بازیگر نقش دزد:
میگن اگه انقلاب بشه به همه دزدا هم شغل میدن

پیام نمایش که نقد وقایع انقلاب در۱۲ فروردین ۵۷ و تطبیق اون با شرایط،فعلی کشور در قالب طنز و کناایه بود که از نظر من بازیگران با تمام تلاششون نتونستند ارائه موفقی داشته باشند
در دو سوم ابتدای نمایش فقط،بازیگر نقش،آرایشگر با نوع بیان و‌تن صدا تونست خنده از تماشگر بگیره حداقل در شبی که من نمایش رو دیدم
جناب کارگردان باید فکری برای مونولوگ طولانی بازیگر نقش،سرباز کنن که‌ مثل تعریف جوک های تکراری بود
و در چند دقیقه پایانی البنه با ورود بازیگر خانم و مصاحبه اشون با آرایشگر موقعیت طنز قوی تری اجرا شد.
پیام نمایش و تلاش کارگردان و بازیگران و عوامل اما قابل تقدیر بود
موفق باشید

چاره‌ای نیست به کارگردانیِ پارک چان ووک استخراج کمدی از دلِ سیاهی‌های زیستن در عصرِ معاصر است که به باورِ من کمدی به خودی خود معانی سیاه‌ای در خود دارد و نیازی نیست که فیلم‌هایی این چُنین را یک کمدیِ سیاه بنامیم. کمدی و درام ریشه‌ای ترین باورهای علمِ هنرهای نمایشی هستند و من فکر می‌کنم آنچه که باعث تفکیکِ آنها در کَتِگوری‌های متفاوت می‌شود، نگاهِ مؤلف به پرداختن و معنای سوژه است؛ که البته در اینجا ژانرِ کمدی سیاه شامل آن نخواهد شد. مسئله‌ی ووک در اثرِ موردِ بحث، اقتصاد خانواده و اهمیتِ اجتماعیِ آن است. فیلم با یک اُپِنینگِ نوستالژی‌آلود به سبکِ تارکوفسکی در «ایثار» آغاز می‌شود. سوناتِ پیانویِ موتسارتی آن، که حالتی اَفسرده از هجومِ زردی‌های پاییز را جلوه می‌کند، به خوبی با تصویرِ یک خانواده‌ی مُدرن که در باتلاقی از اقساط و قروض فرو رفته‌اند، همخوانی دارد. ووک بار دیگر به ما ثابت می‌کند شگفتی‌های «اُلدبوی»، آشفتگی‌های«کنیز» و سرگیجه‌های «تصمیم به جدایی» تصادفی نبوده و کارگردانْ تکنیک و فلسفه‌ی سینما را خیلی بهتر و بیشتر از منتقدین بلد است. مسئله با یک مقوله شروع می‌شود: آیا برای خوشحال کردن همسرت‌ات، که مثلاً فُلان کفشِ پاشنه بلند را برای او بگیری و ذوق کند، اگر از دیگری قرض هم بگیری ایرادی ندارد؟
متن کامل را در مجله سینمایی برداشت بلند بخوانید.
https://longtake.ir/mag/?p=25972
ویدئوی مرتبط را در کانال آپارات من ببینید.
https://aparat.com/v/ncve04w

وقتی کمدی موقعیت با اندوهِ گرفتاری مخاطب در موقعیتی مشابه یکی می شود، نمایش سرانقلاب به اوج می رسد. جسارت خوبی در تعدادی از لحظات و زیرمتن کلی اثر وجود دارد و مابه ازای بیرونی هریک از شخصیت ها را در روزگار فعلی می یابیم.
از دیدنش پشیمان که هیچ، راضی و خرسند برگشتم.

«شب‌های روشن» رو دیدم.
با وجود همه‌ی محدودیت‌ها، کار به دل نشست.
استعداد و تلاش کاملاً دیده می‌شد.
از متن و نوع دیالوگ‌ها لذت بردم.
این اجرا یه چیزو واضح نشون داد: جوون‌ها واقعاً خوبن.
اگه فضا و امکانات بهتر باشه، قطعاً می‌درخشید.
دمتون گرم 👏

یه کنسرت نمایش زیبا با صداها و بازی های دلنشین
بویژه بازی بسیار خوب خانوم سمیرا حسینی عزیز
لذت بردم . کافه عاشقی از اون دست نمایش هاست که انرژی و حال بسیار خوبی رو به مخاطب منتقل میکنه
ممنون از جناب درّی و تیم عالی شون

ساعت متفاوت نمی‌ذارید برای اجرا؟

حس بازیگرا فوق العاده و خط داستانی عمیق و جالبی داشت👏🏻
لذت بردیم از تماشا ، هرچند که کمدی تلخی بود و احوالاتمون رو ابری کرد 👌🏻 همگی خسته نباشید🩷