محمدمتین اوجانی بازیگر، نویسنده، کارگردان و تهیه کننده تئاتر و فیلم

درباره نمایش مادرکیو به قلم محمدحسن خدایی منتقد با سواد تئاتر...

نوشته ای برای نمایش مادرکیو از صفحه ( تئاتر دیلی )...

درود و خدا قوت به کوشکی ها...
نمایش و دیدم، مثل همیشه پر خلاقیت و زیبا بود.
خیلی وقت بود طعم اینگونه نمایش ها رو از یاد برده بودم و با دیدن این نمایش لذت درونی بردم.
دو نکته (نظر شخصی من):
اول؛ اینکه چراغ های بکار رفته، در کف صحنه نمایش به شدن تو چشم مخاطب می زد (مخصوصا برای من که در ردیف جلو نشسته بودم) و بسیار در تاریکی سالن اذیت کننده بود، طراح صحنه عزیز و خلاق حتما می شود با دیمر شدت پرتاب نور را کمتر کرد.
دوم؛ اینکه وقتی حجم دیالوگ گویی و مخصوصا تند و مقطع دیالوگ گفتن آنهم با سرعت بالا زیاد از حد بشود، آن هم دیالوگ هایی سیاسی و عمیق، مخاطب خط داستانی قصه و روایت قصه را گم می کند و در اصطلاح نخ قصه از دستش در می رود و فقط بسنده می کند به نگاه کردن به لحظات جذاب و تصاویر زیبای کار و رسالت نمایش و هنر تئاتر که انتقال پیام درونی اثر است ناخودآگاه از بین می رود و کمی خسته کننده می شود و فکر می کنم علت عدم استقبال مخاطبان در این نمایش نسبت به نمایش های پیشین آقای کوشکی هم همین موضوع باشد.
در انتها بسیار خسته نباشید می گم به گروه نمایش چون بسیار زحمت کشیده بودن مخصوصا ساخت و اجرا کنندگان دکور.
ارزش یکبار دیدن را این نمایش داشت.
پیشنهاد می کنم حتما برید و ببینید تا تموم نشده.
موفق و پیروز باشید.
محمدمتین اوجانی / بهار ۱۴۰۴

نمایش خوبی بود.
بازی های همه ی بازیگران خوب، روان و یک دست آفرین به هدایت کارگردان.
طراحی پوستر و گرافیک عالی.
طراحی صحنه و لباس هم خوب بود.
از صحنه ی طراحی شده می شد بیشتر استفاده کرد و جای کار بیشتری داشت.( مخصوصا بالکن ).
لامپ وسط صحنه واقعا آزار دهنده است و چشم تماشاگر و اذیت می کنه لطفا طراح صحنه و کارگردان به صورت هنرمندانه یک فکری بکنند تا در اجراهای بعدی تو چشم تماشاگر نزنه.
اون بازیگر کوچولو آخر داستان ( نقش متین ) هم یک کمی جون دارتر دیالوگ ها رو بگه عالی میشه ( می دونم نقشش اینطوری ایجاب می کرد ولی بازم ربطی به بیان نداره) ، باید ارزش حضور روی صحنه تئاتر و درک کنه و ازش نهایت استفاده رو بکنه.
نتیجه گیری:
کارگردان نمره قبولی می گیره و برایش آرزوی موفقیت و درخشش بیشتر در آینده را دارم و پیشنهاد می کنم در آینده سراغ متن های قوی تر برود مخصوصا متن های خارجی از نویسندگان بزرگ دنیا.

وقتی بازیگران و عوامل یک نمایش عاشق آن نمایش و تک تک صحنه هایش بشوند حاصلش می شود نمایش زیبای " فـــــــین جــــــین ".
دیشب به دیدن این نمایش رفتم.
جواد یحیوی با لباس نقشش آزاد و رها، روی صحنه چرخ می زد و از تماشاچیان استقبال می کرد، گروه موسیقی گرم و صمیمی بداهه خوانی می کردند. از لحظه ورود مشخص شد با یک گروه همدل و دوست داشتنی قرار است برخورد داشته باشیم و همین طور هم شد.
تلفیقی از الگوهای نمایش آئینی و سنتی و روحوضی و حتی سیاه بازی، ولی نه آنگونه که در ذوق بزند. نمایشی پر از حرکت و موسیقی با بازی هایی پر انرژی و صحیح.
طراحی صحنه هم بسیار اندازه و کاربردی بود. صد آفرین.
بسیار خوشحالم که در آخرین روزهای سال به دیدن این نمایش رفتم و بسیار پیشنهاد می کنم به دیگران، برای دیدن این نمایش.
قبل از اینکه سخنم را تمام کنم حتما باید به این نکته اشاره بکنم که اگر در ذهنتان از " جِن " تصویری واضح ندارید، این نمایش را ببینید ... دیدن ادامه ›› و بازی زیبای حسین میرزائیان را در نقش جِنی که کمی اختلال جنسی (هرمونی) دارد به نظاره بنشینید و لذت ببرید.
خدا قوت به همه بازیگران، عوامل پشت صحنه، گروه موسیقی حرفه ای.
محمد متین اوجانی
15 اسفند ماه سال 1402

درود؛ دیشب نمایش و دیدم!!
تعریف:
گرافیک،لباس،دکور و موسیقی ها و ″بازیگر مرد″ فوق العاده بودند??
و اما...
نقد و نظر شخصی:
با احترام به مساوات؛
نمایشنامه و دیالوگ ها بسیار ابتدایی و سطحی بود، در حد کتاب های فلسفه و روانشناسی زرد دور میدان انقلاب.
یک خط فکری ساده و کم عمق، ایده پردازی و کارگردانی هم بسیار ابتدایی بود در حد اینکه علاقمندان تازه وارد عرصه تئاتر را مرعوب خودش کند، ولی ... دیدن ادامه ›› خالی از عمق معنا اصلی...
استفاده بسیار نامناسب از دکور زیبایی که طراحی شده بود، که به نظرم تمام زحمات طراح صحنه حرام شد و در حد یک عکس یادگاری از بین رفت که این مشکل مستقیم به کارگردانی اثر برمی گردد...
و چه حیف، نمایشی که نیم ساعت اولش اجازه تکان خوردن به شما نمی دهد و شما را شیفته هنر والای تئاتر می کند، هر چه پیش می رود مخاطب را به جایی می رساند که از فرط کسل کنندگی، صدای خر و پف شنیده می شود داخل سالن...
البته می دونم الان مریدان و طرفداران مساوات از حرف های بنده ناراحت می شن ولی باز هم در انتها اشاره می کنم؛
اینها فقط و فقط نظرات شخصی بنده هستند.
یا حق