نمایش ›فالومی

عقل زنانه در برابر ناعقلانیت
مردانه.
••••••••••••••••••••••••
(محسن خیمه دوز_ منتقد و پژوهشگر)
*
«پیتر شفر» در سال ۱۹۶۲ نمایش‌نامه‌ای می‌نویسد با نام Public Eye مربوط به جدال‌های زن و شوهری که به آستانۀ ویرانی و شک رسیده‌اند. ویرانیِ حسِ زن به مرد، و شکِ آزاردهنده مرد به زن.
زن (بلیندا، با بازی مریم داننده) می‌خواهد مسأله را حل کند (عقلانی فکر می‌کند)، شوهر (چارلز سیدلی، با بازی مسعود میرطاهری) اما می‌خواهد به شکاکیت‌اش جواب بدهد و این کار را قلدرمآبانه و با روش ناظم مدرسه‌ای انجام می‌دهد (ناعقلانی فکر می‌کند).
کاراگاهی خل و چل (جولیان کریستوفورو، با بازی وحید آقاپور)، مأمور تعقیب زن ... دیدن ادامه ›› می‌شود، زن هم به فردی خل و چل رابطه عاطفی پیدا می‌کند.
نقطه‌عطف نمایش، زمان رویارویی هر سه نفر است وقتی که شوهر و زن می‌فهمند این دو «خل و چل» در واقع یک نفرند. اوج طنز و درام در این نمایش‌نامه در همین نقطه است. «پیتر شفر» ۱۰ سال بعد (۱۹۷۲) همین نمایش‌نامه را با نام Follow Me به یک فیلم سینمایی تبدیل کرد که آن را «کارول رید» کارگردانی کرد.
نام اجرای فعلی این نمایش در تالار مولوی (به کارگردانی کورش سلیمانی) از نام سینمایی‌اش گرفته شده که گویا جذابیّت و معنایِ امروزین‌اش بیشتر است.
نمایش «فالو می» جدا از این که متن خوبی را برای اجرا انتخاب کرده، از بازیگران خوب، طراحی صحنه خوب، طراحی لباس خوب و طراحی نور خوب هم برخوردار است.
نمایش موفق شده طنزِ درونیِ متن را بدون درافتادن به دامِ لودگیِ بازارپسند و عامه‌پسند به صحنه بیاورد. و این از ویژگی‌های این نمایش است که در آشفته‌بازازِ تاترِ امروزِ ایران، یک امتیاز محسوب می‌شود.
در انتها، این راه‌حلِ ابداعیِ «پیتر شفر» است که از زبانِ «کاراگاه»، ولی در راستای «عقلِ زنانه»، موفق به حل مسأله زن و شوهر می‌شود. راه‌حلی به ظاهر طنز و آیرونیک، ولی در محتوا عقلانی، انسانی و راه‌گشا.
با آن‌که از متن اصلیِ نمایش‌نامه، بخش‌هایی حذف شده، اما این حذف، نه تنها به اجرای نمایش لطمه‌ای نزده بلکه آن را طوری خلاصه کرده که درام برای بیننده ایرانی و معاصر، دیدنی‌تر شده است.
**

__دنبالم بیا،سکوت کن، کشفم کن؛ آرام میشویم __

با سبک و سیاق کوروش سلیمانی در مقام کارگردانی، در ""ناگهان پیت حلبی"" آشنا شده بودم و اینطور به ذهنم رسید که ایشان برای گفتن حرفهای مهم و اساسی و چه بسا دغدغه مند، زبان طنز شریف را بیشتر می پسندند، که البته انتخاب بجایی است.
بعد از تماشای نمایش ""فالومی"" بیشتر به اطمینان خاطر رسیدم که انتخاب این زبان طنز شریف و البته انتقادی، کارکرد بیشتری از نگاه ایشان دارد.
""فالومی"" داستان جذاب، جالب و البته قابل تامل و تفکری دارد که به ظرافت هرچه تمامتر و ناخواسته، مخاطب را در مسیر تفکر و تامل قرار میدهد و حتی ممکن است در جایی مخاطب با تایید موقعیتهایی، حس همذات پنداری اش را ارضا کند.
چارلز یک حسابدارِ دقیق و وسواسی و صاحب اصول و قوانین مشخص است که به دلیل اختلاف سنی زیاد با همسرش و همچنین حس خودبرتر بینی کاذبی که دارد حکم یک معلم و گاها پدر را برای همسرش ... دیدن ادامه ›› بازی میکند.
طرز پوشش و وجناتش گویای همان نظم و انظباطش است.
ظاهرا فرد موجهی است که دایم در حال یادآوری اصول اخلاقی و آداب معاشرت به زن است. اما همین فرد به ظاهر موجه، تمام کمبودها و ترسهای ناشی از ضعف شخصیتی اش را در پس حرکات عصبی متناوبش پنهان میکند؛
خنده های هیستریک،
پاک کردن مداوم دستهایش با دستمال جیبی،
تکان دادنهای پی در پی خط کش ،
و ... و ... و...
او به ظاهرمرد با اخلاق و مبادی آدابیست که مقید به یک چهارچوب اخلاقی تعریف شده است که این چهارچوب اخلاقی اش را به مانند حصاری برای خود حِرز یمانی کرده! و کجرویهای اخلاقیش را در پس این حِرز یمانی هدایت و رهبری میکند. طراحی بجا و کاربردی صحنه کاملا گویای این تعریف است.
کتابخانه ای پر از دایره المعارف ِ لغوی، تاریخی، علمی، پزشکی و ... که دور تا دور اتاق کار چارلز را احاطه کرده و تنها حکم دکوری شیک و زیبا برای محل کارش را دارد؛ نه بیش و نه کم...
و اما،
زیر زمینی که گویای زوایای پنهانی شخصیت چارلز است زمانی که پنهانی مجله ""همه چیز درباره جوجوها"" را با لذت میخواند و دنبال میکند !! این همان وجهِ شخصیتی در پسِ پرده چارلز است.

اما بلیندا همسر چارلز؛
زنی جوان، جذاب، با نشاط و باهوش.
زنی که از پدر داشتن و معلم داشتن خسته شده و به دنبال کسی است که او را؛
دنبال کند،
در مقابلش کمی سکوت کند؛
تا صدای تمنایش را بشنود،
در سکوت و تعقیب و تدقیق؛
کشفش کند،
تا زندگی روی خوش تفاهمش را نشانشان دهد.
بلنیدا نماینده و سمبل تمام آدمهاییست (فارغ از هر جنسیتی) که دیده نمیشوند و تنها در زیر ضربات تحکم آمیز آموزشی اجباری، از خودِ واقعیشان دور میشوند و به جبر و نه اختیار؛ لباس نافرم و کلاه عاریه ای از شرافت و انسانیت به تن میکنند.

نمایش فالومی، فارغ از کلام شیرین طنزش، نمایش دغدغه مندی ست که با واکاوی لایه هایی روانشناختی، سعی در ارایه راهکاری صحیح در جهت بهبود روابط عاطفی زناشویی دارد؛ آنجا که روابط به حکم عدم درک و پذیرش، محکوم به قطع ریسمان علاقه و محبت میشوند.
خداقوت و عرض ادب به جناب کوروش سلیمانی عزیز بابت اجرا و به روی صحنه آوردن چنین نمایش ارزشمندی.
سلامت باشید و سبز
ـــ پـرنـد مـحـمـدی ـــ

خرید بلیت سانس ویژه این نمایش روز پنجشنبه ۳۰ شهریور ساعت ۱۷:۳۰ همینک آغاز شد.

یادداشت منصور ضابطیان، روزنامه نگار، نویسنده، کارگردان و مجری؛

بعد از مدت ها با یک کمدى شریف مواجه شدم که نه شوخى هاى جنسى داشت و نه سعى مى کرد با تکه انداختن هاى سیاسى روز دل تماشاچى را به دست آورد. یک کار ساده و بى ادعا با متن درجه یک، کارگردانى روان و بازى هاى دلنشین ... اگر تا پایان هفته فرصت دارید تماشایش را به شدت توصیه مى کنم ...

برای من که تئاتر را بعنوان یک علاقه شخصی و فرهنگی دنبال می کنم نمایش فالومی یکی دیگر از جذاب ترین کارهایی بود که طبق معمول از کوروش سلیمانی عزیز دیدم . در حقیقت اسم این تئاتر " فالومی " بیشتر از اینکه تداعی کننده روایت دنبال کردن زن قصه توسط شخصیت مرد داستان " وحید آقاپور طناز و دوست داشتنی " باشد تداعی این نکته است که چه چیزی سبب شده من و یا ما از " ناگهان پیت حلبی " تا " روال عادی " و حالا " فالومی " کوروش سلیمانی و تیم خوبش را فالو کنیم . نتیجه واضح است ، شخصیت متین ،دوست داشتنی ، مهربان ، آرام ، مودب و کاربلدی چون کوروش سلیمانی بدون هیچ اغراق و چاپلوسی آنقدر ارزش پیگیری دارد که کارهایش برای من بنوعی" فالومی" است و همیشه برای تماشای کارهایش به رفتن یا نرفتن فکر نمی کنم بلکه همیشه در فکر چطور رفتن و با چندنفر رفتن هستم !
کار آنقدر زیبا و فنی است که آدم را به وجد می آورد و باعث می شود لحظات شیرین و جذابی را تجربه کنیم و از این بابت از جناب سلیمانی عزیز و تیم اجرایی شان سپاسگزارم .
یک تشکر ویژه هم از وحید آقاپور دارم که کارهایش از ناگهان پیت حلبی گرفته تا ایوانف ، ترن ، فالومی و .... همه و همه قابل تقدیرند و ممتاز /
برای کوروش سلیمانی عزیز و این تیم خوب و دوست داشتنی آرزوی موفقیت و سلامتی دارم و امیدوارم همیشه روی صحنه بدرخشند و ما هم کماکان افتخار حضور و حمایت از این کارهای خوب و قابل تقدیر را داشته باشیم ...
با سپاس /

با توجه به استقبال تماشاگران گرامی از نمایش فالومی و به جهت احترام به اعضای محترم سایت تیوال، هم‌اکنون خرید بلیت صندلی های ردیف آخر از طریق سایت تیوال امکان پذیر می‌باشد. سپاس از همراهی شما

خرید بلیت سانس های تازه این نمایش از سه شنبه ۲۸ تا پنج شنبه ۳۰ شهریورماه امروز ساعت ۱۴ آغاز خواهد شد.

فالومی، قصه‌ی پُر غصه‌ی بی‌تفاوتی رابطه‌هاست

شاید بهتر باشد گناه را به گردنِ اینترنت و دنیای مجازی و شبکه‌های اجتماعی تلگرام، اینستاگرام و فیسبوک که سَروکله‌شان در سال‌های اخیر به شکل‌های مختلف در زندگی ما پیدا شده نیاندازیم بلکه واقعیت این است که مقصر ما آدم‌های تنوع‌طلبی هستیم که مدیریت عاطفه نمی‌دانیم و آن‌جایی‌که باید خوب ببینیم، چشم‌های‌مان را به روی حقایق می‌بندیم و کورمال‌کورمال در تاریکی انتخاب می‌کنیم و وقتی قرار می‌شود چشم‌ها را ببندیم تا با آن‌چه انتخاب کرده‌ایم، سال‌های متمادی زندگی کنیم، آن‌وقت خط‌کش، متر و گونیا به‌دست شروع به سنجش و ارزیابی زوایای مختلف، فاصله‌ها و اختلاف سلیقه‌‌ و... می‌کنیم.

«فالومی» قصه‌ی پُر غصه‌ی ما آدم‌هاست. فرقی هم ندارد جغرافیای زیستی ما، کجای کُره زمین قرار دارد. لندن یا تهران. پاریس یا شیراز... مشکل وجود دارد. قبول کنیم ما بیمار هستیم و رابطه‌های‌مان مشکل دارد. بسیاری از ما به جای آن‌که بخواهیم برای زخم‌های رابطه، مرهم پیدا کنیم و رابطه را مدیریت و کنترل کنیم، سعی می‌کنیم بی‌تفاوت باشیم، نبینیم، فراموش کنیم، ساکنِ کوچه‌ی علی‌چپ شویم و وقتی تار و پود یک رابطه متلاشی شد آن‌وقت به فکر آن می‌افتیم که ای داد... ای داد... فرش ابریشم دست‌بافت ارزشمند اُزبکی‌‌مان که قدرش را ندانسته‌ایم بید چنان جویده که تنها خاطره محوی از تصویرش را بیاد داریم.

لایه رویی فالومی چنان است که گویا قرار است دقایقی ما را شاد کند ... دیدن ادامه ›› و بخنداند تا دور شویم از دنیای واقعی، اما لایه درونی نمایش، پُر است از تلخی، درد، گریه و جدایی. قصه اصلی فالومی نه به طعم کلوچه‌های کارآگاه خصوصی، شیرین است و نه همچون گل‌ها و قالی دفترکار مشاور مالی و حسابدار، رنگی و جذاب. قصه فالومی روایت سیاه و سفیدی است که بیانگر تنهایی ما آدم‌هاست. فالومی از تنهایی آدم‌های به‌ظاهر خوشبختی می‌گوید که اینبار فُرادا و حتی زوج‌زوج تنها هستند.

فالومی نگاهی دارد به روابط و زندگی‌هایی که با عشق شروع می‌شود و خیلی زود به بی‌تفاوتی می‌رسد که اگر رابطه برسد به تنفر، هر دو نفر تکلیف خودشان را می‌دانند. قطعاً هر کجای زندگی باشند عطایش را به لقایش می‌بخشند و ادامه زندگی را طاقت نمی‌آورند و می‌روند فی امان الله، اما امان از برزخ بی‌تفاوتی که مرداب‌وار زندگی را زهرمار می‌کند که آدم‌های در چنین موقعیت نه توان دل کندن و رفتن دارند و نه دل و دماغ ماندن و ادامه دادن.

فالومی قصه بی‌تفاوتی رابطه‌هاست. بدون شک بی‌تفاوتی برزخ و آفت هر رابطه است.

یادداشت نویسنده، مجرى و شاعرِ طنزنویس برجسته رضا رفیع:
مرا دنبال کنید تا از شک به یقین برسید!
در هیاهوی اینستاگرامی چهره ها برای جمع آوری انواع و اقسام فالورهای ریز و درشت از اقصی نقاط عالم فانی برای افزودن بر "دنبال کننده ها"ی باقی و قیافه گرفتن در فضای مجازی،کاین منم طاووس فالومی شده(!)؛ و در این غوغا که کس، کس را نپرسد - و - من از پیرمغان منّت پذیرم...؛فرصتی و فراغتی پیش آمد تا به دعوت دوست خوبم "کوروش سلیمانی"هنرمند و بازیگر سینما و تلویزیون، در یک عصر پنجشنبه که خیالم راحت بود شبش برنامه زنده "منبع موثق" ندارم؛ در تالار مولوی بی تابلو و فرورفته در بدنه کلینیک دانشگاه تهران(که به خاطر پیدا کردنش، دی شیخ با چراغ، همی گشت گرد شهر!)، به تماشای نمایشی به نام "فالو می" بنشینم که خودش آن را کارگردانی کرده بود. یک کار طنزآمیز شسته رفته و پخته و یکدست؛ بی هیچ افاضه و ادعای روشنفکری(یا به تعبیر بدی، آروغ روشنفکری!).
متن ترجمه شده، بسیار راحت و روان و پالوده، و بازی هایی قشنگ و قوی که سرجمع، تئاتری تماشایی و دلنشین را فراروی مخاطب قرار می داد.
یک اثر کمیک سالم و مبتنی بر طنز موقعیت و کلام که به نرمی و آرامی شروع و با یک شیب ملایم، پررنگ و پرملات می شد. متن و مطلب در عین سادگی موضوع که با یک "شک" شروع می شد، دارای لایه های موازی و درونی بود که بر ژرفای محتوایی کار، می افزود. مردی که بسیار زن زیبایش را دوست می دارد و با دلش او را و لحظه های مربوط به او را "دنبال می کند"؛ با یک تردید آشوبگر به هم می ریزد. شک در این که نکند علت سردی همسرش، حضور رقیبی دیگر باشد که به هم گره خورده اند. پس کارآگاهی را استخدام ... دیدن ادامه ›› می کند تا قدم به قدم، او را "دنبال کند". و این شک، خوره روح و روان مرد می شود.
آنقدر کارآگاه، سوژه را(همسر مرد را)، سایه به سایه "دنبال می کند" که کم کم زن، دوستدار او و حضور پیگیرش می شود. عاشق همین دنبال کردن او!..
کل داستان را لو نمی دهم که انگیزه ای بماند برای تماشای کار؛ اما همین قدر ادامه می دهم و پرونده را می بندم، که در پایان ماجرا، مشخص می شود که چقدر گاهی شک های ما بی پایه و بیخود است. شک هایی مبتنی و متکی بر تصورات و توهمات خودمان که می خواهیم همه چیز را فقط از دریچه تفکرات و تصورات و پیش داوری های خود قضاوت کنیم.
مردی به نامزدش گفت: عزیزم سارا؛ تو بسیار به من شک داری و هی بیخود به من گیر می دهی!... نامزدش گفت: ولی من که سارا نیستم!... مرد خندید و گفت: بفرما... نگفتم الکی شک می کنی و گیر میدی!

رضا رفیع

در این نمایش بسیار خوش رنگ و خوب، از آغاز ورود تا لحظه خروج با استقبال گرم و مشایعت پر محبت جناب کورش خان سلیمانی قرار گرفتیم ، رفتاری بسیار خوب که بیانگر شخصیت والای این چهره آشنای عرصه هنر است ،
به دنبالم بیا ( فالو می ) به زیبایی تمام به لب پرتگاه رفتن روابط دو زوج را بیان میکند ، و بازیگران به خوبی با ایفای نقش خود این کم شدن شعله عشق و اشتیاق را به نمایش در آوردند ، و چه زیبا بود شروع عاشقی با پر حرفی و ترمیم عشق ورابطه با سکوت ....
استرس ، تیکهای عصبی ، فریادهای ناگهانی مرد داستان دقیقا نکاتی است که در اکثر رابظه ها ترکهای بزرگی را به مرور ایجاد میکند و به زیبایی و خوبی در این نمایش نشان داده شد .
بازیهای روان ، صحنه پردازی خیلی خوب ، نورپردازی به جا ، همه ارکان یک نمایش خوب ، در این نمایش به خوبی و بهترین وجه در جای خود قرار داشت ، سپاس فراوان از تک تک بازیگران این نمایش که حس خوب ، همون حسی که بعد از دیدن یک نمایش خوب به تماشاچی دست میدهد را با هنرمندی خوب خودشان در وجودم نهادند .
.1396.06.22
پی نوشت 1 : اجرا با دقایقی تاخیر شروع شد ولی برخلاف دیگر اجرا ها که انگار تاخیر جزو صحنه های درخشان اجرا است قبل از شروع نمایش جناب کورش سلیمانی با متانت ... دیدن ادامه ›› فراوان از تاخیر پیش آمده پوزش خواستند و احترامی که تماشاگر لیاقت آنرا دارد را به بهترین وجه ممکن نشان دادند ، درود بر شما جناب کورش خان سلیمانی عزیز .
.
پی نوشت 2 : یکی از مسئولین سالن قبل از شروع اجرا از خانم و آقای مسنی که در ردیف دوم تقریبا در وسط ردیف قرار داشتند درخواست کرد برای راحت بودن به ردیف اول و دو صندلی خالی در انتهای ردیف تشریف ببرند که بلافاصله آقای محترمی که در ردیف اول و جلوی اون بزرگواران نشسته بود از جایشان بلند شده و دوست خود را هم بلند کردند و جایشان را دادند به آن دو تماشاچی و خودشان به جای آنان نشستند ،
در آخر اجرا معلوم شد که آون آقای محترم از گروه اجرا بودند ، جدا از اینکه این جوانمردی به جای خود ارزش فراوانی دارد شخصا به نوبه خودم بابت این رفتار و انسانیت از ایشان سپاسگذارم .

نمایش خوب و طنز قوی ای بود. خسته نباشید میگم‌خدمت گروه.
امیدوارم شاهد موفقیت های بعدی این گروه باشیم.

نقد خانم ساناز سیداصفهانى نویسنده و هنرمند تئاتر:
فالو-مى : نمایشی به کارگردانی کورش سلیمانی ؛ برگرفته از نمایشنامه ی پیتر شفر ، حال مخاطب را خوب می کند . اینکه کارگردان ، در مواجهه با متن چه کرده است ، تدبیر ی ست سخت . داستان نمایش ، خیلی هم سر راست نیست ، ظاهرا مردی اصولگرا که به وفاداری همسر جوانش شک کرده و یک کاراگاه خصوصی استخدام می کند تا از رفت و امد های همسرش خبر بدهد . البته بعد از گذشت زمان متوجه پیچیدگی روابط «اشخاص بازی» می شویم . خیلی به راحتی نمیتوان گفت داستان و اساس نمایشنامه ( یک خطی ) ست . شاید صادقانه تر این است که به ساختار مدور این داستان از وجه دیگری نگاه کنیم ! اینکه شخصیت های نمایشی بعد از گذشت زمان و ارتباطبا یکدیگر اگاه می شوند ، تغییر می کنند و می خواهند که از نقطه ی الف زندگی به ب حرکت کنند . با توجه به اینکه ( چگونگی ) پرداخت دراماتیک درنورد شخصیت ها ، از انان انسان های بیچاره و طنازی می سازد که ما وقتی گفتگوهایشان را می شنویم می خندیم ؛ این سطحی ترین قضاوت است که صرفا به دلیل مفرح بودن فضا ان را کمیک بدانیم . این کار (کمدی) و ( سرگرم کننده ) نیست .طنز اصولا ابزار بیان مختلفی دارد که در این جا دقیقا با انواع شخصیت طنازش رو به روییم . طنز الزاما ریالیستی و خیلی وقت ها sinical است، دقیقا به دلیل محتوای مهمش . سه کاراکتر این نمایش ( حسابدار- همسر حسابدار- کاراگاه) در مانده اند . در واگویه ها و اعترافات حسابدار و رفتار هیستیریکش با بازی درجه یک مسعود میرطاهری ، متوجه می شویم چقدر در بحران سن ، انزوا ، خود کم بینی غرق است . او نمیتواند گره از مشکل شخصی خود باز کند . مرد کاراگاه که پرسوناژی مخالف او را ارایه می دهد ، بسیار خونسرد ، بی خیال ، جدی و باهوش به نظر می رسد که در همه ی عمرش حتی نتوانسته و نخواسته عاشق شود و از یک رابطه ی بی دیالوگ به عرش می رسد . این بازی درخشان وحید اقاپور واقعا انعکاس شخصیت درون گرای کاراگاه را ارایه می دهد نه انچه در ظاهر میبینیم . جالب نیست ، بیایید به تشابهات این دو شخصیت هم نگاه کنیم ان ها هر دو وسواس و اضطراب دارند . یکی مدام خط کشش را دور دستش می چرخاند و دوست دارد نقش معلم مکتب خانه را در بیاورد و جوشی ست و ان دیگری هم مدام در حال خوردن شیرینی و شکلات وماست است . هر دو مضطربند . حسابدار که یک جا پا روی اصول خانوادگی می گذارد و مثلا یوایشکی به کلاب می رود از این کار خودش شرمنده ست ، کاراگاه هم در اعترافش به همسر حسابدار می گوید که در حین کار از او خوشش امده و این حس حزو اصولی کاری نیست . ... دیدن ادامه ›› با این حال حتی زن حسابدار هم در این میان اضطراب دارد چراکه شوهرش می خواهد معلم او شود و زن از زندگی و جهان بینی خودش دور شده ، ان قدر که وسط تنهایی هاش به مردی که حتی با ان یک دیالوگ نگفته فکر می کند . همه بی دوست هستند و تنها . رسم طنزالود نمایشنامه نویس این کمدی تلخ را سبک می کند . زهر جهان ابزورد را می گیرد . شاید اگر در انتها و بخش پایانی نمایش ؟ مکث بیشتری می شد .... یا فضا را برای تعلیق باز می کرد می شد ارزو کرد که کاش کوروش سلیمانی این اثر را به یک درام سینمایی تبدیل کند .
با احترام
ساناز سیداصفهانی
میس شانزه لیزه

گناهی بالاتر از انکار خوشی نیست.

تو ممکنه بعد از شنیدن یه آهنگ یا از اون خوشت بیات ، یا خوشت نیات
ولی اون تا ندونه که آهنگ سازش کیه ، نمیدونه که باید چه تصمیمی بگیره

تو ممکنه یه یه سیاه پوست بگی کاکا سیاه ولی کلی دوست سیاه پوست داشته باشی ، ولی اون میتونه به یه سیاه پوست بگه رنگین پوست ولی از همشون متنفر باشه!!!


واقعا قابل تفکره

خرید بلیت سانس های پایانی این نمایش از جمعه ۲۴ تا دوشنبه ۲۷ شهریورماه امروز ساعت ۱۴ آغاز خواهد شد.

ضمن تشکر از دوستان عزیزی که به تماشای نمایش فالومی نشستند و نظرات ارزشمند خود را به گروه منتقل کردند به اطلاع می‌رساند فروش بلیت های روزهای پایانی نمایش فالومی در تیوال آغاز شد.

خرید بلیت دو روز پایانی این نمایش همینک در تیوال آغاز شد.

کوروش سلیمانی رو دوست دارم چون جدا از صفات اخلاقی نیکش (که دوستان درباره‌اش صحبت کردند)، کارگردان متعهد و دغدغه‌مندی هست...
ایشون جدا از این‌که متن‌های خوبی رو برای کارهاش انتخاب می‌کنه قصد نداره تماشاچی رو به هر قیمت بخندونه و ایجاد تلنگر ذهنی در مخاطب براش مهم‌تره...
پارسال نمایش «ناگهان پیت حلبی» رو در تماشاخانه سنگلج از کوروش سلیمانی تماشا کردم که اون هم یک کمدی اجتماعی قوی‌ بود...
نمایش «فالومی» هم یه کار کمدی فاخر هست...
در فالومی جنبه‌های مهمی از روابط انسانی به زبان طنز و روانکاوانه بیان شده:
نمایش اون دسته از زندگی‌های زناشویی که کاملاً بر پایه فرافکنی و تصاویر ذهنی طرفین از یکدیگر بنا شده‌اند (به‌نظر میرسه تعدادشون در جامعه ما کم نیست). مرد مسن‌تری که زندگی نزیسته خودش رو توی دختری کم‌سن و سال‌تر جستجو می‌کرده و حالا نمیتونه با واقعیات وجودی این دختر کنار بیاد. دختری که تو رابطه دنبال امنیت و حمایت پدرانه بوده و حالا که فردیتش پررنگ شده دیگه نمیتونه کنترل و رفتار قیم‌مآبانه همسرش رو تحمل کنه. مردی که به خاطر چارچوب کارش هیچوقت نمی‌تونست رابطه‌ای شخصی با آدم‌ها برقرار کنه اما یکبار که از مرزهای خودساخته عبور میکنه می‌بینه چقدر نیاز به رابطه‌ با آدم‌ها براش مهم بوده و چه چیز مهمی رو از خودش دریغ می‌کرده. و زبان که بازیگر اصلی در روابط انسانی هست. به قول ویتگنشتاین «کلمات تو مرزهای جهان تو را می‌سازند» و در این نمایش می‌بینیم زبان می‌تونه مانند یک اسلحه مخرب عمل کنه پس شاید نیاز باشه گاهی ... دیدن ادامه ›› این اسلحه مخرب رو غلاف کنیم و ازش استفاده نکنیم...

بازیها هماهنگ و یکدست هستن...
وحید آقاپور مثل همیشه عالیه...
مسعود میرطاهری و مریم داننده فرد هم همپای وحید آقاپور نقششون رو عالی بازی می‌کنن..
و همه اینها به خاطر یک کارگردان قوی به نام کوروش سلیمانی هست...

خدا قوت میگم به تیم نمایش «فالومی»

برای تماشای «فالومی» فقط همین هفته فرصت دارین، پس فرصت رو از دست ندین...

من نمیخوام غلو کنم و بگم فالومی خیلی تئاتر درجه یکی بود که قطعا ایراداتی هم داشت. اگه بخوام نمره بدم به این کار از 100 نمره 70 رو میدم. اما در مقایسه با تئاترهایی که تو این چند وقته دیدم و خیلیاشون هم توی بهترین سالنای تهران با سرشناس ترین بازیگرا اجرا شدند فالومی نمره 100 میگیره. دست مریزاد به همه بازیگرا. که انقد بازیشون خوب بود. شک ندارم که این کار شرایط سختی داشته. تا اونجایی که بتونم این کارو معرفی میکنم به دیگران. اما چیزی که خیلی بیشتر در ذهن من موند رفتار کوروش سلیمانی عزیز بود. به جرأت میتونم بگم در این 10 سالی که تئاتر میبینم ندیده بودم همچین رفتاری از یک کارگردان. انقد متواضع و دوست داشتنی. قبل از تئاتر خودش پیگیری میکرد کسی مشکلی نداشته باشه برای دیدن نمایش. بعد از تئاتر هم دم در ایستاده بود و از همه تشکر میکرد. فوق العاده بود. و همیشه در ذهن من میمونه این رفتارش. با ارزوی موفقیت برای همه اعضای این نمایش.