پرتو جغتایی عکاس

قصه و طرح اصلی نمایشنامه جالب و جدید بود اما به خوبی پرداخت نشده بود و یجورایی بلاتکلیف بود ؛
روند کند و مدت زمان زیاد بعضی صحنه ها که واقعا با حذف شدنش ضربه ای به کلیت اجرا نمی‌زد، منجر شده بود که ریتم به اصطلاح بیفته و کسالت ایجاد کنه.
من قبلا اجرای «هملت پشت کوهی» رو از آقای ابراهیم پشت کوهی دیده بودم و انصافا اون کار به نظرم از نظر محتوایی و قدرت متن خیلی بهتر و جلوتر بود.
اما از لحاظ میزانسن، موسیقی و خوش آب و رنگی این کار رو بیشتر دوست داشتم.
و اینکه بازی بدون نقص وحید آقاپور و مرضیه صدرایی مثبت ترین نکته این اجراس.
نقش آفرینی باقی بازیگرا متوسط و حتی ضعیف بود.
با همه این اوصاف به نظر من این نمایش ارزش یک بار دیدن رو داره