این نمایش رو امشب دیدیم. دخترم که تازه دو سالش شده، ارتباط خوبی با این نمایش برقرار کرد. خیلی نمایش خوبی بود.
خسته نباشید میگم به همه عوامل. بالاخص بازیگران این نمایش. کار کودک خیلی سخته و به نظرم بایستی حمایت بیشتری بشه.
اگر بخوام یکم تخصصی تر به نمایش نگاه کنم، بازی خانم پروانه رو بیشتر میپسندیدم. تفاوتی که بازی ایشون داشت این بود که از بدنش به خوبی استفاده میکرد و بازی های در سکوتش به نظرم خیلی بهتر بود.
اما اساسا کار کودک خیلی سخته و به همه بازیگران دست مریزاد میگم.
اگر نقدی هم بخوام داشته باشم این بود که ارتباط گیری با کودک خیلی کم بود. و به نظرم میتونست بیشتر باشه.
اجرای بسیار سرگرم کننده ای بود. میتونم بگم نفهمیدم اون دو ساعت چطور گذشت. بازی ها رو دوست داشتم و بالاخص بازی به اندازه و خوب آقای آقاپور رو.
تیکه های آقای همسایه به نظرم به پیشبرد داستان کمک خاصی نمیکرد ولی خیلی از نظر القای حس خوب و دادن انرژی به مخاطب مفید بود. با خودم فکر کردم گاهی یک اجرای زنده روی صحنه که توأم با شیطنت هایی هم باشه چقدر حال مخاطبی که برای دیدن نمایش ساعتها تو ترافیک بوده رو خوب میکنه.
البته این به غیر از شوخی های باحال و بانمک داخل خود داستان بود.
به همه عوامل خسته نباشید میگم. دمتون گرم
موضوعش خیلی در سلیقه من نبود. شاید باید شناخت قابل ملاحظه ای نسبت به برخی افسانه ها میداشتی تا بتونی از متن و موضوع لذت ببری. که خوب من این شناخت رو نداشتم و نتونستم با متن ارتباط برقرار کنم.
اما طراحی صحنه و نورپردازی رو دوست داشتم. بالاخص بازی های نوری اش رو خیلی دوست داشتم. بازی بازیگران هم خوب بود. همه اندازه هم و کافی.
به همه عوامل خسته نباشید میگم.