«متری شیش و نیم» فیلم دوم سعید روستایی بدان جهت اثری غافلگیرکننده است که باوجود شباهت هایش به «ابد و یک روز» فیلمی کاملاً متفاوت و مستقل از فیلم اول روستاییست.
فیلم مجموعه درستی از انتخاب هاست که منجر به خلق اثری ایده آل شده اند. اگر از مقدمه چینی نسبتاً طولانی فیلم چشم پوشی کنیم فیلمنامه ی «متری شیش و نیم» به شدت منحصر به فرد است. فیلمساز در خلق شخصیت های فیلم خود دست به سنت شکنی هایی میزند که نه در فیلم قبلی خود اوشاهدش بودیم و نه در دیگر نمونه های مشابهِ سینمای ایران چنین شخصیت های بکر و نابی را دیده ایم. وقتی صحبت از "پلیس" و "قاچاقچی" در سینما به میان می آید عموماً تیپی ثابت در ذهن مخاطب نقش میبندد حال آنکه در «متری شیش و نیم» روستایی شجاعانه دست به خلق پلیسی زده است که که از وجه تیپیکال پلیسهای سینمای ایران دور می شود. صمد (با بازی بی بدیل پیمان معادی)، شخصیتیست کاملاً خاکستری با خصوصیات مثبت و منفی اخلاقی. او قرار نیست سمبلی از پاکی و بی گناهی باشد و از پیشینه اش متوجه مشکلات متعدد خانوادگی و حرفه ای او می شویم. در مقابل، ناصر، قاچاقچی فیلم نیز از تیپ رایج این گونه کاراکترها فاصله می گیرد و با وجود همه ی رذالت هایش ابداً به سمبلی از پلشتی مطلق تبدیل نمی شود. فیلمنامه ی «متری شیش و نیم» برپایه ی تقارنی موزون بنا شده است. درواقع پروتاگونیست و آنتاگونیستِ قصه ی روستایی در سراسر فیلم هم قامت هم دست به قدرت نمایی برای یکدیگر میزنند و در پی همین رویارویی قدرتمندانه ی قهرمان و ضدقهرمان است که شخصیت های فیلم به تدریج ساخته می شوند. در بسیاری از صحنه های فیلم شاهد غلبه ی یکی بر دیگری هستیم و چند صحنه بعدتر، با غلبه ی شخصیت مغلوب بر شخصیت غالب این دوئل به نقطه تعادل خود بازمی گردد. سکانسهای اتومبیل و فراری دادنِ نمایشی ناصر از سوی صمد و دروغ هوشمندانه ی ناصر مبنی بر بیشتر بودن وزن مواد هنگام بازجویی و مقصر جلوه دادن صمد از بکرترین بخشهای فیلم اند که درواقع بر دوئل جذاب میان قهرمان و ضدقهرمان مهر تأیید
... دیدن ادامه ››
می زنند.
«متری شیش و نیم» همانند «ابد و یک روز» فیلمی ناتورالیستیست و روستایی با جسارتی وصف ناشدنی به جای بهره گیری از هنروران از معتادانِ واقعی برای ایفای نقش معتادانِ فیلم خود بهره گرفته است و به همان میزان نیز شاهد بازیهایی روان از بازیگران حرفه ای فیلم هستیم. پیمان معادی، مشخصاً به هنگام ایفای نقش به چیزی جز صمد نیندیشده، نقش را از آن خود میکند و با عبور از آن این پلیس متفاوت را در باور مخاطب تثبیت میکند و نوید محمدزاده تمامی کلیشه های پیشین خود را می شکند تا روی دیگری از سکه را به مخاطبانش نشان دهد.
یاسمن خلیلی فرد