در این اجرا، بازی‌ها به‌شدت جذاب، دقیق و در اندازه‌ی درست بودند. به‌خصوص ریزبازیِ دو شخصیتِ خرگوش. از نحوه‌ی نفس کشیدن تا حرکت دست‌ها، پاها و دهان، به‌طرز شگفت‌انگیزی حساب‌شده و زنده بود و تماشاگر را کاملاً در جهان نمایش نگه می‌داشت. هیچ چیز از خط کلی کار بیرون نمی‌زد و این کنترل جزئیات، یکی از نقاط قوت اصلی اجرا بود. نورپردازی هوشمندانه و ترکیب آن با موسیقی نیز فضا را به‌خوبی تقویت می‌کرد. طراحی لباس‌ها با سادگی زیبایش کاملاً در اختیار اثر قرار داشت و هماهنگی چشمگیری میان عناصر مختلف اجرا ایجاد می‌کرد.

در عین حال، برای من واقعاً ناراحت‌کننده بود که چنین اجرای خوش‌ساختی در سالنی خوب، اما تقریباً خالی و با شاید ده تماشاگر روی صحنه رفت.

آرزوی موفقیت برای این تیم