در دسته فیلمای کمدی-سرگرم کننده بسسار بامزه بود و اگرچه دیرجا میفته و سی دقیقه اول چندان جذاب نیست،اما تعداد زیادی شوخیهای خلاقانه و اجرای هنرمندانشون توسط اقاخانی و افشاری بشدت خنده دار هست تا جایی که گاها نفس کشیدن هم سخت میشه و همین امتیاز برا یه کمدی انقد مهم هست که ضعف هاش رو کاملا میپوشونه وماشاگر رو کاملا راضی میکنه....

نمایش این فیلم در روز اول فروردین از سیما، بد سلیقگی همیشگی تلویزیون رو نشون داد. جدای از خوب یا بد بودن این فیلم، واقعا فیلم مناسبتری برای نمایش در روز اول عید نمی شد انتخاب کرد؟.

آیا هدف از ساختن فیلم صرفا خنداندن مخاطب به هر بهایی است؟ یک داستان بی سر و ته آبکی با شوخی های مبتذل و +18 .دیدن این فیلم رو به همراه کودکان اصلا توصیه نمی کنم.
از منوچهر هادی قبلا فیلم زیاد دیده بودم. "زندگی جای دیگری است" - "یکی میخواد باهات حرف بزنه" - " کارگر ساده نیازمندیم" و آثار طنزی همچون " من سالوادور نیستم" و یا حتی فیلمی چون "آینه بغل" . با دیدن "رحمان 1400" کاملا ناامید شدم از این کارگردان خوبمون. حیف....

آشغال های دوست داشتنی فیلمی ست مبهوت کننده از تقابل ایدئولوژی ها و تعصبات آدم ها در مقاطع تاریخی که پیامد شان به وضوح در زندگی منیر قابل لمس ست، رنجی بی انتها....
خوش ساخت، گویا و دلچسب
به شدت توصیه می شود

اصفر پیران ❤️

اولا بعد ابد و یک روز چه اصراری به پرداخت مجدد به این موضوع بود ولو از دید اندکی متفاوت تر؟
دوما فیلم در مقایسه با ابد و یک روز ضعیف تر بود . چفت و بسط فیلم نامه در قیاس خوب نبود. مثلا در موضوع رشوه گرفتن، نگاه واقع بینانه به زندگی ماموران رده پایین مبارزه با مواد مخدر، واکنش مجرم در بازداشتگاه و تغییر جریان پرونده ... . ایده ها مناسب اما پرداخت ضعیف است و انسجام مناسبی با هم ندارند.
آنقدر به نسبت ضعیف که در 30 دقیقه انتها کاملا از نفس میافتد.
سوما چون یک نفر فقیر بوده، حالا تبدیل شده به تولید کننده عمده شیشه و شب ها از ترس آقا پلیسه با کفش می خوابد و نمی تواند ادای آدم حسابی ها را در بیاورد و نامزدش از وی جدا میشود. آخرداستان اعدام می شود و خانواده خودش هم بدخت...
همین....
این شد داستان ورودهزاران تن مواد مخدر به این مملکت و تولید وسیع مواد صنعتی در ... دیدن ادامه » داخل کشور با آن گردش مالی زیاد !
به همین سادگی !
اگر رسالت فیلم این نیست پس بعد ابد و یک روز چه حرفی برای گفتن دارد؟
اگر روستایی پرداخت به مسائل اجتماعی را انتخاب کرده باید تحلیل عمیق تری ارایه دهد. مسیر بسیار سختی که تا کنون کارگردانی با توانایی وی به آن نپرداخته است.
چهارما بازی ها کاملا در حد انتظار عالیست و کلیت کار امضای روستایی را دارد. امضایی ارزشمند.

تختی که من در ذهنم دارم بیشتر از تختی که آقای توکلی در ذهنش داشته و ساخته است دوست دارم!
و به نظرم هر جا توکلی برای روایت تختی به خاطرات و جملات خود تختی استناد می کرد به تختی واقعی نزدیک می شد و هر جا تخیل خودش را میدان می داد از تختی دور می شد!

دیروز به دیدن ژن خوک رفتم و فریب اسم جذاب فیلم رو خوردم و تصورم یه فیلم اجتماعی ناب بود
اما متاسفانه باید بگم فیلم هیچی نداشت واقعا هیچ
پر از حفره های داستانی و ترکیب برخی صحنه ها و سکانس های گشت ارشاد یک و دو البته بسیار ضعیف تر از دو نسخه قبلی
فیلم شخصیت نداره مخاطب هیچ همذات پنداری با مثلا قهرمان ها نمیکنه فیلم هیچ داستان و قصه نداره همه چیز سطحی و توخالی
دو نفر به دللایل نامشخص افتادنن زندان و باز به دلایل نامشخص و نامعلوم فرار می کنند و در دنیایی بی هدف پرسه می زننن کل فیلم همینه
فیلم پر از ابهامات و سوالات بیشمار مخاطبان پس از دیدن فیلم که خوب که چی ؟
مثلا یه آقا زاده میلیاردر چی شد که بعد سی سال یادش افتاد بره دنبال پیدا کردن پسر زنه صیغه ایی باباش ؟؟؟ اصلا بعد پیدا کردن چی میشه ؟> چه اتفاقی رخ داده ؟ آآیا مثلا قراره ... دیدن ادامه » حرف تازه ایی بهش بزنه یا اتفاق جدیدی بیفته بازم هیچ
تصور کنید عماد گربه با اون چهره جذاب دوست داشتنی و طبقه متوسط به بالا ،، حالا تصور کنید یه خانواده داره تو پست ترین و کثیف ترین نقطه شهر یه خواهر و پدری داره که بشدت تضادد داره باهاشون اما منه مخاطب باید بپذیریم از این خانواده بوده ؟؟
فیلم اصلا قابل توصیه نیست

در وهله اول به نظرم این فیلم، فیلمِ یک فیلم بینِ حرفه ایه. پر از لحظه های دل انگیزی که فیلم های مختلف در طول سالیان برامون ساختن و یکی یکی به تصور کشیده شد...
عشق آقای غنی زاده به تک تک این فیلم ها رو میشه لمس کرد. میشه فهمید این فیلم ها رو زندگی کرده وگرنه چطور میشه اینطور زنده شون کرد؟
در طول زمان دوستان عزیزی داشتم که با یک سلیقه تئاتر رفتیم، فیلم دیدیم و موزیک گوش کردیم. این حسن تفاهم باعث میشد لذت دوچندان بلکه چند چندانی ببریم. حالا کسی اومده و با سلیقه مشابه یک فیلم ساخته. تکه فیلم هایی رو کنار هم بازسازی کرده که بارها و بارها تکه بینی کردم. موزیک هایی فاخری رو بهش اضافه کرده و خرده تیاترهایی رو جای جاش ریخته. مسخره باز برای من اینه.

هنر می خواد از بازیگر، بازی گرفتن. نگاهی به ۷-۸ فیلم آخر آقای نصیریان هم که بندازیم، شاید درخشش چندانی به چشم ... دیدن ادامه » نیاد و توانایی ایشون بیرون کشیده نشده باشه. نه اینکه ایشان کم و کسری از یک بازیگر کامل دارد، نه ولی بازی گرفتن از بازیگر، کار و وظیفه کارگردانه.
مثل آقای عبدی که کمتر کارگردانی تونست مثل آقای حاتمی یا مخملباف از ایشون بازی بگیره.
اینکه بازیگر مجاب به تیپ سازی بشه، اون هم بازیگرای با سابقه، اعتبار و اعتماد به کارگردان رو می طلبه. نکته ای که در خصوص آقای غنی زاده قابل تامله.

اینکه فیلم رو در ژانر ابزورد قرار بدیم، درسته. اما به نظر من میشه خود فیلم رو یک ابزورد قلمداد کرد.
منظورم اینه که مسخره باز صرفا یک فیلم با اجزا و محتوای ابزورد نیست بلکه فیلمی با ماهیت و کلیت ابزورده. ساختن چنین اثری، شناخت و درک عمیقی از موضوع می طلبه.

برای من لحظه به لحظه فیلم جذاب بود و جذاب ترین قسمت، گریزی بود که به در انتظار گودویِ ساموئل بکت زده شد... شگفت انگیز بود

همه اینها رو گفتم ولی نگرانیِ همیشگی همچنان باقیست. آیا این یک تک فیلم خوب خواهد بود؟ یا میشه چند سال یکبار انتظار یک فیلم خوب رو داشت؟
دلتنگ روزهایی ام که منتظر بودیم ببینیم فیلم آقای حاتمی، مخملباف، بیضایی، قبادی، فرمان آرا و... کی میاد و با هیجان می رفتیم پشت گیشه سینما(معمولا آزادی) صف می بستیم و چند اکران می ایستادیم تا بلکه نوبتمون بشه و لذت ببریم. اگر سانس آخر هم بهمون نمیرسید، چشم به مدیر سالن داشتیم بلکه سانس فوق العاده بذاره... دلتنگ اون روزهام. اون فیلم هایی که برای دیدنشون، برق اشتیاق به چشمامون میوند.
آیا همایون غنی زاده دوباره لذتی اینچنین رو به ما هدیه خواهد داد؟ یا اینکه یک فیلم اول خوب، تمام چیزیست که در چنته دارد و خلاص؟

خوووشششگل فقط مرلین مونروووووو تو کازابلانکااااااا .. :)))))

عکسِ من
برعکسِ من
فارغ زِ هر
درد و غم است

تو گودو رو میشناسی؟
تو از گودو برای ما پیغامی آوردی؟

به به...
سال نود و هفت رو با سوتفاهم، مسخره باز، ایمان فتاحی و همایون غنی زاده به خاطر خواهم سپرد.
اتفاقاتی خوب... خیلی خوب...

چه فیلم خوب و بی نظیری بود
چه بازی های خوبی
واقعا عالی بود، لحظه لحظه گیرا و پر تنش
یکی از بهترین فیلم هایی که دیدم
دمشون گرم

به تماشای این فیلم بنشینید و لذت ببرین-همین

رضا! فیلمی که با اغماض در حد متوسط بود.
قصه ای تا حدودی غیر واقعی و بی منطق که شاید قصد ساختارشکنی داشت!
زن و مردی که هنوز یکدیگر را دوست دارند اما از هم جدا میشوند آن هم با تصمیم یک جانبه زن! تا اینجای داستان را شاید بتوان اندکی با واقعیت تطبیق داد اما پس از آن را بعید می دانم!
مردی که سرانجام به خواست همسرش_که به قول خودش نمیداند از زندگی چه میخواهد!_ تن میدهد و حتی پس از جدایی با آمد و شدهای وی هیچ گونه مشکلی ندارد و به هر طریقی که زن بخواهد از وی پذیرایی به عمل می آورد! (آه که چه یوتوپیایی برای زن ایرانی) چیزی که در واقع امر، دست کم در جامعه امروز ما امری(اگر نگوییم محال) نادر است. آنقدر ناملموس که زنی که کنارم در سالن نشسته بود گفت: «آخر این دو زن و شوهر بودند یا نه!»
در غیرواقعی بودن فیلم همین بس که جز یکی دونفر، احدی با لهجه اصفهانی صحبت نمیکرد!

رضای ظاهرا عاشق و منتظر-شل و وارفته- در تمام طول فیلم، زنگ تفریح یا شاید ملجأ و مأمن دردهای زن است و این دائما در ذهن مخاطب حس تعلیقی خسته کننده ایجاد می کند! اما او حتی به ظاهر نیز منتظر نمی ماند و بلافاصله پس از طلاق دست به کار می شود؛ سراغ زنان دیگر می رود و به نابالغ ترین حالت ممکن، سعی در برقراری ارتباط با ایشان دارد! و شاید، تنها چون نمی تواند ارتباط خوبی برقرار کند یا پس زده می شود، مردد می شود و دلتنگ فاطی...(یا در جایی به دختری که با او در ارتباط است اذعان میکند که در صورت بازگشت همسر سابقش، رابطه ای موازی با وی میخواهد که با برخورد تند دختر مواجه میشود.-مواجهه ای که کمتر در عالم واقع با آن روبه رو میشویم-) مجموع این کنش ها که شخصیت اصلی محور آن است، حس تحمیق و توهین به شعور مخاطب را تداعی می کند.
دیالوگ ها نیز به این روند کمک کرده و کسالت و واماندگی داستان را بیشتر و بیشتر میکند.
شخصیت پردازی ضعیف مخصوصا در رابطه با رضا؛
-از سحر دولتشاهی که بگذریم- بازی ضعیف بازیگران نیز از نکات منفی این اثر به شمار می رود.
بازی بسیار تصنعی همراه با پوشش عجیب دختر عمه، بحث کشدار و بیهوده در مدح یا مذمت مهاجرت و ترک کشور، پرداخت مضحک به مقوله ورود زنان به ورزشگاه! نگاه سرسری به بحث حمایت از حیوانات و...-که اصلا آیا پرداختن ناقص به تمام این مسایل در یک فیلم لازم و ضروریست!؟- تمام این موارد در همان ابتدای فیلم همهمه ای در سالن به راه انداخت وحداقل من را به ترک سالن ترغیب می نمود.
تنها نکته مثبتی که شاید میشد از کرختی فیلم به آن پناه برد، نماهای زیبا از شهر اصفهان و مناظر چشم نواز کوچه باغ ها و طبیعت بود و البته شاید موسیقی!
در مجموع این اثر از لحاظ نوع نگاه به مسئله «دیگری»، می تواند درخور توجه باشد. تقابل مرد مسلمان با زن مسیحی، مشروب خوردن و سیگار کشیدن یکی و استنکاف دیگری! برخورد نسل ها، کشمکش بین دو جنس و ...
به نظر می رسد مهم ترین امری که کارگردان قصد بازگویی آن را دارد تقابل سنت و مدرنیته می باشد. در جای جای فیلم از ابتدا تا انتها مواجهه و گاه تضاد بین این دو را شاهد هستیم.
از طلاق توافقی زن و مرد و رسمی کردن آن تحت قوانین شرع-بخوانید سنت- تا شغل و پیشه رضا، اختلافات فاطی و مادرش و...
تقابل ... دیدن ادامه » سنت و مدرنیته به نظرم، یکی از مهم ترین مولفه های ایجاد تعلیق در مخاطب از ابتدا تا انتهای فیلم است. زناشویی ای که قرار است امروزی پایان پذیرد اما باید با هنجارهای جامعه سنتی، عرف، مذهب و ... کنار بیاید؛
زنی که خارج از کشور زندگی میکند اما باید حجاب داشته باشد و آش پشت پا بپزد و ...
برادری که حکم پدرسالار خانواده را دارد و از ترس او طلاق شرعی و قانونی زوج باید پنهان بماند؛
وی اندک مدتی به ایران آمده اما باید ازدواج کند آن هم با یک دختر ایرانی با مشخصات مدنظر مادری که میگوید هرچه فاطی بپسندد از نظر من مردود است.
مردی که پیشه اش مرمت و بازسازی بناهای سنتی است، به مسجد می رود و دعا و ثنا، از طرفی دنبال روابط خارج از قاعده و قانون است
در جایی به دختر مسیحی می گوید که من مسلمانم و نباید بنوشم و در جایی همراه همسرش کنار آتش در حال نوشیدن مشروب به نظر می آید...
خانه هایی که تقریبا از بین رفته اند اما باید که بازسازی شوند همچون پیوندی که پاره شد اما به هر تقدیر و ترتیب غیرمنطقی و نامعقولی از سر گرفته شد و...
تشتت و تشویش و نیز عقلانیت غایب یا عمدا مغفول در فیلم نیز نشان از وضع امروز ما دارد.
در نهایت اما این، شاید بهترین و شفاف ترین نوع نگاه به جامعه در حال گذار از سنت به مدرنیته ماست که در آن هیچکس نمیداند از زندگی چه میخواهد و معلق بین دو دنیای سنتی و مدرن دست و پا میزند... جز مادری که به شدت پایبند به سنت است و دوستی که مدرن است و امروزی و مدافع حقوق حیوانات و از ابتدا نیز میدانست از زندگی چه میخواهد!

تنها زنی که زبان طبیعت و جانوران را می‌دانست باشو را فهمید.

یک برادر بسیجی که تو جبهه شهید شده
یک دایی کمونیست که پس از انقلاب دستگیر و کشته شده
یک برادر که بعد از شهادت برادر دیگه و کشته‌شدنِ دایی از کشور مهاجرت کرده
و یک خواهر یا دوست‌دختر دایی (تو فیلم ارتباطش با دیگران معلوم نشد) که وارث و ادامه‌دهندۀ راه آنها است.
پدر خانواده بعد از انقلاب با سیستم جدید در ظاهر همراه شده و به فردی بهنجار بدل شده اما برعکس او مادر، با وضعیت هرگز کنار نیامده اما فشار مصیبت هم او را به شخصی بیمار بدل کرده.
این خلاصۀ داستان بود برای من.
شوخی‌های فیلم به‌جا بود و کمک می‌کرد تلخی شدید داستان کمی تعدیل شه.

عاشقانه ی آرامِ دوست داشتنی