاری مهر

محمد فروزنده، امیر مسعود و hosseinsanj این را خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
 

زمینه‌های فعالیت

سینما
تئاتر
موسیقی

تماس‌ها

n.amiri405@gmail.com
negar_amiri_art
negar_amiri_art