آناکارنینا یک جنگ تن به تن است، جنگی خاکستری که برنده‌ای ندارد، آناکارنینا نمایش هیچ قرابتی با تولستوی ندارد، هر چند سعی در حفظ ساختار است اما گویی این ساختار بازیچه عباسی قرار میگیرد، قهرمان ساخته می‌شود که نابود شود، اسطوره و اسطوره‌شکنی!تکرار‌شوندگی و برانگیزندگی قطار برای من خیلی دوست داشتی و لذت بخش بود، از طرفی دیگر مدیوم رسانه را خیلی دوست داشتم ای کاش تولستوی جامعه نگری بود و میخواندم که در مورد رسانه چه میگوید ؟ آیا مانند مک لوهان سخن از قبیله داشت و یا ....
انتخاب هوشمندانه تاک شو برای مخاطب میتواند جذاب باشد گویی خود را در نمایش موثر می‌بیند، احساس خستگی اصلا در نمایش وجود ندارد، ده دقیقه اول که به آرامی شروع نمایش است که میگذرد درگیر کننده است، طراحی لباس را خیلی دوست داشتم واقعا این طراحی لباس دوست داشتنی بود. بازیها خوب بود و به درک فضای نمایش و ادامه مسیر کمک میکرد و البته چند تپقی داشت که نسبت به اجراهای نخستین طبیعی بود، برخی اوقات نیز ناهماهنگی صدا وجود داشت، هاش اف هم بعد از در اوردن کت مجری (شرفی) نویزهایی داشت. آناکارنینا در مورد پارتیالیسم نیز اشاره دارد که گویی به تربیت جنسی و تجربیات گذشته اشاره داشته داشته است.
نمایش برای من ۴ ستاره دوست داشتنی بود که افسوس آن را داشت چرا ۲ اجرای پیشین را ندیده بودم؟