در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نیما جووینانی | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:14:51
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
«بیگانه در خانه»
داستانی تماما روانکاوانه با ساختاری بی نهایت جذاب و هنرمندانه.
در نمایش بیگانه در خانه، تماشاگر با زوج مهاجر جوانی روبرو‌میشود که هر کدام در محیط ایزوله احساسی خود در کنار یکدیگر زندگی میکنند، زوجی که نه تنها در کشوری که زندگی‌میکنند بیگانه هستند در خانه خود نیز درگیر این حس و همچنین در بیان احساسات خود ضعیف و ناتوان هستند. زوجی‌که همانطور که فروید بیان میکند دچار نوعی ، ترس و یا نتوانی در برقراری احساسات(fear of intimacy )، میباشند. این ضعف در بیان احساسات معمولا به شیوه های مختلفی به نمایش در می آید که در این داستان کارکتر مرد که ناتوان در بیان احوالات روحی خودش هست سعی در تعقیر شیوه خود برای بیان احساساتش میکند و با ساختن اکانت جعلی(AL7) تلاش میکند تا شریک زندگی خودش را در جریان احوالاتش بگذارد. نکته جذاب داستان در همین تغییر چهره نهفته هست حضور مرد دوربین به دست داستان که نمایان گر چهره دوم مرد یا همان AL7 هست، به راحتی از احوالاتش صحبت میکند و دیگر در بیان هر انچه در او میگذرد واهمه ای ندارد. به بیانی دیگر این زوج به قدری در محیط ایزوله خود فرو رفته اند که دیگر نمیتواند با هم در ارتباط باشند و نیاز به سپری برای بیان احساسات خود دارند. با دقت به روند نمایش زمانی این زوج زمانی قادر به کنار هم‌نشستن و صحبت در باره ی رابطه شان‌ میشوند که AL7 در کاناپه بین آنها مینشیند و همان سپر احساسی را برایشان ایجاد میکند تا راحت تر باهم صحبت کنند. اما شخصیت جذاب و بسیار مهم دیگردر نمایش،پیر زن آلمانی، که به نوعی راوی احوالات درونی زوج هست، نقش مهمی در این گذر احساسی ایفا میکند. پیر زن همانگونه که اشاره کردم حس درونی و ترسناک ایزوله بودن این زوج‌هست و هر بار که این دو‌ به تنهایی با ان روبرو میشوند شرایط ترسناک و غیر قابل تحملی برایشان ایجاد میکند. پیر زن با قرار دادن جعبه ای که ماسک گوزن(که به تعبیری نماد قدرت نیز هست) به زوج جوان این اجازه رو‌میدهد که هر دو با‌گذاشتن ماسک و تقییر چهره، ... دیدن ادامه ›› بر ترسشان فائق شوند. ترسی که هیچ وقت از بین نرفت اما سرپوشی بر آن گذاشته شد. حال با نگاهی به عنوان نمایش میتوان گفت که این بیگانه در خانه «حس مشترک» بود نه حضور فردی بیگانه.
در پایان باید گفت این‌نمایش بی شک از باب کارگردانی،طراحی دکور، موسیقی و بازیگری، یکی از بی نظیر ترین نمایش های به صحنه برده شده میباشد.
نکته قابل تامل دیگر در این نمایشنامه در طراحی و دکور این نمایش گنجانده شده است.با نگاهی گذرا بیننده متوجه میشود،تمام اِلمان های حاضر در صحنه به تعداد فرد گذاشته شده.به عنوان مثال در دو طرف پنجره سه ردیف شیشه تعبیه شده،یادر آشپزخانه سه عدد صندلی گذاشته شده و یا در کاناپه ای که در آخر زوج در حال گفتگو کردن و حل مشکلاتشان به نحوی هستند،جای سه نفر تعبیه شده و یا در جای دیگر زمانی که چهارقاب عکس روی دیوار هست بعد از اینکه پیرزن وارد خانه میشود،یکی از قاب عکس ها را بر می دارد وتعداد قاب عکس ها به عددی فرد می رسد.این جای گذاری به تعدادی فرد،در اِلمان های طراحی دکور،به نوعی بیانگر (حضوری) دیگر است.حضوری که شاید به معنای فیزیکی حس نشود امادر جای جای زندگی زوج قابل تلمس هست.
۰۴ بهمن ۱۳۹۸
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کریمولوژی یا کریم شناسی، شاید بهترین نامی بود که برای اثر جدید مهران رنجنبر میشد انتخاب کرد.
در این‌نمایش تماشاگر قدم به قدم، و‌خط به خط به دنیای کریم وارد‌ میشود تا در فضای گروتستیک نمایش شخصیت‌ نمایش را عمیق تر درک کند.
در این اثر ،که به زیبایی احوالات کریم و یا همان کریم شیره ای معروف شرح داده میشود، تماشاگر با شخصیتی روبروست که بیشتر عمرش در دربار ناصر الدین شاه مشغول به خدمت بود و سرگرم‌کردن شاه بوده.
نکته مهم اما در شخصیت کریم از بین نرفتن صریح گویی و زبان تندش، که بسیار نیز به انتقاد باز میشده، می باشد.شخصیتی که با وجود دنیایی پر از تظاهر،تفاخر و لمپنیسم به شدت زیاد همان شخصیت ساده اما فهیم و آگاه خود را حفظ کرده. کارکتر اصلی داستان در تمام عمرش شاهد تناقضات در رفتار و افکار بقیه،حتی خود شاه، بوده و به قول خودش همیشه پته ی آنها را نیز به به آب ریخته، اما ذره ای در شخصیت و تفکر خودش تفاوت ایجاد نکرده.
کریم‌به‌گونه ای نمایشگر بخش الیت (Elite)و به تعریفی روشنفکر جامعه هست که زبان به مجیزگویی نگشادند و به هیچ زور و‌ترسی زیر باز تعغیر عقاید نرفتند، در چنین فضای بسته و‌به نوعی خفقان بار، کریم بی هیچ ترسی زبان به اعتراض،هر چند به طنز، بر رفتار خود کامه گونه شاه و اطرافیانش می‌گشاید، اما از آنجایی که ساختار اصلی قدرت اورا به چشم ملیجکی بیش نمیبیند زخم زبان هایش را به گوش نمیسپارند. با نگاهی‌کمی‌باز تر نمونه های ملموس تری از کریم ها در هر جامعه ی ای،مخصوصا جوامع توتالیته، قابل رویت می باشند. افرادی که در ساختار اخلاقی و عقایدی‌ قدرت تعغیر شکل نمیدهند. این افراد که در انزوای فکری و رفتاری ... دیدن ادامه ›› نسبت به محیط خود به سر میبرند، معمولا در گروه فکری و عقیدتی تنها به دلیل پایبندیشان به اصول شخصیتی خودشان تنها می مانند و یا جدی گرفته نمیشوند. نکته سمبلیک تر این ‌اثر اما در ناشناس ماندن این سبک تفکرات و افراد هست. کریم در پایان نمایش تنها خواسته اش و گویی تنها دغدقه ای که دارد داشتن یک سنگ قبر،که نمادی از ماندن در حافظه تاریخ هست. اتفاقی که اغلب برای افراد دگر اندیش در جوامع بسته می افتد.
در پایان باید گفت «کریمولوژی» تفکری که از بیننده اش طلب میکند باز تر اندیشیدن و سنجش زوایا ی مختلف از یک روایت هست، شاید با دیدن این نمایش تفکر مخاطب برای همیشه از نام «کریم شیره ای» تعغیر کند، شخصیتی که به زبان این‌نمایش حتی از شخص ناصرالدین شاه نیز در آن دوره قابل بررسی و تامل تر هست.