به شخصه با کارای قبلی ای که دیده بودم از آقای عباسی انتظار کار دلنشین تری داشتم. بازی ها بسیار خوب بود البته به جز فریادهای عصبی کننده ی بازیگرا که نمی دونم واقعا باید جزو ایرادای بازیشون در نظر بگیریم یا نه ، ولی فک نمی کنم قدرت صدای یه بازیگر بستگی به این داشته باشه که چقد بتونه از ته حنجره ش فریاد بزنه و صداشو رها کنه. همه ی مخاطبای نمایش شاید تحمل شنیدن این حجم فریادو تو طول اجرا نداشته باشن .
ولی داستان و کلا متن خیلی تو ذوق زد. توقع یه قصه ی جالب تر و واضح تر داشتم. نه داستانی که آخرشم هنوز خوب همه چیزش دستم نیومده بود و فقط میدونستم دو نفر هستن که اینجوری دارن با هم توی یه زیرزمین زندگی میکنن و یه شهلایی بوده و یه سرهنگی قراره بیاد و... خب ، واقعا که چی؟
نمی دونم شایدم مشکل از منه که این متن برام جذاب نبود. ولی واقعا متن دوتا نمایش قبلی ،یعنی نویسنده مرده است و نمایش دوم که اسمش یادم نیست ولی تو جشنواره تاتر سال 92 اجرا شد با بازی آقای شرفی، برام خیلی دوست داشتنی تر بود.
ممنون از زحمات گروه اجرایی