یکی از دلایلی که باعث شد به سرعت خودم رو از جلسه امتحان برسونم وجود رامین پرچمی دوست داشتنی در این جمع بود
و لذت بردم از اجرای همه عزیزان و اپیزود دوم که با همکاری بهاره مشیری عزیز بود واقعن به جذابیت داستان اضافه کرد مخصوصن که حرکات بدن هم بهش اضافه شده بود و تا حدودی رنگ و بوی تیاتر به خودش گرفت و از حالت نمایشنامه خوانی دراومد

و البته برای نمایشنامه نگین هم به هر زحمتی بود با وجود امتحانم در اون روز خودم رو رسوندم!
اول خوشحال شدم که به موقع رسیدم ولی راستش وقتی وارد سالن شدم ناراحت شدم چون تعداد افراد حاضر در اونجا حتی 1درصد افرادی نبود که در نمایشنامه خوانی عاقبت عشاق سینه چاک حضور داشتن!
اجرا بی نظیر بود همگی عالی بودن، همزمان با اشک هاشون اشک ریختم در زمان اجرا!
کاشکی مردم بیشتری اومده بودن برای دیدن نمایش! تا به حال سالن حافظ را به این خالی ای ندیده بودم! کاشکی بخاطر رفتار مسولین تالار حافظ و جابجایی این دو نمایش از دیدن این نمایش صرف نظر نمیکردن!