امشب تماشای «خفه شو عزیزم» در تماشاخانه‌ی دا برایم مثل قدم‌زدن در حفاریِ ذهن و احساس بود؛ یک سورپرایز تمام‌عیار.
بازی‌ها درخشان و کارگردانی قابل‌تقدیر است. هر روایت سه‌بار جان می‌گیرد و هر واژه، چهره‌ای تازه از حقیقت را آشکار می‌کند. گفت‌وگوها بی‌پرده و صادقانه‌اند؛ انگار بازیگران تن و جان‌شان را روی صحنه می‌گذارند تا چیزی فراتر از نمایش را لمس کنیم.
«خفه شو عزیزم» نمایشی‌ست تیز، صریح و بی‌اغراق شاعرانه، که گاهی با خنده، قلب تماشاگر را می‌لرزاند. حقیقت در این اثر پنهان نمی‌شود؛ خودش را آرام و بی‌ادعا در برابر ما آشکار می‌کند، درست مثل زخمی که نمی‌خواهد فراموش شود.
توصیه می‌کنم با دوستانتان به تماشای این اثر ماندگار بنشینید.