به عنوان یک مخاطب عام (و عوام؟) باید بگویم که این نمایش به آن خوبی نبود که من با خواندن برخی نقدها تصور کرده بودم.
فکر می کنم:
اگر زمان نمایش حدود یک ساعت کوتاه‏تر بود؛ اگر بازیگرانی که نقش شخصیت اول را بازی می کردند، کمی بهتر انتخاب شده بودند؛ و اگر کارگردان محترم در آخر نمایش به جای اینکه به خاطر گرمای سالن، صندلی های نامناسب برای یک نمایش دو و نیم ساعته، و تاخیر در اجراء عذرخواهی کند، با خودخواهی مانیفست شخصی خودش را درباره مسئولان تئاتر و یا برخی از به قول خودش «اکتورها» ارائه نمی کرد، لذت بیشتری از این کار می بردم.

- - - - - - - - - -
یه موضوع دیگه اینکه فکر میکنم حدود 150 نفر خارج از ظرفیت در پله/راهروها و روی زمین نشستند و کار را تماشا کردند. اینکه بچه ها اینقدر به نمایش علاقه داشته باشند خوبه، اما آیا کسی به این موضوع هم فکر میکنه که اگر خدای نکرده یه حادثه ای (مثلاً یه آتش سوزی) در سالن اتفاق بیفته، چه بر سر این شهروندان خواهد آمد؟ آیا دیدن یک نمایش مهمتره یا به خطر افتادن احتمالی جان چند صد نفر از شهروندان؟! تا کی قراره همه اش مسئولان و قانون شکنان را نقد کنیم و خودمان را از قانون استثنا بدانیم؟