من این نمایش رو دو سال پیش با عنوان "سوگواری قبل از مصیبت " به کارگردانی و نویسندگی خود آقای تاراج دیدم. تنها دلیلی که سالن ترک نکردم فقط نمایش و بازی های خوبش بود. صادقانه بگم ترجیح میدادم که حداقل اسم نمایش یکی می بود که اگر کسی مثل من کار قبلی دیده بود ، اشتباه نمی کرد هرچند بعضی اشتباهات شیرینن !!!
از این حرفا بگذریم و برگردیم به خود نمایش ، بازی ها و متن خیلی خوب بود . با کمال احترامی که برای زحمت و فکر کارگردان نمایش قائل هستم این باید بگم که میزانسن های اصلی نمایش تقریبا مثل اجرای قبلی این نمایش بود با کمی تفاوت جزیی ! متن و بازی ها خیلی راحت با مخاطب ارتباط برقرار میکنه و به دل میشینه و اصلا متوجه گذر زمان نمیشی و هی با خودت درگیر نیستی که فلان چیز یعنی چی ... در واقع مخاطب با خیال اسوده یک برش کوچکی از ادم هایی اشنا رو تماشا می کنه .