.
خوبم ولی نه مثل جوانی‌ها
با خنده‌ها و مزه پرانی‌ها
.
زل می‌زنم به مردم و می‌خندم
شاید کمی شبیه روانی‌ها
.
این سال‌های تلخ پر از آشوب
این اضطراب‌ها، نگرانی‌ها
.
این سال‌ها خطوط بدی انداخت
بر چهره‌ام نشاند نشانی‌ها:
.
اخمی شبیه صورت سلّاخان
زخمی چنان قیافه‌ی جانی‌ها!
.
چون موریانه ... دیدن ادامه » ذهن مرا خورده
فکر دسیسه‌ها و تبانی‌ها
.
دوران ما به خاطره پیوسته
چون باجه‌ها و پنج قرانی‌ها
.
ما مانده‌ایم و ترکش جامانده
از انفجار ما عصبانی‌ها
.
.
#سمانه_کهربائیان

چالش یک انسان غوطه ور در مذهب، در "گفتن دروغ" جهت نجات جان یک انسان (آندرانیک) و "نگفتن دروغ" بر اساس عهدی که با خداوندگارش بسته به نظر بزرگترین چالشی است که میتواند فرد را درگیر لایه های پنهان و گاه گزنده روان و روح خود کند.
و در این میان، چه بسیارند انسانهایی که بخاطر یکی از این دو و معنا کردن یک سویه و کورکورانه مذهب و خدا، کفه ترازوی عدالت را به نوعی از تعادل خارج می کنند.
فیلم آندرانیک به نظر من این انتخاب را معنا کرده و با هنرمندی سعید چنگیزیان عزیز و رضا بهبودی ارجمند در مسیر درست قدم برداشته است.
تماشای این فیلم، تجربه خاصی است برای هنر دوستان

من قضاوت دوگانه ای از این فیلم دارم، اجرای بصری فیلم ،موسیقی و خط اصلی سناریو چنانچه با فیلمنامه مناسب تر به خصوص در شخصیت پردازی همراه میشد میتونست منجر به تولید شاهکاری بشه که تا سالها در حافظه سینمای ایران باقی بمونه ولی صد حیف که اینطور نبود و بیننده به درک درستی از دنیا و افکار حداقل چند کاراکتر اصلی نمی رسه.
ولی در مجموع و در مقایسه با سطح باقی تولیدات این روزهای سینما میتوان عنوان داشت که این فیلم ارزش زمان و هزینه حضور در سینما را دارد.

وقتی اسم سیار سریع رو به عنوان فیلمنامه نویس شنیدم با توجه به سابقه ذهنی از کار مطبوعاتی ایشان مشتاق دیدن فیلم شدم ولی اشتباه میکردم، فیلمنامه کار به شدت سطحی و پراشکال بود و بیشتر ار اینکه بخواد داستانی رو روایت کنه حامل یه سری شوخی دسته چندم مطبوعاتی بود و اصلا به خودش زحمت شخصیت پردازی نداده و عمده کاراکترهای فیلم کاریکاتورهای سیاسی رقیق شده و دو خطی بودن.
کسانی که خاطره خوبی از فیلم مارمولک به عنوان یه طنز درجه یک دادن شدیدا توصیه میکنم خاطره خوبشون رو از تبریزی با این فیلم خراب نکنن.
تنها نقطه استاندارد فیلم بنظر من بازی خوب حامد بهداد بود.

دیدن آندرانیک یک تجربه زیبا
فیلم استخوان بندی خوبی داشت و با معیار های فیلم های هنر و تجربه هم خوانی داشت.
روایت گری داستان نرم و روان بوده و اتفاقات در فضاهایی می افتاد که ترکیب بندی آن با حالت معمول که ما انتظار داریم متفاوت است. بازی بازیگران عالی بود و شاید بتوان گفت که برجسته ترین نکته فیلم همین بازی ها بود.
به نظرم ارزش دیدن دارد

دیدنش ناخودآگاه منو یاد نمایش خنکای ختم خاطره انداخت
شاید هیچ شباهتی هم وجود نداشته باشه اصلا

آنلاین دیدمش و با تمام لحظاتش زندگی کردم. از همه هنرها این موسیقی بود که بعد از انقلاب مدتها حتی به شکل کجدار و مریز هم اجازه هنرنمایی نداشت.داستانهای غم انگیزی مثل دادن مجوز حمل ساز یا شکستن ساز تنها لحظاتی اجازه طرح درین مستند پیدا کرد.فیلمها و عکسهای ناب,فصل بندی اتفاقات برپایه گوشه های موسیقی ایرانی و دنبال کردن یک موضوع خاص بی حشو و زوائد ویژگی قابل تامل این مستند ارزشمند بود.

...... اشک های بی صدا .......

فیلم جالبی بود ، البته من بیشتر از همه از صداگذاری عالی این فیلم لذت بردم . همینطور بازی بسار خوب خانم کردا

فیلم خوبی بود

ای کاش این فیلم ساخته نمی شد! یا لااقل پخش نمیشد!
فیلم نظرمو در مورد فیلم «فروشنده» تغییر نداد ولی در مورد روش فیلمسازی «اصغر فرهادی» چرا... به شکل قابل ملاحظه ای در سراشیبی سقوط تغییر داد.

قصه بنویس آقای معادی؛
قصه بنویس.
"لطفا"

یک عمر سفر کردم
تا راه خانه ام را پیدا کنم..

***
کدام پل
در کجای جهان شکسته است؛
که هیچ کس به خانه اش نمی رسد؟!

درود
واقعا خیلی دوست دارم نظرات دوستان درباره این فیلم بدونم
چون من نکته ای نگرفتم

درود بر همه هنر دوستان
فیلم آندرانیک را نه به هدف دیدن یک فیلم، که بیشتر برای زمینه های تئاتری آن و از سر کنجکاوی دیدم. اقتباسی از نمایشنامه ای به همین نام، بازیگران عموما تئاتری آن و کارگردانی که بیش از قاب دوربین ، با خاک صحنه تئاتر آشنایی دارد.
فیلم سوژه خوبی دارد و به لحاظ محتوا، نکات قابل توجهی را نشانه میگیرد. در هم تنیدگی یک اتفاق تاریخی مربوط به ارامنه با یک موضوع عاشقانه و همینطور چالش اتخاب میان مسیر راست گویی یا گفتن دروغ با هدف دفع شر، توانسته ترکیب جالبی باشد که مخاطب را ناخواسته به دنبال خود می کشد. چالش تشخیص صحیح اخلاق واقعی و همینطور خارج شدن یا نشدن از قیود از پیش مشخص شده، موضوعی است که همواره تازگی دارد.
از لحاظ فرم و ساخت اما می توان در قسمت هایی مشاهده کرد که سابقه و تعهد کارگردان به تئاتر، گاهی موجب خط خوردن دستش در ترسیم ... دیدن ادامه » چهارچوب های سینمایی شده. این موضوع البته با بازی خوب بازیگران فیلم به ویژه سعید چنگیزیان رنگ باخته و اتفاق زننده ای نمی باشد.

در مجموع دیدن این فیلم تجربه ای است که میتواند برای هنر دوستان به ویژه اهالی تئاتر، مزه خاصی داشته باشد.

چه حمایتی
چه تبلیغی
چه پشتوانه مالی‌ای
به نظرم اینجا اسم سرمایه‌گذارای کار رو بنویسید بهتره..همه تا حدی هم می‌فهمن با چه کاری طرفن

آقای عباسی‌زاده عزیز (که واقعا نمی‌دونم چرا نوشتن شما تهیه‌کننده کار هستید، اینش که سؤاله واقعا)، چون سریال ترسناکه که نباید هرررررر المانی از فیلم و سریال ترسناک می‌شناسید بردارید بی‌مقدمه همه رو تو قسمت اول کار بیارید که همه ترغیب شن مثلا..مثلا تصویر بسته چاقوی آشپزخونه بدون هر گونه اقتضای متن واقعا احساس می‌کنید کار درست و منطقی‌ایه؟؟
بازی‌ها چرا انقد بد و مصنوعی‌ان؟؟ وجود نقش مردی که قیافه‌اش بیشتر شبیه حضرت یوسف ه تا کاراکتری با یه گذشته مبهم، به نظرتون ایده خوبیه؟؟
تنها سکانس خوب کار، سکانس داخل خونه دکتر، توی اتاق دخترش بود..
به طرف، آخرِ قسمت اول زنگ زدن، دوربین به طرز کاملا تابلویی صفحه گوشی ... دیدن ادامه » رو می‌گیره که روشنه و روی صفحه اصلی ه و تماسی هم برقرار نیست!! این حجم از بی‌دقتی عجیبه!
قسمت اول که اصلا نه کیفیت و نه جهت متنی مناسبی داشت با این همه هزینه که مشخصه شده براش..حیف پولی که نمی‌ره سمت یه سری جوونِ بادغدغه با ایده‌های خوب :(
آقای روزبهانی رو اومدید با این همه سابقه و مهارت استفاده کردید ولی چه فایده وقتی بقیه جاها لنگ می‌زنه؟؟ جلوه‌های ویژه به تنهایی راهگشاست؟؟

بی‌زحمت اسم آهنگساز کار رو هم اضافه کنید، آقای آریا عظیمی‌نژاد، که واقعا کارشون عالی بود و از معدود نقاطِ قوتِ کار بود.

چه اسم مناسبی برای این فیلم انتخاب شده بود . 12 موقعیت که می تونه مهم ترین لحظه زندگی هر انسانی باشه. بسیار خلاقانه ، بسیار همه چی سر جاش و درست انتخاب شده بود . اغلب بازیگران فیلم از بازیگران خوب تیاتر هستن. نقطه مشترک تمامی فیلم ها وسیله نقلیه هستش. 12 اپیزود که با اسامی ماه های سال معرفی می شن و حس من با ادامه روند ماه ها و رسیدن به ماه های سرد این بود که داستان ها رو به سردی و سکوت میرن. دستمریزاد به پوریا کاکاوند..

درود فیلم بدون سانسور پخش میشه؟!

دغدغه مند و مزخرف :)))
1 از 10

سینمای طنز در ایران یک تراژدی است. فیلم نامه ضیعف و بی محتوا با کارگردانی در خوره فیلم نامه. خوب است که جلوه های ویژه در سطحی بالاتر ارایه می شود اما کاش در خدمت کارگردان و متنی حداقال معمولی بود.
سو استفاده از سلیقه نازل شده تماشاگر و نازل تر کردن آن کمال وقاحت است. رامبد جوان و محمد شایسته از این بایت وقیح هستند.

جامعه کنونی بیشتر از قبل نیاز به خنده دارد.
کاش روزی کار طنز ولو فقط در خنداندن جدی تر گرفته شود.