دیروز دو تجربه بد در نوفل داشتم و امیدوار به درس بی پایان بودم، و خوشحالم که راضی از سالن خارج شدم و برای من نمایشی متوسط و قابل قبول بود که از میزانسن خوب، نور مناسب و بازیهای خوب سود برده بود، حتی کارگردانی نیز مناسب بود، اما متن به گمانم تا اواسط نمایش به خوبی پیش می‌رود اما به یکباره رها می‌‌شود و یا دست کم من ارتباطم را با آن از دست دادم، بعد از اواسط نمایش تتها چیزی که شما را اداره می‌کند بازیها و صحنه‌پردازی خوب است. از لحاظ محتوایی نظام آموزشی چه در داخل چه در خارج از ایران جای نقد بسیار دارد و نمایش با فضای سورئال خود سعی در چالش کشیدن این فضا دارد، پرسوناژ‌ها و دیالوگهای عصبی و هیجانی نیز در پیشبرد این هدف کمک می‌کنند اما در انتها متن آنچه را که باید نمیتواند به مخاطب القا کند، به هرروی از دیدن این نمایش راضی بودم و مخصوصا بازیهای، طاهره هزاوه، سجاد حمیدیان و شبنم دادخواه را دوست داشتم، موفق و پراجرا باشید