در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش مارلون براندو
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 02:23:19
امکان خرید پایان یافته
۳۰ تیر تا ۰۱ شهریور ۱۳۹۸
۲۱:۰۰  |  ۱ ساعت و ۲۵ دقیقه
بها: ۵۰,۰۰۰ تومان
مارلون براندو در حال مرگ است که مرلین مونرو و ماریا اشنایدر و پدرش و یک هیولای آدم خوار به خوابش می آیند

یادداشت کارگردان:
بنده مهران رنج بر به عنوان یک نویسنده و کارگردان که آزمون و خطا می کند، چند سالیست که به صورت پرتره، بر روی اشخاص خاصی تحقیق و پژوهش کرده و لحظه‌ی مرگ آنها را به چالش کشیده و در ساختاری پیسکاتوری و فرم و محتوایی گروتسک، آنها را روی صحنه می آورم.
این گروتسک هم می تواند سیاه باشد و هم شاعرانه. از «ریچارد سوم» شروع شد به «استیو جابز» رسید و حالا «مارلون براندو» و سپس «برتراند راسل». نمایش‌های من بیوگرافی نیست، برزخیست وحشتناک برای کاراکترها.
همین


کار قبلی گروه: استیو جابز
کار بعدی گروه: برتراندراسل

شبکه‌های اجتماعی تماشاخانه سپند: اینستاگرام
با خرید بلیت اجراهای این تماشاخانه و ارائه‌ بلیت همان شب، از ۱۰٪ تخفیف کافه رستوران «باور» در محوطه مجموعه بهره‌مند می‌شوید.

گزارش تصویری تیوال از نمایش مارلون براندو / عکاس: پریچهر ژیان

... دیدن همه عکس‌ها ››

اخبار

›› تاریخ آغاز اجرا تغییر کرد

›› به دلیل کسالت و نیاز به استراحت؛

›› «مارلون براندو» طراحان خود را شناخت

›› امین میری با «مارلون براندو» روی صحنه می‌آید

›› بهنام شرفی «مارلون براندو» شد

ویدیوها

آواها

مکان

تهران، خیابان کریمخان، خیابان عضدی جنوبی (آبان)، خیابان سپند (استاد جعفر شهری)، پلاک ۶۹، تماشاخانه سپند
تلفن:  ۸۶۰۳۷۸۰۷

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
با سلام و احترام

مارلون براندو نمایش خوبی است، ارزش دیدن دارد اما حس پارادوکسیکال بعد از نمایش گریبان شما را خواهد گرفت که «من نمایش خوبی ... دیدن ادامه ›› دیدم یا نمایش بدی؟»
متن کار به راحتی در ۹۰ درصد سطرهایش زیبا و لذت‌بخش است اما میزان‌سن و کارگردانی و بازیگری و حتی موسیقی شما را به بخش دوم پارادوکس می‌برد.
ضرب‌آهنگ نمایش و ایجاد همذات‌پنداری با کاراکتر مارلون براندو، به عقیده و نظر شخصی من قابل باور نیست و به اصطلاحی «در نیومده». با تمام احترام به مهران امام‌بخش فکر میکنم اگر بهنام شرفی باقی می‌ماند کاملا کاری متفاوت و بهتر می‌دیدیم.
شخصیت پدر براندو به خوبی در آمده اما همانند کل نمایش در فقدان ایجاد همذات پنداری است. یکی از سبک‌های قابل ذکر در این نمایش «گروتسک» بودن آن است (من به خاطر موضوع پایان‌نامه‌ام به کمی به این ژانر گیر میدم شما ببخشید :) ) که به نظر من موفق نیست. کمدی سیاه و تلخ آن فقط از زبان «اشنایدر» به دل می‌نشیند.
سارا رسول‌زاده مثل همیشه قوی و درخشان است و در اجرای هر ۲ نقش (مرلین مونرو و ماریا اشنایدر) موفق است و تفکیک‌پذیری خوبی را به نمایش می‌گذارد. اما ایراد نقش براندو (بازیگری و متن) و متن مونرو به وضوح دست‌و‌پایش را می‌بندد و همان‌طور که مشخص است مرلین مونرویش آزادی عمل ندارد و بر خلاف اشنایدر به دل نمی‌شیند. اما در مقابلش، اشنایدر لرزه به تن می‌اندازد و اشک جاری می‌کند.
به نظرم یلدا عباسی نیز ایفای نقش خود موفق است. اما بازهم متن برایش کم می‌گذارد.
موسیقی کار نیز برای من خوشایند نبود اما ایده جذاب و دوست‌داشتنی بود.
شاید اگر این کار کمی وسیع‌تر و با وسواس بیشتری روی صحنه می‌رفت یکی از بهترین نمایش‌های چند سال اخیر می‌شد.
ممنون از تمام اعضای این تیم به خصوص مهران رنج‌بر
-
پی‌نوشت: حتما تلاش خود را بکنید تا قبل از نمایش درباره مارلون براندو خوانده باشید! درباره اشنایدر و مونرو نیز :)

محمد جواد، امیر مسعود، سپیده، مینا، پیام تفضلی و آدنا این را خواندند
لیلا مظاهری این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مخاطبانی که اجرا را دیده اند بخوانند! احتمال اسپویل وجود دارد! :)
.
.
.
معمولا در مورد اجراهایی مینویسم که منو تحت تاثیر قرار دادند یا از ... دیدن ادامه ›› دیدنشون مایوس شدم!
مارلون براندو جزو گروه اول بود ولی با چندین نکته ای که وزن کار را به شدت پایین آورد!
موضوع بسیار جذاب وتکان دهنده بود همراه با خلاقیت بدیع از پیش شناخته شده ی جناب رنجبر!
در خصوص محتوی! متن نهیب ذهنی برای من بود که لحظات پیش از مرگ آدمی دستخوش و درگیر چه تفکراتی میشه!
از چه مسائلی درطول زندگی اش وجدانش آزرده شده و در لحظات پایانی زندگی ،انسان با چه دردهای غیر جسمانی ای درگیره!
محتوی عالی بود!
از دیگر نکات مثبت اجرا، شخصیت ماریا اشنایدر هست و جنجال فیلم آخرین تانگو در پاریس! اونجایی که سارا رسول زاده (ماریا) بهترین خبر زندگیش رو تلفنی میدونه که بهش زده میشه و گفته میشه که برای نقش مقابل مارلون براندو در فیلم اخرین تانگو در پاریس انتخاب شده! و همین انتخاب که خوش ترین خبر زندگیش بود بدترین اتفاق زندگیش رو رقم میزنه!
این تضاد خیلی به خوبی به تصویر کشیده شد!
صحنه ی دیگه ای که منو تحت تاثیر قرار داد زجه های ماریا اشنایدر جلوی مارلون براندو بود که میگفت :"من نامزدمو دوست داشتم! میخواستیم ازدواج کنیم !زندگیمو دوست داشتم !آشپزی کردن رو دوست داشتم! حالا از کره متنفرم...
هنوز به حسی که تو اون صحنه داشتم دارم فکر میکنم!
سارا رسول زاده نقش ماریا اشنایدر رو با تبهر تمام به روی صحنه برد! دستمریزاد!
موسیقی کار به معنای واقعی کلمه عالی بود!بسیار تاثیر گذار و هم خوان با ریتم نمایش!تبریک میگم به این انتخاب هوشمندانه ی جناب رنجبر!
دیالوگها در جاهایی فخیم و تاثیر گذار بود همسو با محتوی بدیع و خلاقانه ی داستان! و از نقاط قوت پر رنگ اجرا!

و حالا برسیم به نقاط ضعف اجرا از دید بنده:
اول و قبل از هر چیزی بازی مهران امام بخش که متاسفانه از نظر من روی نقش مارلون براندو ننشسته و چفت و جور نشده بود! طراحی حرکاتی که برای این نقش در نظر گرفته شده بود با فیزیک بازیگر و توانایی اجرای ایشون هم خوانی نداشت!ضمن اینکه بازی اقای امام بخش درجاهایی از اجرا تصنعی و خالی از انتقال حس لازم بود!
کاش بهنام شرفی این نمایش رو تنها نمیذاشت! صد حیف!
.
کاراکتر مرلین مونرو ای کاش توسط بازیگر دیگه ای اجرا میشد! یا دست کم سارا رسول زاده در ایفای نقش مرلین مونرو نو آوری به خرج میداد! چرا که ایشان با همان تن صدا و همان شیوه ای که نقش ماریا اشنایدر رو بازی کرد نقش مرلین مونرو را نیز ایفا کرد! با همان لباس تنها با یه کلاه گیس زرد رنگ!
در موردنقش یلدا عباسی و کاراکتر سگ که کابوس ذهنی مارلون براندو را بازی میکردند به نظرم پرداخت دلچسبی به این دو کاراکتر نشده بود و نقش ها ابتر ماند!
کاراکتر پدر میتوانست اجرای محکم تری داشته باشد ولی اپیزودهای پدر به نوعی تاثیر گذار بود !چرا که اشاره به کودکی مارلون براندو داشت و جبری که گلوی این انسان را گرفت و او را در مسیری قرار داد که دلخواهش نبود!
من کار را مجموعا دوست داشتم و بازی سارا رسول زاده قابل دفاع و درخشان بود
علی رغم ایراداتی که عرض کردم که وزنشان کم هم نیست! ولی به دوستان توصیه میکنم کار را ببینند
دیدنش خالی از لطف نیست.
خسته نباشید میگم به جناب آقای رنجبر به علت خلاقیت در پردازش داستان، دیالوگها ، انتخاب موسیقی اینچنین تاثیر گذار و به ویژه به خاطر پرداختی که روی شخصیت ماریا اشنایدر داشتند !
منتظر برتراند راسل میمانیم
سپاس و خسته نباشید