دو بار به تماشای این اثر شاهکار نشستیم به امید اجرای مجدد
کارگردانی،بازیگری،موسیقی و طراحی صحنه ی اثر بینظیر بود
از بهترین اجرا هایی که دیدم …
| امتیاز ۵ از ۵ |
بر خلاف گفتهی دوستانی که از نمایشنامه به عنوان نقطه قوت کار یاد کردهاند، به نظرم اتفاقا نمایشنامه نقطه ضعف اصلی بود. دیالوگها متاسفانه به جای پیشبردن درام، کارکردی بیش از لفاظی نداشتند. تعبیرها و جملاتی که شاید به تنهایی گوشنواز یا شاعرانه باشند، اما هیچ رابطهی ارگانیکی بینشون وجود نداره و کلیتی رو نمیسازند.
امتیازی به شخصیتپردازی هم نمیتونم بدم؛ چون با کاراکترهایی مواجه بودیم که هیچ نشانهای از گذشتهی پرتلاطم و دردناکشون در رفتار امروزشون دیده نمیشد. فلاشبک مربوط به هر کاراکتر به راحتی میتونست برای کاراکتر دیگهای نوشته بشه و آب از آب تکون نخوره.
اصرار نویسنده برای ندادن هیچ اطلاعاتی در دو سوم اول نمایشنامه و موکولکردن تمام گرهگشاییها به یک سوم پایانی متن، در عمل کار رو به متنی در ظاهر پیچیده ولی در واقع مبهم تبدیل کرده، که هرچند طراحی صحنه و اجرای قابل قبولی داره، اما در نهایت نمیشه دیدنش رو به کسی پیشنهاد کرد.
اگر بخوام نظری بدم که کمک کنه به کسی که هیچی راجع به نمایش نمیدونه و مردده و میاد سراغ کامنتهای اینجا باید بگم که علی رغم تفکر بزرگ و معانی عمیقی که پشت این نمایشنامه بود (که البته به هیچ کدام ازین معانی کامل پرداخته نشده بود و فقط علامت سوال هایی رو در ذهن ایجاد میکرد بدون داشتن هیچ پاسخ مورد قبول , بیننده رو با یکسری ابهام تنها میگذاشت و حتی پایان نمایش هم به جوابی نمیرسید) و بازی های خوبی که بازیگرها داشتن ... تهویه ی نا مناسب و برخورد نه چندان خوب مسوولین( فقط 5 دقیقه دیر به سالن رسیدیم جامون رو فروخته بودن) باعث شد که این نمایش جز نمایش های مورد علاقه ی من به حساب نیاد.