علی صفری فعال هنری

خسته نباشید به گروه نمایش سیزن 3

سبک اجرایی طبعا مخاطب خاص خود را می‌طلبد اما آنچه بیش از هرچیزی زحمات و ممارست زیاد بازیگران نمایش و کارگردان برای به ثمر نشاندن این نمایش واضح بود

امید به اجراهای آتی این گروه

خسته نباشید به گروه اجرایی ذرات آشوب

ابراهیم پشت کوهی عزیز و گروه خوبش، شخصا از انرژی و حضور صحنه ای دوستان جوان لذت بردم، خوشحالم که خیلی از رفقای خودم را روی صحنه دیدم و به شخصه کلی کیف میکنم از اینکه روی صحنه تئاتر شهر دیدمتون، صحنه بزرگ بازیگر بزرگ میخواد و امثال سپهر رفیق قدیمی، امیرعباس، پژمان با اون صدای مثال زدنیش چه تلاش جانانه ای می کرد روی صحنه، همیشه تماشای جواد یحیوی، محسن زرآبادی برام جذاب بوده و هست، مهدی حسینی نیا هم به اندازه و درست در اندازه متن بازی می کرد

مشخصا اثری بود که زحمات فراوانی برایش کشیده شده است

خسته نباشید به تمامی عوامل فین جین

علاوه بر اثر درخشان و قابل تامل که دو بار دیدمش، و احتمالا بار سومی هم در کار خواهد بود
باید بگم که به واسطه همزمانی اجرای نمایش چلوکبابی حاجی مولوی گروه ما با گروه فین جین روزهای خوبی را پشت سر گذاشت

فارغ از بازیگران و موسیقی بی نظیر اثر، گروه پشت صحنه همدل و با معرفت و حرفه ای فین جین خیلی با ما همراه بود، دوست داشتم تیوال علاوه بر نظر درباره اثر، مکانی باشه تا بتونم درباره رفتار حرفه ای عوامل پشت صحنه اثر از جناب مداحی تهیه کننده اثر، تا دستیاران و عوامل صحنه تشکر کنم

نوش جونتون موفقیت فین جین
ایشالا بیستمین دوره اجرا

ماهیت نه بوجود می آید نه از بین می رود بلکه از جسمی به جسم دیگر منتقل می شود

نگاهی به نمایش فرایند به کارگردانی علی کرسی زر


فرایند در گروه آثار تجربی تئاتر طی سالهای گذشته قرار می گیرد، نمایشی که از بستر تئاتر دانشجویی که همواره بر عنصر تجربه گرایی تاکید داشته سر بر آورده است. نمایشی قصد دارد با الهام و اقتباس از چندین داستان مطرح دنیا تصویری به روز شده از انسان معاصر ... دیدن ادامه ›› ارائه دهد. 

همه چیز از مرد به نام «آقای کا» و خانواده ای در مجاورت وی آغاز می شود، همه چیز بر سر تصادف است و قرار گرفتن در لحظه ای که افراد در آن نقش و تاثیری ندارند، از سویی انگار قدرت مقابله و رویارویی با آن عنصر متضاد که در اینجا خانواده است هم وجود ندارد. 

کاراکتر اول داستان به دور از حواشی به زندگی شخصی خود ادامه می دهد اما به یکباره در محاقی گرفتار شده که توان خروج از آن را ندارد، نداشتن توان خروج از ماجرا بخشی از ماجراست و نبود راه خروج هم بخش دیگری است، وی شاید در بدویت تفکر یک انسان سعی در راه های پیش پا افتاده دارد اما هیچکدام از آن همچون شکایت و غیره جواب نمی دهد. 

از سویی وی جرات جنایت هم ندارد، او نمی تواند و به وی یاد داده نشده که چگونه باید اعتماد به نفس مقابله با چنین شرایطی را داشت، آقای کا صرفا می تواند در اطراف موقعیت به وجود آمده چرخ بزند، آن را از زوایای مختلف ببیند و تا وقتی توان دارد تلاشی برای خروج از آن پیدا کند. 

اتفاقی که در این نمایشنامه بیش از هر چیز به چشم می خورد این است که تطبیق با شرایط موجود به راحتی و در لحظه ای برای افراد ایجاد می شود، انگار که ماهیت فردی و شخصی کاراکتر به راحتی قابلیت جابجایی دارد و اگر دارم از وی بخواهد که به میز نشیمن تبدیل شود هم بعد از اندکی مقاومت این مبادله صورت می گیرد. 

فرایند تلفیقی از پوچی و تکرار را به نمایش می گذارد، البته ابزورد موجود در متن به درستی و به معنای واقعی که مارتین اسلین به آن اشاره می کند رخ می دهد، ابزورد به معنای معناباختگی و نه به معنای محو شدن یا از بین رفتن، همه چیز و شخص در اثر حفظ می شود، تنها نامی که ما روی آنها می گذاریم تغییر کرده و به نوعی تغییر کاربری در لحظه رخ می دهد. 

حتی در بخشی از نمایش کاراکتر همکار آقای کا که به جای وی امضا می زند می خواهد در جواب زن مراجع به او بگوید که خود آقای کا است، اما هنوز چرخه تبدیل کامل وی به آقای کا رخ نداده است، در انتها آنچه بیش از هر چیز مخاطب را به خود جذب می کند و بر ساختار متن کلیدگذاری درستی انجام می دهد این است که خانواده متخاصم هم هیچ برنامه ای بلند مدت برای این ضدیت ندارند. 

آنها انگار موظف به انجام ماموریتی هستند، ماموریت تغییر در چرخه ای تکراری، وقتی این تغییر ایجاد می شود آنها به سراغ ماموریت بعدی می روند، ماموریتی که قطعا بر عنصر همین تکرار رخ می دهد، همانطور که منشی وکیل می گوید که این روزها پرونده های شکایتی همچون پرونده آقای کا زیاد شده است. 

فرایند اثر قابل تاملی است، اثری که نشان می دهد چگونه فردیت تغییر ماهیت داده و در انتها این چرخه چطور شخص را که تغییرات مختلف را تجربه کرده محو می کند، همچون قاضی کل که حتی تصویرش بر قاب عکس هم به مرور محو شده است. 

نمایش فرایند شاید در بدنه تئاتر و گیشه جایی نداشته باشد اما از جمله آثاری است که ارتقا و ادامه هنر نمایش به آنها نیازمند است، اثری که دومین تجربه اجرای عموم کارگردان بوده و اولین تجربه بزرگ به منزله اجرا در تماشاخانه ایرانشهر برای این کارگردان محسوب می شود، حال باید منتظر نشست تا از این چهره جوان آثاری تازه دیده شود، آثاری که اگر ادامه ای بر جهان ذهنی فرایند باشند می تواند از او کارگردانی صاحب سبک بسازد. 

نمایش «فرایند» به کارگردانی «علی کرسی زر» و تهیه کنندگی «سعید روستایی» این شب‌ها در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه و توانسته با اقبال خوبی از سوی اهالی تئاتر و تئاتربین‌های حرفه ای روبرو شود، نمایشی که به دور از قاعده مرسوم این روزهای تئاتر مبنی بر فروش گیشه کار خودش را کرده و از رسالت خود دور نمی شود.

کرسی زر در این نمایش به همراه «امیر ابراهیم زاده» نگارش نمایشنامه فرایند را بر عهده داشته و بازیگرانی همچون سپهر ‌طهرانچی، مریم ‌زارعی، مهرنوش ‌حاجی ‌خانی، احسان ‌قره ‌داغی، مازیار ‌سیدین، سپیده ‌کاشی ‌ها، سعید ‌کرمی و غزاله توده ‌زعیم در ان به ایفای نقش می پردازند. 

علی صفری

فرایند از آن جنس نمایش های مطلوب من بود. اثری که خلاف جهت تئاتر امروز مسیر خودش را می رفت، همین برای دلچسب بودن یک اثر کافی ست، وقتی در اکثریت آثار ریسک کمی از جهت روبرو شدن با امر تازه اتفاق می افته، این نمایش با وجود اینکه دومین تجربه رسمی کارگردان در اجرای عموم است اما خودش را درگیر گیشه و اینکه چه تعداد مخاطبی روی صندلی می نشیند نمی کند.
متن و ایده نقطه درخشان اثر است، کارگردانی در جهت متن پیش می رود که شاید می توانست در برخی از لحظات آن بدعت حرکت در را در نقاطی دیگر تکرار کند. اما در همین حد هم ما را با یک کل منسجم روبرو می کند.
همگن بودن بازیگران هم از جمله اتفاقات مطلوب دیگر نمایش است، بازیگران در راستای متن و آنچه در اثر ایراد شده پیش می روند و به واقع در خلق موقعیت های کمدی مبتنی بر فضای پوچی اثر به خوبی ظاهر شدند.
به طور کلی نمایش فرایند شروع جذاب و خلاقانه ای برای اجراهای حرفه ای علی کرسی زر است، البته اجرا در یک پلاتو هم حرفه ای است اما منظورم وارد شدن به تئاتر بدنه با تمامی چالش هایش.
حال باید منتظر دومین کارگردانی این کارگردان نشست، معمولا بعد از خلق یک اثر خوب مهمترین اتفاق محک زدن این کارگردان با دومین اثر است، به نظر من که اگر این کارگردان از جهان ذهنی فرایند فاصله نگیرد اتفاقات درخشانی پیش رویش خواهد بود.
خسته نباشید به تمامی گروه
امیدوارم این نمایش شروعی بر این چنین کارهایی در دوران پسا کرونا باشد