بدون شک نمایش کالیگولا در ایران یکی از نمایش های فاخر محسوب میشه ،دکور و طراحی و میزانسن ها دقت در چیدمان و لباس هایی که طراحی شده بود من و از جهت نظم در کار و طراحی صحنه یاد کلبه ی عمو تم آقای غریب پور انداخت، کار قبلی و موفق نشدم ببینم اما امشب بعد مدت ها نمایشی دیدم که به معنای واقعی تئاتر بود، مثل کلبه ی عمو تم.همه ی عزیزان این نمایش یک به یک در صحنه خوش درخشیدند ، مخصوصا خانم پناهی ها که بشدت نقششون سخت بود ، از اول نمایش تا آخر نمایش خیس آب بودن و در آخر فکر کنم نزدیک پنجاه شصتا تخم مرغ از فاصله زیاد سرشون خالی شد ، آقای امیر جدیدی بحدی در صحنه مسلط بودن که انگار سالهاس روی صحنه ی تئاتر کار میکنن ، صدای بسیار رسا و شیوایی در صحنه داشتن ، امیدوارم که باز روی صحنه ببینمشون ، صابر ابر عزیز هم نیازی به گفتن و بحث ندارند ، مثل همیشه فوق العاده بودن، و یه خسته نباشید هم به آقای فرشید شایسته که کل ۱۸۰ دقیقا نمایش رو در صحنه بودند بار اجرایی و تنظیم و هماهنگی بین بازیگرا به عنوان غلام در نمایش روی دوش ایشون بود ، نقش بسیار سختی و داشتن،به نظر من ۴۵ تومن برابر اینهمه زحمت واقعا ناچیز بود . و اماتئاتر هما یک تئاتر مدرن نیست بیشتر شبیه یک خونه ی قدیمه که در مسیر سالن باید از چند ردیف پله رد شید اطراف سالن رو در مسیر میز و صندلی چیدمان کردند و کافه ای کوچیک طراحی شده برای حاضرین.داخل سالن اما ردیف های طبقه اول و ردیف طبقه ی دوم بهترین جا برای دیدن نمایشه ، ردیف های کناری طراحی بدی دارند جوری که تماشاگر باید خم شه بازیگر زیر پاشو ببینه ، صندلی ها ی ردیف کناری طبقه ی بالا راحت هستند اما بدلیل طراحی بد طبقه ی بالا ناچار به خم شدن هستید ، اگر در ناحیه کمر و ستون فقرات مشکل دارید از انتخاب این دو ردیف جدا خودداری کنید ، به همه ی عوامل خسته نباشید میگم ، کالیگولای جناب غنی زاده برای من یک تئاتر واقعی بود ، بشدت لذت بردم ، هم از متن آلبر کامو ، هم از اجرا.موفق باشید