مهرناز خلیلی فعال هنری

خسته نباشید میگم خدمت عوامل محترم اجرایی
کار رو دوست داشتم.
متن روان و پیش برنده در کنار بازی درست گیلدا حمیدی عزیز و جناب بهرامی باعث شد از این یک ساعت تئاتری خودم لذت ببرم.

مانا باشید و برقرار 🌞✨

فکر می‌کنم تا به امروز ۶ اجرا در سبک های مختلف از آذین نظری عزیز دیدم، و با قطعیت میتونم بگم بازی بدی ازش ندیدم.
نه تصنعی و اگزجره، نه صداسازی های بی دلیل و ناهنجار، نه اکت های اضافی و شلوغ کاری برای جلب توجه.
برای همین به اندازه و درست بودن هست که خود به خود دیده میشه و دوست داشته میشه.

و خوب در این اجرا تنها نکته ی مثبت و دوست داشتنی برای من آذین بود و بس.

بدرخشی همیشه 🌞❤️

مفیستوفلس یا مفیستو، یکی از شخصیت‌های محوری در افسانه‌ی فاوست هست. او شیطان یا نماینده‌ی نیروهای اهریمنی‌ هست که با فاوست پیمان می‌بنده.
در ... دیدن ادامه ›› نمایشنامه‌ی فاوست اثر گوته، مفیستوفلس یک شخصیت پیچیده‌ست: گاهی شوخ‌طبع و طناز، گاهی تلخ و عمیق. او فاوست رو وسوسه می‌کنه تا لذت‌های زمینی و قدرت‌های غیرانسانی رو تجربه کنه، و در مفیستوفلس اسماعیل کاشی، یک بازیگر رو وسوسه می‌کنه تا برای پیشرفت شغلی خودش روحش رو به شیطان بفروشه.
اتفاق ‌قبل و بعد از به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان میوفته، اما در تجربه ی زیستی من از این تئاتر، هم آلمان نازی بسیار بهم نزدیک بود، هم آقای بازیگر بسیار شبیه به افرادی که هر روز باهاشون مواجه میشم.

کار با این تعداد بازیگر و ایجاد هماهنگی و ارتباط بینشون کار آسونی نیست و میشه گفت تخصص آقای اسماعیل کاشی هست.
نور در خدمت اجراست و طراحی گریم و لباس هم همین طور.

نمایش‌هایی که مفیستوفلس در اون‌ها ظاهر می‌شه، فقط درباره‌ی یک قرارداد شیطانی نیستن؛ بلکه بازتابی از دغدغه‌های عمیق انسان در برابر وسوسه، مرگ، معنا و جاودانگی هستن و مثل کار قبلی آقای اسماعیل کاشی با اثری دغدغه مند مواجهیم.

در آخر خسته نباشید میگم به کلیه عوامل اجرایی، درخشان باشید 🌞❤️

تو مهمی و برای همینه که عشق مهمه.
عشق باعث میشه علاوه بر دوست داشتن یه نفر دیگه خودت رو هم بیشتر دوست داشته باشی.
عشق توی زندگی یه موتور پیش برندست و با دوست داشتن خودت و اهدافت در تناقض نیست.
البته اگر عشق باشه، میتونی براش یه اسم هم انتخاب کنی 😉

پوستر نمایش «بر زمین می‌زندش» با یک تصویر عجیب و مفهومی، خیلی چیزها رو به‌صورت غیرمستقیم به ما نشون می‌ده. در مرکز تصویر، یک موجود شاخ‌دار دیده می‌شه که در حال شیپور نواختنه. فرم بدنش شبیه انسانه ولی پاهاش سم‌مانند هستن، و شاخ‌های بلند و پیچ‌خورده داره. این ظاهر ما رو یاد پان (Pan)، یکی از موجودات افسانه‌ای در اسطوره‌های یونانی می‌ندازه؛ خدایی نیمه‌انسان و نیمه‌بز که نماد طبیعت، شور، موسیقی و گاهی هم اغواگری و آشفتگیه و در عین حال کره ای که بر دوش داره اطلس رو به یاد میاره.
این موجودِ ساز به دست با نغمه‌اش داره اتفاقی مهم رو رقم می‌زنه یا فاجعه‌ای رو خبر می‌ده. در کنار اون، کلمات عنوان نمایش (بر زمین می‌زندش) به‌جای اینکه ساده نوشته بشن، در مسیر سقوط طراحی شدن. حروف مثل تکه‌هایی از یک چیز در حال فروپاشی، از بالا به پایین می‌ریزن و انگار با قدرت، چیزی یا کسی رو "بر زمین می‌کوبن".
زمینه‌ی کرم با پاشیدگی‌ های سیاه، حس فرسودگی و اغتشاش می‌ده. رنگ‌بندی ساده‌ی پوستر باعث می‌شه چشم بیننده کاملاً روی تصویر و حرکت حروف متمرکز بمونه و درگیر معنا بشه.

🌌 وقتی ستارگان بر زمین نمی‌افتند، بلکه زمین را به تعظیم وامی‌دارند؛ درخشش علی شمس و گروهش بر قله تئاتر 🌞❤️

با افتخار برای بار دوم به تماشای شما خواهم نشست.
در جهانی که اکثریت آن درگیر مسائل سطحی هستن، دیدن اثری که پشت آن دانش، شناخت، آگاهی و تفکر هست غنیمته.

پرونده‌های جنایی، معمولاً سوژه‌های جذاب، پرکشش و بحث‌برانگیزی برای داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی هستن؛ اما تا جایی که حافظم یاری می‌کنه، کمتر از ظرفیت واقعی‌شون در اجراهای تئاتری به آن‌ها پرداخته شده.
فضای این نمایش من رو یاد غلامرضا لبخندی انداخت، یکی از اجراهای مورد علاقه‌ام در سال گذشته؛ با این تفاوت که این بار روایت از زاویه‌ای متفاوت و از نقطه‌ نظر دیگری بیان شد.
یکی از نکات جالب درباره چنین پرونده‌هایی این هست که ما در اغلب موارد نمی‌تونیم با قطعیت درباره حکم نهایی قضاوت کنیم. همیشه لایه‌ای از ابهام – با شدت و ضعف‌های مختلف – روی حقیقت ماجرا و رأی صادرشده وجود داره.
در نهایت، ما روایت ماجرا را تنها از یک سمت داستان می‌شنویم؛ مثل پرونده‌ی شهلا جاهد که هنوز هم برای من پر از ابهامه و گاهی به آن فکر می‌کنم.
دغدغه‌ی خانم بیان در انتخاب این سوژه‌ها ارزشمند و قابل تحسین هست. روایت سه پرونده‌ی متفاوت به شکلی کامل، منسجم و اثرگذار، نشون دهنده ی این هست که ایشون رسالت خودشون رو به عنوان نویسنده و کارگردانی آگاه و مسئولیت پذیر به خوبی به انجام رسانده‌اند.
بازی خانم میرعلمی و خانم قاسمی بسیار به دل من نشست. در نهایت به تمامی اعضای گروه و دوستان صحنه خسته‌ نباشید می‌گم و برای همگی آرزوی موفقیت دارم. 🌺🌺

جامی است که عقل آفرین می‌زندش

صد بوسه ز مهر بر جبین می‌زندش

این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف

می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش...