حسام از طرف احسان "اینجا بدون من" ،این را به احسان عزیز تقدیم می کند:(البته با تغییرات جزیی)


کسایی که پشت سر هم یه تاتر رو دوبار تماشا می کنن به نظر آدمای عجیبی میان
اما این احساسیه که نمیشه به همه توضیحش داد

وقتی هنوز شخصیت های یه تاتر تو ذهنت زندن و دارن نفس می کشن میتونی روی صحنه به چشماشون خیره بشی، میتونی باهاشون حرف بزنی، میتونی سرنوشتشون رو تغییر بدی، اینطوری میتونی واقعیت رو به شکل خواب و رویا بازسازی کنی، می تونی تو صندلیت فرو بری ، لحظه ای که چراغا خاموش میشن معجزه اتفاق می افته، درست تو لحظه ای که حس میکنی هیچ راهی برای فرار باقی نمونده

مهم فقط اینه که با همه توانت بتونی ادامه بدی،

"همه چی درست از همین جا شروع میشه "


خوشحالم که یک تاتر "ایناریتویی" دیدم