میدانید چه طور میتوانید بفهمید یک تئاتر عالی دیدید؟

وقتی بعد از تماشای تئاتر یک مدت طولانی دیگر نه دوست داری تلویزیون نگاه کنی، نه فیلم ببینی، نه تئاتر دیگری ببینی یا حتی موسیقی گوش دهی معنیش اینست که تئاتری عالی دیدی. میدانید چرا؟ چون ارضاء شده اید. به لحاظ فرهنگی پر شدید. جایی برای کالای فرهنگی هنری دیگری ندارید. روحتان میتواند از نمایشی که دیدید یک مدت طولانی تغذیه کند و خوش باشد. و سعی میکنید مراقب چشم و گوش و حواستان باشید مبادا چیزی ببینید، بشنوید یا حس کنید که مستی این تئاتر را بپراند.

"سقراط" یک نفس است. یک نفس در این سال های بی نفسی. یک نفس از هر نظر. با دیدنش نفس کشیدم.

من این جمله ی کارگردان را کاملا قبول دارم که تنها با 10 درصد تمرکزش این نمایش را روی صحنه برده است. اما خوبیش این است که این حرف را خود ... دیدن ادامه ›› نمایش هم میزند و من هم چون نمایش را دیده ام این حرف کارگردان را تأیید میکنم. یعنی خوشبختانه کارگردان در همین نمایش نشان داده که میتوانست کار را خیلی بهتر از این هم دربیاورد اگر ... . این توانایی را شما در کار میبینی، میبینی که خود همین کارگردان توانش را داشته که خیلی تئاتر پرفکت تری روی صحنه ببرد اما این توانایی را رو نکرده و بهتر بگوییم فرصت رو کردنش را پیدا نکرده. اما همین که این توانایی را میبینی خیلی لذت بخش است. یک چیزی در این مایه ها که وصف العیش، نصف العیش. یعنی خودت میتوانی تصور کنی که اگر آن توانایی را رو میکرد با چه شاهکاری مواجه میشدی. حتی به نظرم همین الآن هم میتوان آن را شاهکار نامید چون خود نمایش به تو میگوید که این فقط حاصل 10 درصد تمرکز کارگردانش است!

به نظر من "سقراط" یک نقطه ی عطف در تئاتر ایران است. شاید به نظر بیاید که جوگیر شده ام. شاید هم شده ام اما آیا همین جوگیر شدن نشانه ی قدرت این تئاتر نیست که مرا چنین شوریده و شیدا کرده؟

در پایان باز هم میگویم که "سقراط" نفس است. نمایشی است که تئاتر را زنده میکند و به تئاتر فرصت نفس کشیدن میدهد و البته زنده شدن تئاتر زنده شدن روح آدمی را به دنبال دارد و زنده شدن روح آدمی یعنی انسان بودن.

پ. ن. در مورد نمایش خواهم نوشت. این ها مطالبی بود که لازم بود زودتر بگویم. عذرخواهی میکنم اگر خوب ننوشتم چون خیلی سریع نوشتم اما فکر میکنم معنای جملاتم روشن باشد.