فرید زنگی نویسنده، بازیگر

به تماشای اولین شب اجرای ایفل نشستم و حیرت زده شدم از دیدن نمایشی که در قالب دو مونولوگ با بازی درخشان دو بازیگر آوا گنجی و رها حاجی زینل مزین شده بود در ابتدا آوا گنجی با مهارت تمام نقشی که بدان محول شده بود را به خوبی اجرا کرد تا اینکه به مونولوگ دوم رسیدم و با چیزی رو به رو شدم که کم تر پیش میاید در جهان تئاتر ما اتفاق بیفتد، بازی درخشان یا بهتره بگم زندگی کردن تا بازی کردن یک بازیگر ..، گویی یک بازیگر تکه ای از زندگی خویش را که سراسر رنج و رنج و رنج …بوده را دوباره زیست میکند و هر شب در هر اجرا دوباره و دوباره برای چیزی که از سر گذرانده اشک میریزد ،میلرزد ،میشکند ، فرو میپاشد و دوباره همچون ققنوس از خاکستر خود بال و پر میگیردو زاده میشود آن هم نه فقط برای دوباره زندگی کردن بلکه برای دوباره اجرا کردن ،دوباره بازی کردن …و در پایان فقط میتونم بگم دست مریزاد به این جسارت …