سلام
در کشاکش آلودگی هوای تهران در شامگاه دوشنبه 16 بهمن به تماشای یکی دیگه از کارهای نمایشنامه نویس مورد علاقه م یعنی "نیل سایمون" رفتم.
یه کار شسته رُفته با بداهه های گاه و بیگاه و دلنشین جواد عزتی دوست داشتنی و بازی روان خانم باقری. دکور و نورپردازی ساده، مناسب و معنی دار که همراهتون می کنه با موسیقی های کانتری و جاز مخصوص نمایش های سایمون!
طنزهای اجتماعی سایمون، در بسیاری لحظات، حس همزادپنداری تون رو قلقلک میده و این هنر کارگردان های ماست که هربار، بتونند زیرکانه اون رو با مسائل مبتلا به جامعه ی خودمون، پذیرفتنی تر و قابل لمس تر کنند؛ صد البته بدون لطمه زدن به متن اصلی! که خانم باقری تا حد زیادی موفق در این امر بودند.
واقعا یه موقعهایی، یه بازی خوب و دلچسب، تمام نقطه ضعف های ریز رو می پوشونه اونقدر که تمایلی به بیانشون هم نمی مونه! مثل بازی آقای جواد عزتی در این نمایش!
سپاس از تمام اعضای گروه و همکاران پشت صحنه ی این نمایش!
#حذف_بروشورکاغذی = احترام به نسل آینده و حفظ محیط زیست بی تکرار!