سیاسی ترین متن شکسپیر در مواجهه با سبک آوانگارد بر آمده از فرمی با تار و پود مینیمالیستی و این نوید روزهای خوب موج نو نسل جوان تئاتر ایران خواهد بود؛
جسارت کارگردان برای انتخاب این نمایشنامه سنگین و اجرا در قالب فرم ستودنیست؛
بازی درخشان آقایان طباطبایی و شهراز از نقاط قوت اثر محسوب می شود؛
اگرچه این اثر در ذات صحنه یک اجرای مینیمالیستی و خلاق محسوب می شود ولی افزودن برخی جزییات در صحنه و البته ترمیم برخی اکت ها و میزانسنها و مواردی مربوط به جانمایی آکسسوارهای در صحنه می تواند اثر را به سمت بی نقص شدن پیش ببرد که جای باز کردن آن در این مجال بواسطه طویل بودن عرایض از حوصله خواننده خارج خواهد بود ولی اشاره ای گذرا خواهم داشت(نقصانهایی مربوط به طراحی لباس و جزئیات سلاح های سرد و گرم و واقعی تر شدن ماکت سر انسان و یا دست و زبان قطع شده و البته استفاده ... دیدن ادامه » از غذای واقعی و نوشیدنی برسر میز ناهار خوری و یا استفاده از افکتهای صوتی جایگزین و در نهایت استفاده از خون بروی صحنه که خشونت متن را ملموس تر خواهد کرد و ...)؛
نور پردازی اگرچه مکفی به نظر می رسید ولی هماهنگی بیشتر در اسلایس های زمانی تمرکز بیشتری را طلب می کند؛
اگر اثر در ذات آوانگارد است بهتر است در انتخاب موزیک ها و افکتهای موزیکال و بهره مندی از گروه کُر بواسطه انسجام صحنه دقت بیشتری صورت گیرد و از این ظرفیت برای تولید هیجانات روحی و روانی مخاطب بیشتر بهره برد؛
دراماتورژی اثر با وفاداری به متن و پیوند آن به معظلات روز کشور از نقاط مثبت این تئاتر می باشد؛
با توجه به حساسیتهای کارگردان خوب اثر و ممارستهای ایشان قطعاً اغلب این موارد در اجراهای آتی بهبودی حاصل خواهد کرد و شاهد اجرایی یکدست و منسجم تر خواهیم بود(چون دوست دارم یکبار دیگر این اجرا را برای شب های آخر ببینم)؛
در کل بواسطه سلیقه سیاسی بنده و البته اجرای اثر در قالب فرم ، عین ٨٠ دقیقه این کار را لذت بردم و تبریک و خسته نباشید من برای جناب طیبی و گروه خوبشان.

درامی که خوب منتقل نشد، ٣ پرده آخر که می توانست محور اصلی تعامل نقاط فشرده دراماتیک اثر با مخاطب نوعی چون من باشد که ارتباط برقرار نکرد؛
شوخی های جنسی اگرچه از بیننده خنده می گرفت ولی در رویه متن با کاراکترهای طراحی شده همسو نبود ولی برای برون رفت از فشارهای دیستورت و تلخ روایت مؤثر بود؛
پیشتر از سرکار خانم عاج نمایشهای قند خون و روزمرگی را دیده بودم و البته آن نمایشنامه خوانی رادیویی در دوره جشنواره تئاتر فجر لذا با اطمینان عرض می کنم که این اثر در سطح پایین تری قرار داشت و هرآنچه که مرا در آن نمایش ها به تفکر وا می داشت در این اثر با کاری کم لایه مواجهه بودم و به نظر خط روایت برای پلات بیرونی طراحی شده بود و ارتباط مؤثری با پلات درونی و تحولات شخصیتی برقرار نبود؛
میزانسن های نشسته برای ردیف های ٤ به بعد در سالن قشقایی آزاردهنده است و رؤیت صحنه ... دیدن ادامه » دشوار بود؛
صدای بازیگران در مقاطعی از اجرا به گوش تماشاگر نمی رسید؛
عدم خاموشی نورهای جانبی سالن در کف راه پله های کناری حین اجرا تمرکز مخاطب را کم می کرد؛
بازی درخشان جناب شاهو رستمی در نقش روزگار از نکات مثبت اثر بود؛
تم فقر اجتماعی و اقتصاد لجام گسیخته و آسیب شناسی اقشار ضعیف که از درونمایه های اصلی خانم عاج محسوب می شود در این اثر نیز هویدا بود و بواسطه این استمرار در نمایشنامه های ایشان حول این محوریت از نکات مثبت و ثابت بودن نظر ایشان است؛
اگرچه در این اثر از شعارزدگی کاسته شده بود ولی نام کمیته نان و بحث روز کولبرهای نازنین در حاشیه قرار داشت و در خط داستان شاهد یک اجرای فامیلی و مشاجرات و ساید افکت های آنان بودم و دغدغه اصلی که به نام اثر هم منقش بود ابتر مانده بود، اگرچه که در دیالوگهای جنبی به آن اشاراتی شده بود؛
استفاده از مالتی مدیای مؤثر می توانست در پیشبرد پرده های آخر گره گشای ذهن مخاطب باشد(پیشنهاد بنده که بواسطه این ابراز نظر مستقیم که ممکن است دخالت محسوب شود عذرخواهی می کنم)؛
با تشکر از کارگردان محترم اثر و گروه خوبشان.

نمایشی شریف و دوست داشتنی با بازی هایی خوب و باورپذیر؛
این اثر بر گرفته از نمایشنامه Rabbit hole نوشته دیوید لیندسِی اَبِیر است که در رتبه ١٦ از ٢٥ در جدول نمایش های درام اجرا شده در لیست نمایشنامه های برتر قرن ٢١ قرار گرفته است (در آخرین آپدیت فهرست برادوی)؛ اثری که برای نویسنده در سال ٢٠٠٧جایزه ادبی پولیتزر را به ارمغان آورد و در برادوی بیش از ٧٧ بار در یک مقطع به اجرا رفت با بازی سینتیا نیکسون و جان اسلیتری که خانم نیکسون جایزه بهترین بازیگر زن را برای این نمایش در سال ٢٠٠٦ از تونی اواردز تصاحب کرد؛
تعلیق ها در خط روایت و فضای دراماتیک و پرکشش کار به نحوی است که در طول ٧٠ دقیقه اجرا بیننده مجذوب اثر می ماند و فضای دیالوگ ها که گاهی به قلم طنزآلودی بیان می شود در حین اثر گذاری درام بر مخاطب از او خنده نیز می گیرد؛
نور و طراحی صحنه ساده و آرامبخش است ... دیدن ادامه » که خود عاملیست تا مخاطب تمرکز خود را بروی بازی شخصیتها و دیالوگها معطوف کند؛
از ترجمه روان و شیرین خانم مرجان موسوی کوشا نیز نمی توان چشم پوشاند که البته بواسطه دراماتورژی اثر با تغییرات اندکی همراه بوده است؛
نمایشی با کمترین تأخیر و حضور عکاس و البته فاقد بروشور برای مخاطب که با توجه به وخامت اوضاع کاغذ در بازار امری پسندیده است.
با تشکر از جناب مهدی صباغی عزیز برای بازی خوبشان و دراماتورژی و کارگردانی اثر و همچنین تشکر از گروه محترم ایشان.

نمایش اثرگذار و عمیقی بود؛ میزانسن ها و طراحی صحنه خلاق بود؛
شکست های زمانی و فلش بک و فلش فوروارد های متعدد در روند روایت خطی بر جذابیت و تعلیق روایت می افزود؛

فقط ٢ نکته قابل اشاره آنکه :
الف- در خط روایت و پرونده غلامرضا خوشرو ٩ مورد قتل به ثبت رسیده که بهتر بود بنظرم این کاراکترها یا نزدیکان آنهایی که در نمایش غایب بودند حضور می داشتند (ولی در این نمایش بیش از نیمی از مقتولین و یا نزدیکان آنها غایب بودند.)
ولو با بالاتر رفتن زمان نمایش زیرا ریتم مناسب اجرایی و شرایط مستندگونه آن خستگی برای بیننده ایجاد نمی کرد؛

ب- پرداخت شخصیتی ضدقهرمان روایت مبتنی بر ترومای او کامل نبود و چرایی بسیاری از علتها برای بیننده خاموش ماند لذا روابط علت و معلولی و دیالکتیکی روانی او بهتر بود بیشتر مورد ارزیابی در خلال نمایش قرار می گرفت.

اجرایی بدون تأخیر ... دیدن ادامه » و بدون حضور عکاسان و با روند اجرایی منظم؛
از کارگردان محترم و گروه خوبشان برای اجرای این اثر روانی و اجتماعی ارزشمند بینهایت سپاسگذارم و امیدوارم سال خوبی را آغاز کرده باشند و انرژی خوب این اثر توشه راهشان در ادامه این مسیر متلاطم باشد.

به تعبیر گروتفسکی(کارگردان فقید لهستانی و افسانه ای تئاتر) بازیگر مانند شهیدی بی هویت است که لحظه قربانی شدن او هدیه ایست به تماشاگر و او می تواند فقط شاهد دلیری این قهرمان باشد
که به موازات این تعبیر ، نظریه آرتو و بکت نیز در نوع خود جالب است

و آرتو می گوید : بازیگر یک قربانی بسته شده به چوبه مرگ است که از دل شعله های آتش با تقلای فراوان نشانه هایی را به دنیای پیرامون خود عرضه می کند

و بکت می گوید : او (بازیگر) بسان یک کشتی در حال غرق شدن در نزدیکی ساحل است که تماشاگران در پس بلندی ها و صخره ها ایستاده اند و شاهد غرق شدن کشتی هستند و کاری از دستشان بر نمی آید؛

[من در آن بین بازیگری را دیدم که به شهیدی بی هویت و قربانی در کشتی سوخته در آتشی می مانست میان ژرفای آبهای ساحلی که تماشاگری چون من شاهد غرق شدنش بود و دم برنیاوردم و فقط گریستم.]

بازی هایی درخشان برگرفته از باوری درونی ، طراحی صحنه و لباس در تلاش برای پیوند عصر باستان و جهان مدرن ، محتوایی غنی در خدمت فرم ، عناصر نور و دود بخشی جدایی ناپذیر مبتنی بر تصویرسازی کارت پستالی و در گرو زیبایی شناسی اثر ، ریتم مناسبی که ١٢٠ دقیقه مخاطب را با خود همراه و در خیالاتی شیرین غوطه ور می کند ، متن نمایشنامه عطف هوشمندانه ایی از جهان داستان با فضای روز و سیاسی حاکم ، دکوری منسجم که تحرک بخش هایی از آن در خدمت لایه های متن نمایش ، دیالوگهایی ماندگار مبتنی بر زیرمتنهایی برای حکاکی بر ذهن مخاطبین و بینندگان این تئاتر ، اجرایی بدون تأخیر و شریف و کارگردانی بسیار برجسته و جسور و عمود بر کار خود و البته بسیار فروتن و شجاع دل که صادقانه حرف دل مردم را در رورانس بیان کرد؛

موسیقی اجرایی در قالب اپرا و یا ترانه های زنده چون عضوی مادرزادی از کالبد نمایش ، افسانه باستانی مده آ با بهره مندی از فضای مدرن و حرکات موزون و هماهنگ گروه اجرایی مرتبط با آن خود بخشی از پیکان جهت دهنده فرمی اثر که بر شناور بودن و تاختن خود در روح نمایش می بالد؛

روایتی شیرین و گاهی طنزآلود سقراط اندیشمند یونان باستان و فلسفه چرایی او با همراهی شاگردان و مریدانش و جهان دراماتیکی (بواسطه حضور تئودوته و سافو) که در پس دیالکتیک او بر مخاطبین گشوده می شود تا خود را بشناسد و "بداند که هیچ نداند" ... و تئاتر که همواره مهمترین رسانه برای سیر در درون است و این موهبتی ناب در این مرز و بوم است برای لختی رهایی از ماشینیسم بی رحم کلان شهری و غرق شدن در درون خود؛

اسفند ... دیدن ادامه » متلاطم را با منقش کردن این نمایش در دل و روح و ذهن خود سهمناک و خاطره ساز کنید؛

امتیاز کامل برای این اجرا و قلب ناچیز من برای این گروه قدرتمند.

تثبیت کشف و شهودی شیرین؛
طی الارضی فــراتر از مــرز ثـــنویت؛
میل به اغنای ناخودآگاه بر پایه خودآگاهی غیرمتمرکز در پس فقدانها و حضور سایه مرگ اندیشی؛
شکستهای زمانی متوالی و سفر در زمان که مرا به سمت نظریه "پاس" و نظریه "ریسمانها" و تلفیق آن با نسبیت عام منتج بر سفر در زمان از بُعد پنجم سوق می داد که خود مسیری لذت بخش است.
متن خوب و روان اثر از خانم مونا احمدی با بازی خوب خودشان که نشان می دهد کسب رتبه برتر از جشنواره تئاتر فجر این دوره را به شایستگی از آن خود کرده اند؛
طراحی ساده و پویای صحنه که به عهده کارگردان اثر سرکار خانم شیما عرب می باشد نیز به خوبی مخاطب را برای ورود به مرز خیال و پروازهای ذهنی و نورد زمانهای رخدادها متمایل می کند؛
استفاده مناسب از مالتی مدیا نیز به مخاطب در فهم این گسستها و متمرکز شدن روی خط روایی پلات اثر کمک ... دیدن ادامه » شایانی می کند؛
و در نهایت استفاده ترکیبی از رنگهای آبی و بنفش ویولت مات از خانواده رنگ پانتونها در طراحی لباس و پوستر که خود استفاده ای هوشمندانه و چندمنظوره بواسطه سیر در زمان از سویی و سردی روابط و نوستالژی خاطرات زنده شده یک خانواده است؛
کاری لذت بخش و به یادماندنی در اسفندی که خود متلاطم و طربناک است؛
سپاس از گروه خوب بوهمی و بازیگران این نمایش و کارگردان اثر خانم شیما عرب و همچنین تشکری ویژه از محمد بحرانی دوست داشتنی برای حمایت و تهیه کنندگی این اثر شیرین.

به نظرم از حوزه تئاتر تجربی و آوانگارد خارج است؛

حتیٰ اگر با فرضیه گفتاری ٤ بازیگر اثر که در پس پرسونای کارگردان شعار می دهند این کار را یک "پیشگفتار" بنامیم در بیان ، اثر حتیٰ شعار تکراری خود را در حکم یک سیاه مشق تجربی نیز اجرا نکرده است؛
به فکتی در زیر قناعت می کنم و این هجویه را در مصداق یک ضد تئاتر قلمداد می کنم؛

چیستا یثربی (نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر) نمایشی را که در نوع خود پیشرو و آوانگارد باشد و خلاقیت آن در حدی باشد که گویی این سبکها و شیوه ها برای نخستین بار پدید آمده باشند، یک کار تجربی می داند و می افزاید: هدف این تئاتر هم باید این باشد که با استفاده از آن شیوه های جدیدی برای بیان و ارتباط با مخاطب پیدا شود، نه برای بی بیانی!
یثربی با انتقاد از برخی تئاترهای موجود می افزاید: تئاتر تجربی در کشور ما به تازگی تبدیل به ضد تئاتر ... دیدن ادامه » شده است. تعبیر معمول هم این است که اگر تماشاگر از سالن فرار کرد و گفت، دیگر تئاتر نمی بینم آن وقت معلوم می شود که یک کار تجربی دیده است و من فکر می کنم این وضعیت برای تئاتر تجربی خیلی اسفناک است.
وی می گوید: البته ما در میان آثارمان کارهای خوب تجربی هم داریم که بعضی از آنها به طور خصوصی و برخی دیگر در شهرستانها اجرا می شوند، اما تئاتر ضد تئاتر هم کم نداریم. معمولاً تماشاگر از این دست آثار گریزان است و این شیوه ممکن است مخاطب را برای همیشه از تئاتر دلزده کند. متأسفانه روی برخی از این آثار نام تجربی می گذارند و در کارگاه تجربه هم به اجرا در می آورند، اما به نظر من اجرای بسیاری از این آثار اشتباه محض است.(منبع : روزنامه قدس گردآورنده : مهدی نصیری)

[سینما جایی برای خیال کردن است]

سینمایی برآمده از فرم؛
خوش ساخت با جزئیاتی ریزبینی شده و دقیق؛
شخصیت پردازی های بسیار ماهرانه؛
محتوایی در خدمت فرم...
فیلمنامه از منظر پلات درونی دارای کارکرد و روایت قصه اثر که بی هیچ باگ فنی نرم و خوب می تازد؛
بدون احتساب فرم در ریشه های اثر ، فیلمنامه دارای منظر روان شناختی عمیق شخصیتی می باشد؛
عجیب بودم که نزدیک به ١٢٠ دقیقه تمامی تماشاگران با ولع فیلم را دنبال می کردند و پچپچه ها مبتنی بر رضایت کامل...
واقعاً در مقاطعی احساس می کردم روح اجرایی پاولو سورنتینو و گاهی تارانتینو در برخی پلانها حضور دارد؛
مضامین شعاری در برخی پلانها که شاید رسالت آرمانی در محوریت دیالوگها قلمداد شود و محتمل صدای خسته مردمش را با جسارت فریاد می زند؛
خدا را شکر که پرچم تئاتر در سینما نیز در اهتزاز و برافراشته و با شکوهی خاص جلوه ... دیدن ادامه » گر است.
لذت بردم و آفرین بر همایون غنی زاده عزیز و تیم اجرای او و بازیگرانش.

[هویت...........هویتی گمشده.....تعمدها...... و خلق جهانی لاینحل]

مستند روحی در جستجوی حقایق وجودی خود
داستانهایی موازی و به شدت تلخ ولی واقعی و تکان دهنده
جنایاتی که در مسیر تولید درامی سنگین گام بر می دارند و درام زمانی خلق می شود که ما خوابیم؛
اگرچه که روایت ساختاری مستند دارد ولی بطرز شگفت انگیزی از قواعد یک اثر فیلمنامه ای کلاسیک سه پرده ای تبعیت می کند(حادثه محرک،عطف اول و دوم و نقطه اوج تا نتیجه گیری و پایان) و بطور بسیار مشهودی علاوه بر پلات بیرونی شاهد بازنمایی پیرنگ درونی و اثر گذاری آن بر ٣ پرده بصورت مستمر خواهیم بود؛
عواملی که از جان مایه گذاشته اند.....
هیچ لذتی در ایران با سینمای تجربه برابری نخواهد کرد..
امتیاز ٥ از ٥

[واگویه های شخصیتی بزرگ بر پایه تأثرات از ستونی محکم در زندگی، گاهی این ستون شما را کج می کند و تا انتهای حیات این کجی بر قامت وجودیتان و اندیشه هایتان استوار باقی می ماند : آری پدر ، این من هستم کـــافکـا، وجودی انکار نشدنی و همواره در هراس]

پرواز بر فراز اعترافات و نامه به پدر کافکا و فرازی بر دیگر نوول ها و رمانهایی چون مسخ و محاکمه و غیره این نویسنده شهیر که همواره روحش بر فراز ادبیات جهان سایه ساری مهیب است.

دو قطبی شخصیتی(معکوس شدن نقش ها) و ترس از همنوع که بنیان بحث کشمکش روان رنجورانه را ابقاء می کند و سایه آن بر تمامی ارتباطات کافکا تأثیر مستقیم می گذارد و در بسیاری از موارد ارتباطات او را ابتر می کند و از سویی او را به درونش و تخلیه ذهنی اش بواسطه نوشتن رهنمون می سازد.

بازی هایی درخشان و تعظیمی که باید در برابر نوید نوروزی داشت؛
دکوری زیبا و خاطره ساز؛
نویسنده و کارگردان اثر جناب دکتر قطب الدین صادقی که سایه اشان همواره بر سر تئاتر ایران زمین مستدام باد.
پرداختی از صفات بغض و حرص و خشم در بازیگری مدرن؛
تعلیقی ظریف و زیبا در پایان اثر که روایت را به سوی درکی تراژیک متمایل می کند؛

((تنها نکات قابل ذکر از دید من حجم بالایی از منولوگ و واگویه با شدت صدایی بالا و با شتابی برق آسا که پردازش آن را برای ذهن مخاطب و حتیٰ کافکا دوستان سخت می کند و شاید نیاز بود در مقاطعی از زمان نقاط تخلیه ذهنی را چاره ای می اندیشیدند و نکته دیگر استقاده بیشتر از دکور خصوصاً درهای تعبیه شده در صفحات صحنه بود که می توانست لایه های بیشتری به روایت بدهد و میزانس های متنوع تری را ایجاد کند.))

سپاس از تماشاخانه شانو بواسطه عدم تأخیر در اجرا و نظم و تمیزی مثال زدنی که مصداق یک مدیریت کامل و با لیاقت در دفاع از حیثیت تئاتر این مرز و بوم است.
و ... دیدن ادامه » تشکر وافر از تیم بازیگران و کارگردان فرهیخته اثر و کلیه تیم اجرایی و تدارکاتی گروه هنر؛
به شخصه لذت بردم ولی تصور می کنم باید این اثر را حداقل ٢ بار به تماشا نشست تا درک بهتری از آن جست.

از منظر جهان فلسفی و هرمنوتیکی اثر یک پرفورمنس بی نظیر و تلخ؛
و از نقطه نظر پلات بیرونی که ما را به جهان درون خود فرو می چکاند (چون یک مغناطیس خشمناک) یک تئاتر لذت بخش تؤام با تنیدگی سکوت که دائم فضایی بزرگتر را در خود تولید می کند.

[ کشمکش اید و ایگویی درونی که بصورت تجسد شده بر چهره زندگی فردی هویدا می شود.]

این اثر چون یک بمب ساعتی پس از پایان به کار می افتد و پردازش های ذهنی و تأویل های فراوانی را در هسته مغزی آدمی ایجاد می کند؛
امیدوارم آقای سعدی محمدی عبد نظریاتشون رو موشکافانه طی گفتگوی با تیوال مطرح کنند(بی صبرانه منتظر خواهم بود)؛
اثری قابل تأمل و بی بدیل از نظر محتوا و قالب فرم و اجرا و دکوری که خود برشی از یک واقعیت رخدادی است و شخصیت اثر که مدتها بر ذهن مخاطب حک می شود؛
تبریک به کارگردان اثر و بازی خوب و دقیق آقایان حجت زینالی و سعدی محمدی ... دیدن ادامه » و سایر عوامل تهیه و اجرا.

[ به باور رسیدن در نقش
زندگی عینی در تئاتـــر ]
خارج از فضای متنی داریو فـــو و هجویه سیاسی اش و فضای کمیک و ساختار خنده در تار و پود این شاهکار ادبیات نمایشی ، در اینجا شاهد بازی های درخشانی هستیم که ٧٥ دقیقه را برای شما به ١٥ دقیقه مبدل می کند، و چقدر هماهنگ و دریغ از یک تپق؛
بازی ویران کننده ایمان اصفهانی عزیز و دوستانش احسان ، امیر ، پوریا ، آرمین و مهسا...
به باور رسیدن در نقش مثل یک خون تازه هست در رگهای تئاتر....
وقتی بهنام عزیز از مشکلات در اجرات و اون شنبه کذایی حرف زدی بغضم گرفت
خدا میدونه که کارت خیلی خوبه و من برای کار درخشانت میخوام بگم دروازه تئاتر از خود تو و تیم جونت شروع میشن...واقعاً مرسی که انقدر برای عالی در اومدن این اثر به این خوبی تلاش میکنی و البته تیم خوب بازیت و کلیه عواملت؛

بارها و بارها دیوارم چهارم رو جسورانه شکستی ... دیدن ادامه » و تماشگران و از جمله خود من با این صمیمیت و دیالوگها خندیدیم و کیف کردیم

به شدت توصیه میکنم این نمایش رو از دست ندید؛
پایداری و موفقیت برای تو و تیم خوبت

فرمی زیبا و مسحور کننده که دست نویسنده و بیشتر کارگردان که خوشبختانه یکی هستند را در گسست های زمانی باز می گذارد ، مضاف بر آن این نوع از فرم تعلیق های ظریفی را در محتوا جا می دهد...
اثری لذت بخش با بازی های درخشان هامون سیدی و غزال حسینی که الان من داره بدنم جای اونا درد میگیره...
ایده هوشمندانه استفاده از درهای متحرک و اون شال (یا پرده) آویزان بسیار عالی بود و حتا اون دایره انتهایی نارنجی که صحنه را تا حد ممکن مینیمالیستی می کند؛
خانم غزال حسینی تبریک میگم فرم خیلی دشواری از این محتوا که در حالت خطی به ورطه کلیشه می رفت رو به بهترین شکل عرضه کردید واقعاً خسته نباشید و امیدوارم سالنتون همیشه پر باشه؛
و چقدر خوب از موزیک و ادوات موسیقی بهره مند شدید ، موزیکی که به ریتم اثر انسجام خاصی می داد؛
و خسته نباشید به سایر بازیگران و عوامل اجرایی و تهیه و آن ... دیدن ادامه » دوست هنرمند نوازنده متبحر.
هر چقدر فکر کردم در مسیر بازگشت به منزل نتونستم ایرادی از این کار در بیارم.
موفقیت و پایداری

متنی انتزاعی و قدرتمند(نویسنده ای دقیق <راجیو جوزف نمایشنامه نویس آمریکایی که پیشتر نمایش زخم های وحشتناک زمین بازی او در ایران به اجرا گذاشته شد> از این منظر که هر آنچه را که در ١٥ دقیقه اول متن کاشت در نیمه دوم نمایش به نحو احسن از آن بهره جست)؛
یک اثر دراماتیک با زیرمتنهایی فوق العاده با تأثرات فلسفی و معنایی فراوان؛
بازیها روان و بسیار خوب و مسلط(متنی مبتنی بر دیالوگ های فراوان)؛
اجرا در فضایی مینیمالیستی(دکور و صحنه-صدای محیطی و نور)؛
بهره مندی از افکتهای صوتی و امبینت مؤثر که نیاز بود در برخی از قسمتهای روایت گسترده تر باشد(به جهت احتمال افشای داستان از توضیحات بیشتر حذر میکنم)؛
بنظرم جزئیات صحنه می توانست بیشتر باشد و حتا از مالتی مدیا برای بهره مندی از تصویر تاج محل (در نیمه دوم نمایش) و یا در بخش های دیگری بهره جست(استفاده از ظرفیتهای ... دیدن ادامه » تصویری بیشتر که در عمق دادن به فاجعه کمک کند // البته این یک نظر شخصی است)؛
موسیقی سنتی هند و استفاده از ظرفیت سازهای محلی که با جغرافیای متن مرتبط باشد قطعاً در دراماتیزه کردن برخی از فضاها مؤثر تر خواهد بود و می توانست در قسمتهایی از اجرا حضور داشته باشد؛
در کل نمایش لذت بخشی بود و بموقع و بدون تأخیر اجرا رفت و تنها عکاس محترمی در ردیف ٢ با صدای شاتر دوربین خود تمرکز را از تماشاگر سلب می کرد(به جهت دیالوگهای فراوان که نیاز به تمرکز بالایی داشت)؛
سپاس از کارگردان محترم و کلیه عوامل اجرایی این اثر؛
این نمایش خوب نیاز به حمایت دوستان علاقه مند و مخاطبین تئاتر دارد و واقعاً حیف است که سالنی با این کیفیت بالا و بازی های درخشان آقایان پدرام شریفی و وحید راد سالن خالی باشد.

ورنوسفادرانی تنها و آقای پدر دلم براتون تنگ میشه...
زندگی های معمولی؛
جهانی ساده؛
حذفیات؛
تغییرات؛
دور و برم پر از چیزای بیخودی...
و پروازهای ذهنی که به حیاط خانه مأوایی پدری باز می گردد
یک جای خلوت و دنج که دلم می خواد اونجا باشم؛
مرسی امین و رضای عزیز و همه یارانتون❤️
پرواز و پرواز و دور شدن و بالا رفتن تا ابرهایی که بتونه این خونه و این محله رو حذف کنه...مثلن یه جای دیگه تو این نقشه کره زمین ولی ولی همین خونه باشه...

[حذف اصالت و هویت غیر ممکن است پس فرار برای چه...کهنسالی سرت و کمرت را خم خواهد کرد و به درون خواهی نشست و به اعماق وجودت خواهی رسید ، شاید شبیه کف یک اقیانوس با ساده ترین موجودات زیستی]

تلفیق تصادفی 'مواجهه با ورنوسفادرانی' و دست نوشته های یاسمینا رضا تحت عنوان Nulle part در کتابی با ترجمه ماریا تابع بردبار با نام 'هیچستان' نشر افراز اکسیریست برای رهایی از بند این شهر یاغی...شاید به قدرت یک روز رهایی و یا بیشتر.

١٢ موقعیت دراماتیک از کاراکترهای مسخ شده شهری صنعتی؛
١٢ رویدادگاه مشترک درون یا برون هسته ای آهنی بسان خورشیدی تابنده بر اثر؛
١٢ ماه متوالی چون زنجیری تنیده بر سیر زندگی های بی روح شهری به تاراج رفته؛
و دوربین چون روحی ناظر بر حقایق روایتهای تلخ انسانهای بریده بالی در کام روزمرگی و تنهایی؛
میزانسن هایی محدود که وام دار صحنه تئاتر است و دیالوگهایی برخواسته از کالبد زندگی های کلان شهری جنون زده و ویرانه؛
و پوریا کاکاوند که از جنس صحنه است و همواره درخشان و جسارتش در حضورت بر پرده نقره ای ستودنی؛
هنوز آن میزانسن ساده از نمایش رولور با بازی های درخشان علی باقری و فربد فرهنگ در ذهن من حک شده باقی مانده است؛
قدردانی و سپاس بی کران از مرد بزرگ حسن فتحی برای حمایتهایش در برافراشته نگاه داشتن سینمای تجربه و جوانانی که هنوز قلبی در سینه دارند و بالی ... دیدن ادامه » برای پرواز.

[هویت فردی ، هسته ای که با تأثرات اجتماعی به فرمی فرا پیوندی و بسط یافته بدل می گردد، ...هویتی که با پروازهای ذهنی شکل می گیرد یا رنگ می بازد ؛ رفتارهایی که آینه وار تصویری از تو در خلق گونه های تکثر یافته ات به نمایش می گذارند و آونگ زمان که همواره در نوسان است همه در ظرف مکانی قراردادی به مثابه یک آرمان شهر که حتیٰ خود به قوانین وضعیش احترام نمی گذارد و گاهاً آنها را نقض می کند.]

تبریک بسیار ویژه به جناب آریو راقب کیانی برای درک درست از نمایشنامه و ریسک صحیح حاصل از اندک تغییرات در اثر خلق شده نسبت به متن اصلی ( ریتم افزایشی اجرا و خارج کردن ٢ تن از کاراکترها از حالت انفعال نسبت به متن اصلی نمایشنامه که به بار فلسفی و معنایی اثر کمک شایانی می کند.)
بازی هایی قدرتمند و بازیگرانی کاملاً در نقش خود فرو رفته تا جایی که با جاذبه ای سنگین خود مرا هم به مکانیت ... دیدن ادامه » ذهنی اثر ثقل می دادند؛
میزانسن هایی کاملاً سنجیده و دقیق بود که بار معنایی بارزی را در ذهن مخاطب متبادر می کند؛
دکور و طراحی لباس ها عالی و سایر عوامل از جمله نور و گریم ها بسیار حساب شده و دقیق.
این نمایش تأخیری در اجرا نداشت و رأس ساعت ١٩ شروع شد که در نوع خود از نقطه نظر وقت شناسی و عدم اتلاف وقت مخاطبین بسیار درخور تحسین هست.
این اثر فوق العاده نیاز به حمایت من و شما مخاطب خوب تئاتر دارد لذا ٣ شب اجرای پایانی امیدوارم مملو از تماشاگر باشد.
پایداری و موفقیت.